Dunkirk

[Constant1ne]

Όπως μετά από κάθε ταινία του Νόλαν (ίσως όχι τόσο με το Interstellar), βγήκα πλήρως ευχαριστημένος και εντυπωσιασμένος από το θέαμα. Ένα πράγμα θα σχολιάσω μόνο. Ο πόλεμος δεν είναι fake παπάτζες με γραφικούς χαρακτήρες να κάνουν συνεχώς ηρωισμούς και να πετάνε badass ατάκες. Ο πόλεμος είναι τρομαγμένα παιδάκια που προσπαθούν να επιβιώσουν με ελάχιστες στιγμές ηρωισμού.

 

Προσωπικά δε νομίζω να έχω ξανανιώσει ποτέ σε ταινία αυτό το φόβο και το δέος με τα βομβαρδιστικά και τις στιγμές που κινδύνευαν αυτοί οι χαρακτήρες που όντως δε γνωρίζουμε σε βάθος. Έβλεπα τόσο καιρό διάφορες κριτικές να μιλάνε για τους χαρακτήρες τις ταινίας. Τώρα που την είδα σιγουρεύτηκα πως αυτό ήταν το νόημα. Όλοι είναι μικροί στην πόλεμο και ειλικρινά μου είναι αδιάφορο που δεν είδα που εκπαιδεύτηκε ο Tom Hardy ή αν ένας πιτσιρίκος στρατιώτης είχε μια γκόμενα που τον περίμενε στην πατρίδα.

[YMIB]

Όπως μετά από κάθε ταινία του Νόλαν (ίσως όχι τόσο με το Interstellar), βγήκα πλήρως ευχαριστημένος και εντυπωσιασμένος από το θέαμα. Ένα πράγμα θα σχολιάσω μόνο. Ο πόλεμος δεν είναι fake παπάτζες με γραφικούς χαρακτήρες να κάνουν συνεχώς ηρωισμούς και να πετάνε badass ατάκες. Ο πόλεμος είναι τρομαγμένα παιδάκια που προσπαθούν να επιβιώσουν με ελάχιστες στιγμές ηρωισμού.

 

Προσωπικά δε νομίζω να έχω ξανανιώσει ποτέ σε ταινία αυτό το φόβο και το δέος με τα βομβαρδιστικά και τις στιγμές που κινδύνευαν αυτοί οι χαρακτήρες που όντως δε γνωρίζουμε σε βάθος. Έβλεπα τόσο καιρό διάφορες κριτικές να μιλάνε για τους χαρακτήρες τις ταινίας. Τώρα που την είδα σιγουρεύτηκα πως αυτό ήταν το νόημα. Όλοι είναι μικροί στην πόλεμο και ειλικρινά μου είναι αδιάφορο που δεν είδα που εκπαιδεύτηκε ο Tom Hardy ή αν ένας πιτσιρίκος στρατιώτης είχε μια γκόμενα που τον περίμενε στην πατρίδα.

Αν ο Tom Hardy δεν έχει δει τον σερβιτόρο από το επεισόδιο του Εφιάλτης στη Κουζίνα στη Πετρούπολη να τινάζει τα μυαλά του στον αέρα αφού πρώτα έχει σκοτώσει τον εκπαιδευτή τους, τότε ο Νόλαν δεν μπορεί να συγκαταλέγεται στους μεγάλους του σινεμά σύμφωνα με όσα διαβάζουμε. 

[KilliK]

δεν χρειαζεται να υπαρχει προιστορια για να προσδιοριστει ο χαρακτηρας. ισα ισα που ειναι μεγαλο προβλημα με τις σημερινες ταινιες.

το θεμα ειναι να υπαρχουν πραγματικοι χαρακτηρες, οι οποιοι δεν υπηρετουν μονο την πλοκη της ιστοριας αλλα συνδεονται και με το κοινο.

οπου η συνδεση δεν γινεται με κλισε μελοδραματα τυπου "εχασα το παιδι μου" στο Gravity η "η αγαπη υπερβαινει τον χωροχρονο, κλαψ,λυγμ" στο Interstellar.

πηγαινε δες τις ταινιες των μεγαλων σκηνοθετων, για να καταλαβεις πως φτιαχνεις δυνατους χαρακτηρες με την εικονα. ο πιο iconic χαρακτηρας, ο Σαρλο, σε βουβες ταινιες γεννηθηκε και εγινε πασιγνωστος.

Επεξ/σία 3 Σεπτεμβρίου 2017 από KilliK

[Επισκέπτης]

Όπως μετά από κάθε ταινία του Νόλαν (ίσως όχι τόσο με το Interstellar), βγήκα πλήρως ευχαριστημένος και εντυπωσιασμένος από το θέαμα. Ένα πράγμα θα σχολιάσω μόνο. Ο πόλεμος δεν είναι fake παπάτζες με γραφικούς χαρακτήρες να κάνουν συνεχώς ηρωισμούς και να πετάνε badass ατάκες. Ο πόλεμος είναι τρομαγμένα παιδάκια που προσπαθούν να επιβιώσουν με ελάχιστες στιγμές ηρωισμού.

 

Προσωπικά δε νομίζω να έχω ξανανιώσει ποτέ σε ταινία αυτό το φόβο και το δέος με τα βομβαρδιστικά και τις στιγμές που κινδύνευαν αυτοί οι χαρακτήρες που όντως δε γνωρίζουμε σε βάθος. Έβλεπα τόσο καιρό διάφορες κριτικές να μιλάνε για τους χαρακτήρες τις ταινίας. Τώρα που την είδα σιγουρεύτηκα πως αυτό ήταν το νόημα. Όλοι είναι μικροί στην πόλεμο και ειλικρινά μου είναι αδιάφορο που δεν είδα που εκπαιδεύτηκε ο Tom Hardy ή αν ένας πιτσιρίκος στρατιώτης είχε μια γκόμενα που τον περίμενε στην πατρίδα.

 

Ισχύει. Το νόημα της ταινίας ήταν ακριβώς να μην δημιουργηθούν χαρακτήρες και συναισθηματικές σχέσεις, ώστε όλα όσα συμβαίνουν να είναι (σχεδόν) αποκλειστικά η κατάσταση.

 

Ήταν ένα πολύ ενδιαφέρον και πρωτότυπο ρίσκο (για εμπορική ταινία), που για τους περισσότερους θεατές λειτούργησε. Φυσικά όταν υπάρχουν τέτοιες ταινίες, θα υπάρξουν και αυτοί που δεν θα μπορέσουν (ιδιαίτερα την πρώτη φορά) να την παρακολουθήσουν ακολουθώντας τη λογική του σκηνοθέτη. Φυσικό είναι, σε κάθε καινοτομία συμβαίνει αυτό. Νομίζω είναι εντυπωσιακό το πόσοι λίγοι είναι. Ομολογώ ότι με ξάφνιασε ευχάριστα ο Νόλαν, που μετά το Interstellar (που βρήκα ρηχό) είχα αρχίσει να πιστεύω ότι δεν θα ξανακάνει κάτι πολύ ενδιαφέρον.

 

Βρίσκω πάντως πολύ αδύναμους τους κριτικούς που δεν συνειδητοποιούν ότι αυτό με τους χαρακτήρες συμβαίνει επίτηδες. Βεβαίως, μπορεί κάποιος να μην μπορεί να παρακολουθήσει ταινία χωρίς χαρακτήρες. Είναι διαφορετικό πράγμα, όμως, να προσπαθείς να δημιουργήσεις χαρακτήρες και να μην το καταφέρνεις και διαφορετικό πράγμα να προσπαθείς να κάνεις μια ταινία, όπου ο πρωταγωνιστής είναι τα γεγονότα. Και οι ταινίες πρέπει να κρίνονται για αυτό που είναι, όχι για αυτό που δεν είναι.

[YMIB]

Μα προφανώς ήταν ηθελημένο το να μην δεθείς με συγκεκριμένους χαρακτήρες, απορώ που το συζητάμε ακόμα λες και δεν κατάφερε ο Νόλαν να δημιουργήσει χαρακτήρες ή δεν ήξερε να το κάνει. 

[john1987]

Ο πόλεμος δεν είναι fake παπάτζες με γραφικούς χαρακτήρες να κάνουν συνεχώς ηρωισμούς και να πετάνε badass ατάκες. Ο πόλεμος είναι τρομαγμένα παιδάκια που προσπαθούν να επιβιώσουν με ελάχιστες στιγμές ηρωισμού.

 

Αν ο Tom Hardy δεν έχει δει τον σερβιτόρο από το επεισόδιο του Εφιάλτης στη Κουζίνα στη Πετρούπολη να τινάζει τα μυαλά του στον αέρα αφού πρώτα έχει σκοτώσει τον εκπαιδευτή τους, τότε ο Νόλαν δεν μπορεί να συγκαταλέγεται στους μεγάλους του σινεμά σύμφωνα με όσα διαβάζουμε. 

 

Ευχαριστούμε για τις επισημάνσεις παιδιά. Να σημειώσω ότι όσα αναφέρετε είναι τελείως άσχετα με τα σχόλια όσων δεν ξετρελάθηκαν με την ταινία. Υποθέτω ότι όλα τα ιστορικά γεγονότα εάν αποδοθούν με ωμό ρεαλισμό κανείς δε θα πήγαινε στο σινεμά να τα δεί. Επιπροσθέτως, αυτό το παράδειγμα που αναφέρεις μου θυμίζει το Full Metal Jacket - αλήθεια ο Κιούμπρικ δεν μπορεί να συγκριθεί με το Νόλαν ε? 

 

δεν χρειαζεται να υπαρχει προιστορια για να προσδιοριστει ο χαρακτηρας. ισα ισα που ειναι μεγαλο προβλημα με τις σημερινες ταινιες.

το θεμα ειναι να υπαρχουν πραγματικοι χαρακτηρες, οι οποιοι δεν υπηρετουν μονο την πλοκη της ιστοριας αλλα συνδεονται και με το κοινο.

οπου η συνδεση δεν γινεται με κλισε μελοδραματα τυπου "εχασα το παιδι μου" στο Gravity η "η αγαπη υπερβαινει τον χωροχρονο, κλαψ,λυγμ" στο Interstellar.

πηγαινε δες τις ταινιες των μεγαλων σκηνοθετων, για να καταλαβεις πως φτιαχνεις δυνατους χαρακτηρες με την εικονα. ο πιο iconic χαρακτηρας, ο Σαρλο, σε βουβες ταινιες γεννηθηκε και εγινε πασιγνωστος.

 

Ι

Βρίσκω πάντως πολύ αδύναμους τους κριτικούς που δεν συνειδητοποιούν ότι αυτό με τους χαρακτήρες συμβαίνει επίτηδες. Βεβαίως, μπορεί κάποιος να μην μπορεί να παρακολουθήσει ταινία χωρίς χαρακτήρες. Είναι διαφορετικό πράγμα, όμως, να προσπαθείς να δημιουργήσεις χαρακτήρες και να μην το καταφέρνεις και διαφορετικό πράγμα να προσπαθείς να κάνεις μια ταινία, όπου ο πρωταγωνιστής είναι τα γεγονότα. Και οι ταινίες πρέπει να κρίνονται για αυτό που είναι, όχι για αυτό που δεν είναι.

 

Η επίδραση μιας ταινίας κρίνεται σε μεγάλο βαθμό από την ταύτιση με τους χαρακτήρες. Εάν λοιπόν εγώ δεν ταυτίστηκα με τους χαρακτήρες (και ως εκ τούτου δεν με "ενδιέφερε" η διάσωσή τους) δε σημαίνει ότι έχω ανάγκη μελό κλισέ ούτε ότι δεν κατανόησα τη σκηνοθετική οπτική του Νόλαν. Σημαίνει ότι εκ του αποτελέσματος η ταινία ως προς εμένα απέτυχε στο κομμάτι της ταύτισης.

[KilliK]

μα εγω συμφωνω μαζι σου οτι πρεπει να υπαρχουν χαρακτηρες σε μια ταινια, αλλιως δεν θα υπαρξει πραγματικο δραμα.

αυτο που τονισα παραπανω ειναι οτι δεν χρειαζεται να γνωριζεις το παρελθον ενος χαρακτηρα για να δεθεις συναισθηματικα μαζι του. 

οσο αφορα το Dunkirk, δεν το εχω δει ακομη, οποτε δεν γνωριζω τι χαρακτηρες εχει και πως λειτουργουν μεσα στην ταινια.

αλλα η αποψη απο καποιους οτι δεν υπαρχει συναισθηματικη ταυτιση με τους χαρακτηρες η οτι γενικα δεν υπαρχουν καν χαρακτηρες, δεν μου κανει εκπληξη για ταινια του Νολαν...

α και ενα αποσπασμα απο μια συνεντευξη του Νολαν:

 

My gamble with this film was to turn around and say, "What if we strip the conventional theatrics away?" I wanted to produce a film that was almost entirely based on the language of suspense, which I think is the most visual of cinematic languages, which is why I think Hitchcock has always been held up as possibly the greatest director of all time. And what Hitchcock understood — and I've tried to emulate and really learn from — is that the audience can care about a character simply by virtue of what it is they're trying to achieve onscreen in a physical sense, a task they're trying to achieve. We very immediately, as audience members, we lean into that. We find ourselves in their shoes very quickly, and I wanted to make a film that really snuck up on the emotions. The emotion ... hopefully it feels earned by the end of the film; it doesn't feel like something that we've been telling you to feel the whole way through the film.

 

 

[Επισκέπτης]

Η επίδραση μιας ταινίας κρίνεται σε μεγάλο βαθμό από την ταύτιση με τους χαρακτήρες. Εάν λοιπόν εγώ δεν ταυτίστηκα με τους χαρακτήρες (και ως εκ τούτου δεν με "ενδιέφερε" η διάσωσή τους) δε σημαίνει ότι έχω ανάγκη μελό κλισέ ούτε ότι δεν κατανόησα τη σκηνοθετική οπτική του Νόλαν. Σημαίνει ότι εκ του αποτελέσματος η ταινία ως προς εμένα απέτυχε στο κομμάτι της ταύτισης.

 

Μα ο σκοπός της ταινίας είναι να μην ταυτιστείς με τους ήρωες. Πώς είναι δυνατόν να "απέτυχε", αφού άλλο προσπαθούσε να πετύχει; Είναι σαν να σου ετοιμάζει κάποιος μακαρόνια και εσύ να λες ότι του απέτυχαν οι πατάτες, επειδή έμοιαζαν με μακαρόνια.

 

(Εννοείται ότι έχεις κάθε δικαίωμα να μη θέλεις να φας μακαρόνια και να μη σου άρεσαν, μην γράφουμε συνέχεια τα ίδια)

[YMIB]

Ευχαριστούμε για τις επισημάνσεις παιδιά. Να σημειώσω ότι όσα αναφέρετε είναι τελείως άσχετα με τα σχόλια όσων δεν ξετρελάθηκαν με την ταινία. Υποθέτω ότι όλα τα ιστορικά γεγονότα εάν αποδοθούν με ωμό ρεαλισμό κανείς δε θα πήγαινε στο σινεμά να τα δεί. Επιπροσθέτως, αυτό το παράδειγμα που αναφέρεις μου θυμίζει το Full Metal Jacket - αλήθεια ο Κιούμπρικ δεν μπορεί να συγκριθεί με το Νόλαν ε? 

 

 

 

Η επίδραση μιας ταινίας κρίνεται σε μεγάλο βαθμό από την ταύτιση με τους χαρακτήρες. Εάν λοιπόν εγώ δεν ταυτίστηκα με τους χαρακτήρες (και ως εκ τούτου δεν με "ενδιέφερε" η διάσωσή τους) δε σημαίνει ότι έχω ανάγκη μελό κλισέ ούτε ότι δεν κατανόησα τη σκηνοθετική οπτική του Νόλαν. Σημαίνει ότι εκ του αποτελέσματος η ταινία ως προς εμένα απέτυχε στο κομμάτι της ταύτισης.

Διάβασε το νήμα για να καταλάβεις που αναφέρομαι. Βέβαια ο Killik δεν έχει δει καν την ταινία οπότε τι σχολιάζουμε ήθελα να ξερα. 

[KilliK]

Μα ο σκοπός της ταινίας είναι να μην ταυτιστείς με τους ήρωες.

Ισχύει. Το νόημα της ταινίας ήταν ακριβώς να μην δημιουργηθούν χαρακτήρες και συναισθηματικές σχέσεις, ώστε όλα όσα συμβαίνουν να είναι (σχεδόν) αποκλειστικά η κατάσταση.

 

βουλωμενο γραμμα διαβαζεις.. 

 

And what Hitchcock understood — and I've tried to emulate and really learn from — is that the audience can care about a character simply by virtue of what it is they're trying to achieve onscreen in a physical sense, a task they're trying to achieve. We very immediately, as audience members, we lean into that. We find ourselves in their shoes very quickly, and I wanted to make a film that really snuck up on the emotions. The emotion ... hopefully it feels earned by the end of the film;

Διάβασε το νήμα για να καταλάβεις που αναφέρομαι. Βέβαια ο Killik δεν έχει δει καν την ταινία οπότε τι σχολιάζουμε ήθελα να ξερα. 

 

παρντον; πουθενα δεν αναφερθηκα προσωπικα στην ιδια την ταινια, οτι εχω σχολιασει αφορα το πως οριζονται οι χαρακτηρες και ποσο σημαντικοι ειναι για μια ταινια γενικα.

[Fulgore]

Διάβασε το νήμα για να καταλάβεις που αναφέρομαι. Βέβαια ο Killik δεν έχει δει καν την ταινία οπότε τι σχολιάζουμε ήθελα να ξερα.

Οι παλιες (κακες)συνηθειες δεν αλλαζουν ευκολα

[fearbit]

Μα ο σκοπός της ταινίας είναι να μην ταυτιστείς με τους ήρωες.

Ισχύει. Το νόημα της ταινίας ήταν ακριβώς να μην δημιουργηθούν χαρακτήρες και συναισθηματικές σχέσεις, ώστε όλα όσα συμβαίνουν να είναι (σχεδόν) αποκλειστικά η κατάσταση.

 

βουλωμενο γραμμα διαβαζεις..  

 

And what Hitchcock understood — and I've tried to emulate and really learn from — is that the audience can care about a character simply by virtue of what it is they're trying to achieve onscreen in a physical sense, a task they're trying to achieve. We very immediately, as audience members, we lean into that. We find ourselves in their shoes very quickly, and I wanted to make a film that really snuck up on the emotions. The emotion ... hopefully it feels earned by the end of the film;

 

κριτικοί του καναπέ, όχι του σινεμά.

[Fulgore]

Προσωπικα πιστευω οτι η αληθεια ειναι στην μεση και οι κριτικοι για αλλη μια φορα τα παραλενε.

Ουτε η πολεμικη ταινια της 15ετιας ειναι(λες και βγαινουν πλεον οι πολεμικες με το τσουβαλι και γινεται η συγκριση...Απλα βρεθηκε πατημα που επεσε ολως τυχαιως στην στροφη των γνωστων εταιρειων ΕΑ και Activision για επιστροφη σε Παγκοσμιους πολεμους)αλλα ουτε και μαπα ταινια.Κοινως ειναι μια καλη ταινια με θεματολογια που δεν πολυ βλεπουμε πλεον συχνα και οπτικα υπερπαραγωγη οπως αρμοζει για ταινια του 2017 για cinema.

[W0zzAp]

Εγω την ευχαριστηθηκα την ταινια.Ειναι ξεκαθαρο τι ηθελε να δειξει ο Nolan,πρωτα την κατασταση που περνουσαν οι αγγλοι-γαλλοι και δευτερευων ηταν οι πολεμικες σκηνες και χαρακτηρες.Σιγουρα κατι διαφορετικο σε αυτη την κατηγορια και χωρις υπερβολες με εκρηξεις μπουμπουνιτα κτλ.Θα μπορουσε βεβαια να ηταν r rated παρα pg13 αλλα τεσπα.

 

Φοβερη σκηνοθεσια(αρκετα κλειστοφοβικη σε σημεια οπως ειχε προαναφερθει απο συμφορουμιτη) και μουσικαρα εννοειται απο Zimmer που ανεβαζε κατα πολυ τις σκηνες.Απτο πρωτο δευτερολεπτο σε βαζει στο ζουμι και αποκει και περα δειχνει τα γεγονοτα απο τρεις πλευρες.

 

Κατι που θα ηθελα να ειχε ηταν περισσοτεροι κομπαρσοι ή ισως καποια χρηση cgi με μακρινο πλανο για να δειξει πιο σωστα οτι υπηρχε αρκετος κοσμος στην δουνκερκη αφου μιλαμε οτι σωθηκαν 300-400 χιλιαδες ατομα απο εκει και φανηκε παρα πολυ μικρος ο πληθυσμος.

 

Για την αναπτυξη χαρακτηρων που εχει γινει ολοκληρη συζητηση,προσωπικα δεν με απασχολησε και ιδιαιτερα αφου μου αρεσε που ειδα κατι διαφορετικο,δηλαδη να μιλανε πρωτα τα γεγονοτα και μετα οι χαρακτηρες.Γενικα πολυ λιγοι διαλογοι σε ολη την διαρκεια και στην τελικη αγνωστοι μεταξυ αγνωστων ηταν που απλα ηθελαν να επιβιωσουν και να φυγουν απο κει,δεν χρειαζεται να πιασουν και κουβεντουλα.

 

Κατι που επισης ειχε υποθει στο forum για μισος κατα των γερμανων δεν ισχυει με την καμια,ισα ισα που δεν τους δειχνουν απο κοντα καθολου μονο απο μακρυα.Επισης η ταινια δεν θεωρειται αντιπολεμικη δειχνει απλα την επιβιωση των αγγλων με τα ματια του Nolan.

 

Δεν μπορω ομως να πω οτι συμφωνω με τις τοσο υψηλες βαθμολογιες σε metacritic και rottentomatoes 90+,ομως θα του εβαζα ενα 8-8,5 σιγουρα.

[Fulgore]

Για διαλογους και χαρακτηρες μαλλον αρκετοι κανουν συγκριση με τον στρατιωτη ryan,που βεβαια και αυτη η ταινια ετυχε να εχει ενα tom hanks στα φορτε του με ορεξη που βοηθησε παρα πολυ την ολη τοτε εξελιξη της ταινιας.