Ποια Ταινία Μόλις Είδατε; [Part III]

[Heybro]

11 ώρες πριν, rus είπε

Πουλαει ακομα φαινεται η Τομπ Ραϊντερ, μεσα σε 5 μηνες λεει εβγαλε κιολας 273 εκατομ. δολλαρια(με μπατζετ 94).

Στη μαζα πουλαει ναι. Στους σοβαρους σινεφιλ ουτε για πλακα. Ουτε καν τα παλια δεν εχω δει ποτε. Τα παιχνιδια απο την αλλη τα απολαυσα αμφοτερα ηταν εξαιρετικα. Για την Alicia ισως το ριξω μια ματια αλλα δυσκολα.

[rus]

2 ώρες πριν, Heybro είπε

Στη μαζα πουλαει ναι. Στους σοβαρους σινεφιλ ουτε για πλακα. Ουτε καν τα παλια δεν εχω δει ποτε. Τα παιχνιδια απο την αλλη τα απολαυσα αμφοτερα ηταν εξαιρετικα. Για την Alicia ισως το ριξω μια ματια αλλα δυσκολα.

E ναι, συχνα το εμπορικο δε συμβαδιζει με το ποιοτικο, ουτε καν το καλαισθητο. Ουτε κι εγω εχω δει καμμια Τομπ, δε μου φαινεται ελκυστικη η ιδεα ενός θηλυκου Ιντιανα Τζοουνς. Παρακολουθουσα όμως τον προπομπο της, την τηλεοπτικη σειρα Relic Hunter με την Τια Καρερε

Επεξ/σία 11 Ιουλίου 2018 από rus

[armin]

3 ώρες πριν, Heybro είπε

Στη μαζα πουλαει ναι. Στους σοβαρους σινεφιλ ουτε για πλακα. Ουτε καν τα παλια δεν εχω δει ποτε. Τα παιχνιδια απο την αλλη τα απολαυσα αμφοτερα ηταν εξαιρετικα. Για την Alicia ισως το ριξω μια ματια αλλα δυσκολα.

Εγω για να πω την αληθεια θα εβλεπα 1000 φορες σε επαναληψη τα παλια Tomb Raider, απο το να ξαναδω αυτο το κακογραμμενο χαλι του Ready Player One. Καλα οχι οτι και το βιβλιο αξιζε κανα βραβειο Πουλιτζερ, αλλα τουλαχιστον μπορουσες να ακολουθησεις την ιστορια και να ταυτιστεις εστω λιγο με τους χαρακτηρες. Πραγματικα απορω αν τα ατομα που δεν ειχαν διαβασει το βιβλιο καταλαβαιναν εστω το 50% αυτων που γινοντουσαν στο εργο. Μια απο τις χειροτερες ταινιες του Σπιλμπεργκ ευκολα.

The Mirror (1974)

Μια ''ταινια'' η μαλλον ενα compilation σκηνων που εχουν ως κοινο συνδετικο κρικο την νοσταλγια του σκηνοθετη μας για τα παλια περασμενα χρονια....οτι καταλαβατε καταλαβατε μη νομιζετε πως θα βγαλετε ευκολα πιο συγκεκριμενα συμπερασματα, και αυτο που με δυστυχει ειναι οτι αμφιβαλλω πως υπαρχει μεγαλυτερο βαθος απο αυτο στη ταινια. 

Καπου διαβασα πως οι ταινιες του Ταρκοφσκι ειναι οτι πιο κοντινο μπορεις να δεις σε ποιηση στην οθονη. Να πω την αληθεια, με τον ιδιο τροπο που απορριπτω την καλλιτεχνικοτητα της αφηρημενης ποιησης,ζωγραφικης και μουσικης, ετσι θα απορριψω και την ταινια αυτη.

3/10

 

[theobabis]

Μια πρόταση. Την επόμενη φορά που θα βρεις κάτι αντίστοιχο μη ψάξεις για βάθος. Δώσ' της χρόνο, δοκίμασε απλά να την αφήσεις να σε παρασύρει και στηρίξου στα συναισθήματά σου, όχι στη λογική σου. Είναι από αυτές τις ταινίες που ως πολύ προσωπικές δεν λειτουργούν εύκολα - και θα υπάρξουν πολλές ακόμη που δεν θα σου λειτουργήσουν - συνήθως όμως όταν αυτό συμβαίνει τις λατρεύεις. Απλά μη προσπαθήσεις μετά να βρεις τον λόγο  😉

[armin]

12 λεπτά πριν, theobabis είπε

Μια πρόταση. Την επόμενη φορά που θα βρεις κάτι αντίστοιχο μη ψάξεις για βάθος. Δώσ' της χρόνο, δοκίμασε απλά να την αφήσεις να σε παρασύρει και στηρίξου στα συναισθήματά σου, όχι στη λογική σου. Είναι από αυτές τις ταινίες που ως πολύ προσωπικές δεν λειτουργούν εύκολα - και θα υπάρξουν πολλές ακόμη που δεν θα σου λειτουργήσουν - συνήθως όμως όταν αυτό συμβαίνει τις λατρεύεις. Απλά μη προσπαθήσεις μετά να βρεις τον λόγο  😉

Κατα τη γνωμη μου αν δεν μπορεις καν να διακρινεις μια στοιχειωδη πλοκη, τοτε καταληγεις στο να βλεπεις απλα ομορφες εικονες σαν ενα μωρο που το βαζουν να δει τηλεοραση για πρωτη φορα στη ζωη του και εντυπωσιαζεται απο τα ομορφα χρωματα. Κανενα νοημα καμια ουσια, απλα κενη τεχνη. Πως γινεται να λειτουργησει καποιος με συναισθηματα αν καθολη τη διαρκεια της ταινιας το μονο που νιωθει ειναι ηλιθιος ?

Σιγουρα θα την ξαναδω την ταινια αυτη οπως και το Αντρει Ρουμπλιοφ που την εχω επισης στην ''μαυρη λιστα'' μου, και ελπιζω να αλλαξω γνωμη.

Επεξ/σία 11 Ιουλίου 2018 από armin

[theobabis]

Αν έχεις φτάσει σε αυτό το σημείο, ξεκάθαρα η ταινία έχει πια αποτύχει και δεν υπάρχει γυρισμός. Έχω βρεθεί εκεί πολλές φορές, ακόμη και με τον Αντρέι - συμβαίνει, δεν μπορείς να το αποφύγεις. Το θέμα είναι να προσπαθήσεις όσο μπορείς να αντισταθείς στον πειρασμό να την εκλογικεύσεις. Αυτές οι εικόνες πολλές φορές αποσκοπούν στο να ακουμπήσουν κάποιες πολύ ευαίσθητες χορδές και να στηριχθούν στα δικά σου βιώματα. Τη μια στιγμή δεν ξέρεις τι βλέπεις και την επόμενη τα πάντα αποκτούν μια πολύ περίεργη διαύγεια. Πρέπει να το νιώσεις για να το καταλάβεις, δεν έχω τρόπο να στο εξηγήσω και απλά προτείνω να μη βιαστείς να απορρίψεις αυτές τις ταινίες, αλλά να δοκιμάσεις έναν διαφορετικό τρόπο προσέγγισης.

[Fotis13]

Ready Player One

 

Ποτε αλλοτε μια ταινια δεν ειχε  ταυτοχρονα  τοσες πολλες αναφορες στην gaming κουλτουρα ,στην σινεφιλ κοινοτητα ,στην geek-tech  κοινοτητα  και στα 80' s στον βαθμο που το κανει το Ready Player One .Δεν γινεται να εχεις επαφη με καποιον απο αυτους τους τομεις και να μην ενθουσιαστεις με το   αποτελεσμα που βγαινει στην οθονη σου.

Ενας απο τους μεγαλυτερους παραμυθαδες  στην ιστορια του κινηματογραφου ,καταφερνει να φτιαξει αλλη μια φορα  ενα εργο τοσο φρεσκο ,τοσο απολαυστικο και το παραδοξο ειναι πως το κανει κοντα στην δυση της ζωης του με το βαρος των 70 χρονων που φερει ,αποδεικνυοντας πως το κοφτερο  μυαλο δεν γερναει  αλλα αποτελει αστειρευτη πηγη  φαντασιας και δημιουργιας .

 Για να το απολαυσεις στο μεγιστο απαιτει πανι  η' 4κ  ,οτιδηποτε λιγοτερο απο αυτο αφαιρει σημαντικο μερος της συνολικης εμπειριας η οποια αποζημιωνει με  το  οπτικο υπερθεαμα.

Eιναι ο Σπιλμπεργκ ο αιωνιος εφηβος που δειχνει να  απολαμβανει την καθε στιγμη  ,το καθε πλανο ,την καθε νοσταλγικη αναφορα  που μας δινει τοσο απλοχερα και συμπυκνωμενα ,περικλειοντας μεσα της τουλαχιστον δυο   γενιες  που εζησαν την απαρχη  και την  εξελιξη που ειχε ολοκληρη   η  pop κουλτουρα τις τελευταιες δεκαετιες .

Σχεδον 40   χρονια με το jaws  και  to ET μας παραδιδει μια απο τις καλυτερες ταινιες του και το κανει με ενα ακρως εντυπωσιακο τροπο κατορθωνοντας να ειναι επικαιρος   τονιζοντας  τις καταιγιστικες αλλαγες που ερχονται στον τεχνολογικο και οχι μονο τομεα με την επελαση της Α.Ι

 

 

8,3/10

Επεξ/σία 12 Ιουλίου 2018 από Fotis13

[Επισκέπτης]

18 ώρες πριν, armin είπε

Κατα τη γνωμη μου αν δεν μπορεις καν να διακρινεις μια στοιχειωδη πλοκη, τοτε καταληγεις στο να βλεπεις απλα ομορφες εικονες σαν ενα μωρο που το βαζουν να δει τηλεοραση για πρωτη φορα στη ζωη του και εντυπωσιαζεται απο τα ομορφα χρωματα. Κανενα νοημα καμια ουσια, απλα κενη τεχνη. Πως γινεται να λειτουργησει καποιος με συναισθηματα αν καθολη τη διαρκεια της ταινιας το μονο που νιωθει ειναι ηλιθιος ?

Σιγουρα θα την ξαναδω την ταινια αυτη οπως και το Αντρει Ρουμπλιοφ που την εχω επισης στην ''μαυρη λιστα'' μου, και ελπιζω να αλλαξω γνωμη.

Εγώ θα έλεγα ότι ισχύει ακριβώς το ανάποδο: Τα πιο σπουδαία νοήματα για να τα ανακαλύψεις, πρέπει να τα δεις με τα μάτια και την ψυχοσύνθεση του μωρού, τότε που ήσουν τόσο ανοιχτός, που κάθε νέα ιδέα είχε σημαντική επίδραση πάνω σου και δημιουργούσε έναν νέο άνθρωπο, μια νέα ιδεολογία.

Όλα τα υπόλοιπα είναι αυτά που είναι στοιχειώδη. Αν βλέπω κάτι και καταλαβαίνω ακριβώς για τι πράγμα μιλάει, μπορώ να το βάλω σε λέξεις χωρίς αποτυχία, ε, προφανώς μιλάμε για επουσιώδη πράγματα. Τι βάθος να υπάρχει εκεί; Δεν μαθαίνω τίποτα καινούργιο, δεν αποκτώ κανένα καινούργιο βίωμα. Απλά επιβεβαιώνω πράγματα που ήδη γνωρίζω. Άντε να κάνω και μια ορθολογική σκέψη, που να με οδηγήσει σε κάποιο συμπέρασμα.

Όταν βλέπεις, όμως, τέχνη που σε αγγίζει σε ένα επίπεδο πρωτόγνωρο, που δεν καταλαβαίνεις με τι τρόπο το πετυχαίνει, ούτε καν ήξερες ότι υπάρχουν μέσα σου τέτοια πράγματα, ε, εκεί είναι που έχεις ανακαλύψει κάτι με νόημα και ουσία.

Αλλά αυτά είναι βαθιά μέσα μας και υπάρχει δρόμος να σκαφτεί για να βγούνε στην επιφάνεια. Τα πολεμάνε όλες μας οι ορθολογικές σκέψεις μας, που δεν μας αφήνουν να προχωρήσουμε σε κάτι καινούργιο.

Επεξ/σία 12 Ιουλίου 2018 από Επισκέπτης

[rus]

Στις ‎11‎/‎7‎/‎2018 στις 8:06 ΜΜ, armin είπε

Κατα τη γνωμη μου αν δεν μπορεις καν να διακρινεις μια στοιχειωδη πλοκη, τοτε καταληγεις στο να βλεπεις απλα ομορφες εικονες σαν ενα μωρο που το βαζουν να δει τηλεοραση για πρωτη φορα στη ζωη του και εντυπωσιαζεται απο τα ομορφα χρωματα. Κανενα νοημα καμια ουσια, απλα κενη τεχνη. Πως γινεται να λειτουργησει καποιος με συναισθηματα αν καθολη τη διαρκεια της ταινιας το μονο που νιωθει ειναι ηλιθιος ?

Aκουγεσαι φανατικος θαυμαστης του Τεο, πρεπει να εχεις δει πολλες φορες τις ταινιες του

[*nenya*]

On 11/07/2018 at 21:23, theobabis said:

Αν έχεις φτάσει σε αυτό το σημείο, ξεκάθαρα η ταινία έχει πια αποτύχει και δεν υπάρχει γυρισμός. Έχω βρεθεί εκεί πολλές φορές, ακόμη και με τον Αντρέι - συμβαίνει, δεν μπορείς να το αποφύγεις. Το θέμα είναι να προσπαθήσεις όσο μπορείς να αντισταθείς στον πειρασμό να την εκλογικεύσεις. Αυτές οι εικόνες πολλές φορές αποσκοπούν στο να ακουμπήσουν κάποιες πολύ ευαίσθητες χορδές και να στηριχθούν στα δικά σου βιώματα. Τη μια στιγμή δεν ξέρεις τι βλέπεις και την επόμενη τα πάντα αποκτούν μια πολύ περίεργη διαύγεια. Πρέπει να το νιώσεις για να το καταλάβεις, δεν έχω τρόπο να στο εξηγήσω και απλά προτείνω να μη βιαστείς να απορρίψεις αυτές τις ταινίες, αλλά να δοκιμάσεις έναν διαφορετικό τρόπο προσέγγισης.

Α ρε theobabi, θυμήθηκα τις συζητήσεις περί Zerkalo [και όχι μόνο] στο movietalk και πώς με ιντρίγκαραν να αρχίσω κι εγώ να βλέπω τέτοιες ταινίες.

Με πρόλαβες με το ποστ σου. Κι εγώ ήθελα να γράψω περί ευαισθησίας, ποίησης και προσωπικών βιωμάτων που συσχετίζονται με την εμπειρία θέασης. Κάποιες ταινίες για να τις απολαύσεις πρέπει να βουτήξεις μέσα τους, αυθόρμητα, με το συναίσθημα να έχει τον πρώτο λόγο. Και να ταξιδέψεις χωρίς να κάνεις παύσεις για αναλύσεις.

[Επισκέπτης]

Ουυυυ! Δεν πήρα χαμπάρι την επιστροφή του theobabis! Τι γίνεται βρε θηρίο; Ήρθε η ώρα να συνεχίσουμε τις συζητήσεις για σπουδαία έργα; Να φωνάξουμε και τον Akujin και τους υπόλοιπους, να το κάνουμε εδώ insomnia 2004!

[*nenya*]

Akujin & Sadeadneth χαμμένοι στο Άμστερνταμ θά'ναι λογικά XD miss them! Θά'ταν εντυπωσιακή μια επιστροφή πάντως, κάτι σαν reunion.

[Snoob]

Crooked House (2017)

Κινηματογραφική μεταφορά του ομότιτλου βιβλίου της Άγκαθα Κρίστι, μετατοπισμένου χρονικά κατά περίπου μία δεκαετία σε σχέση με το πρωτότυπο, έτσι ώστε να τοποθετείται στα πρώτα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου και τον οριστικό τερματισμό της ψευδαίσθησης πως η Μεγάλη Βρετανία παρέμενε μεγάλη και κοσμοκράτειρα, μέσα από την Κρίση του Σουέζ.

Ένας τέως διπλωμάτης και νυν ιδιωτικός ντετέκτιβ, ο Τσαρλς Χέιγουορντ (Μαξ Άιρονς, παρενθετικά φτυστός η μητέρα του, Σινέντ Κιούζακ) καλείται από την τέως ερωμένη του, Σοφία Λεωνίδη (Στέφανι Μαρτίνι) να ερευνήσει τις συνθήκες του θανάτου του παππού της, Αριστοτέλη Λεωνίδη, ο οποίος βρέθηκε νεκρός στο κρεβάτι του. Η Σοφία υποψιάζεται πως ο παππούς της δολοφονήθηκε από κάποιο μέλος της οικογένειας.

Ο Χέιγουορντ, ο πατέρας του οποίου υπήρξε μέχρι το θάνατό του στέλεχος της Σκότλαντ Γιάρντ, αναζητά πληροφορίες για την υπόθεση από τον Αρχιεπιθεωρητή Τάβερνερ (Τέρενς Σταμπ), ο οποίος βλέπει στο πρόσωπο του νεαρού ένα χρήσιμο εργαλείο προκειμένου να διεισδύσει η υπηρεσία στο σπίτι του Αριστοτέλη Λεωνίδη και να βγάλει "λαγό", χωρίς να δεσμεύεται από εντάλματα έρευνας και τα λοιπά.

Φτάνοντας στο σπίτι, ο Χέιγουορντ έρχεται αντιμέτωπος με τους γονείς της Σοφία (ο πατέρας ιστορικός που κατέληξε σεναριογράφος, η μητέρα παρηκμασμένη ηθοποιός) και τους θείους της (εκείνος διευθυντής μιας εκ των επιχειρήσεων της οικογένειας, εκείνη χημικός σε εταιρία καλλυντικών) τη Λαίδη Ίντιθ ντε Χάβιλαντ (Γκλεν Κλοουζ), αδερφή της μακαρίτισσας πρώτης συζύγου του Αριστοτέλη Λεωνίδη, καθώς και τη δεύτερη σύζυγό του, τη Μπρέντα Λεωνίδη (Κριστίνα Χέντρικς), άλλοτε χορεύτρια σε καζίνο του Λας Βέγκας.

Επιχειρεί να φτάσει στην αλήθεια, όμως συναντά αντιστάσεις από παντού, ενώ ο Αριστοτέλης Λεωνίδης εξακολουθεί να ρίχνει βαριά τη σκιά του στο σπίτι.

Η Κρίστι πλάθει μία κλασική, σχεδόν αρχετυπική δυσλειτουργική οικογένεια, καθώς ο πατριάρχης Αριστοτέλης (στην ταινία η ομοιότητα με τον Ωνάσση είναι πασιφανέστατη) συνεχίζει, ακόμη και νεκρός, να καταδυναστεύει τους συγγενείς του, από τους γιους και τις νύφες του, μέχρι τη μικρότερη εγγονή του.

Το κλίμα της ταινίας είναι πολύ καλό, ο ρυθμός επίσης, η φωτογραφία κάποιες στιγμές εξαιρετική, κοστούμια, χτενίσματα, σκηνικά και αυτοκίνητα ωραιότατα και, γενικά, έχουμε μια πολύ προσεγμένη μεταφορά ενός κλασικού αστυνομικού μυθιστορήματος (από τα αγαπημένα της ίδιας της Κρίστι). Παρότι μας χωρίζουν 71 χρόνια από την κυκλοφορία του βιβλίου, η πλοκή στέκεται αξιοπρεπέστατα για το σύγχρονο κοινό. 

Την προτείνω, ειδικά για μια καλοκαιρινή βραδιά είναι ό,τι πρέπει.

 

[Heybro]

Despicable Me 3

https://www.imdb.com/title/tt3469046/?ref_=nv_sr_1

Οχι σαν τα πρωτο αλλα σιγουρα καλυτερο απο το δευτερο. Αρκετα αστειο ωραιο animation και μυριζει 80s οποτε μεγαλο συν και αυτο. Και για μικρους και για μεγαλους. 7.5/10

Thor: Ragnarok

https://www.imdb.com/title/tt3501632/?ref_=nv_sr_1

Aκομα μια π@π@ριτσα απο Marvel. Χαζα αστεια κακα εφε εκτος καποιες εξαιρεσεις αρκετα βαρετη σε ολη τη διαρκεια της. 5/10

[theobabis]

nenya, μόνο κάποιες; και τι κάνεις στις υπόλοιπες; 

Manu, εννοείς σαν το TLJ; διότι αξιολογώντας από τις αναρτήσεις σου, αυτή πρέπει να είναι η σπουδαιότερη όλων  

Πάντως σε ζηλεύω. Νομίζω  ότι έχει περάσει ανεπιστρεπτί η περίοδος εκείνη που μπορούσα να δω κάτι αντίστοιχο και να μη θέλω βαρέσω το κεφάλι μου στον τοίχο από το πρώτο δεκάλεπτο. Το μόνο που χρειάζεται θεωρητικά, είναι ν’ αποδεχτώ τι είναι να δω πριν το ξεκινήσω και να ρυθμίσω τα φίλτρα μου ανάλογα, δυστυχώς όμως αδυνατώ. Θα το καταφέρω κάποια στιγμή εντός της θέασης, αλλά τι να το κάνω, ήδη μου έχει καεί.