Τι τερμάτισα πρόσφατα και πώς μου φάνηκε (Console Games Version)

[rodosf1]

Ήρθε η ώρα για ένα αναμενόμενο από εμένα τερματισμό! 

Redfall κυρίες και κύριοι, μετά τον τόσο ντόρο και δύο patch από τους developers! 

Γενικα: Looter Shooter 1ου προσώπου σε μια πολη (Redfall City) βαμπιριασμενη μαζί με κάτι στρατιώτες που είναι με τη μεριά των βαμπίρ. Από ανθρώπους ο κόσμος είναι έρημος και θα τους δείτε... σφαγμενους με καθε πιθανό τρόπο. 

Γραφικά. Πολύ πολύ καλοφτιαγμενος καρτούν κόσμος, πατάει κάτω πολύ άσχημα το borderlands σε cartoon graphics και ειναι όμορφες όλες οι σκηνές του. Πολλές λεπτομέρειες στα σπίτια που μπαίνεις, στα βαμπίρ, στο φωτισμό κλπ. 

Ήχος. Στο κλίμα κ οι ήχοι των βαμπίρ πολύ.... ρεαλιστικοι, ότι περιμένεις δλδ. 

Gameplay. Έπαιξα ΟΛΟ το game μόνο σε coop, κυρίως 2 ατόμων και είχαμε στιγμές που παίξαμε κ 4αδα. Νομίζω μου πήρε καμία 14 ώρες για 59/66 achievements κ με ενα δεύτερο γρήγορο playthrough βγαίνουν άνετα τα υπόλοιπα για completion. Γενικά στο παιχνίδι έχει ποικιλία, parkour σε σπίτια, ταράτσες, γέφυρες, βράχια κλπ, έρευνές σε υπόγεια κ βάρκες, πιστολίδι κ κάρφωμα των βαμπίρ, το πιο ωραίο σημείο του παιχνίδιου κατ εμέ είναι το staking των βαμπίρ κ η κραυγή τους όταν πεθαίνουν. 

Overall. Με παρέα σε coop ήταν πολύ διασκεδαστικό κ με ποικιλία αποστολών. Αν έδιναν στους developers 1-2 μήνες παραπάνω θα είχε την τωρινή μορφή του κ θα απέφευγε την  κριτική για τα αρχικά graphic glitches. Συνάντησα 2-3 που χανόταν το όπλο του συμπαίκτη ενώ εκείνος το έβλεπε κανονικά πχ. κ 1 σημείο με framedrop σε μια αποστολή. Με το τελευταίο patch δεν το ξαναείδα είναι η αλήθεια. Με άφησες ικανοποιημένο σαν ιδέα, σύλληψη κ εκτέλεση κ πρωτοτυπία. 

Παίχτηκε σε Xbox Series μέσω Gamepass από την πρώτη μέρα που μπήκε/βγήκε στην αγορά. Είναι διαθέσιμο κ σε pc. 

Θέλω να δω και συνέχεια σίγουρα! 

Βαθμολογία 3,5/5 για τα αρχικά glitches. 

Αν το έπαιζα απευθείας τώρα θα ξεκινούσα με 4/5.

ΥΓ. Για καλά λεφτά.. κυνηγηστε μέσα στις τουαλέτες τις.... πολυσυσκευασιες από χαρτιά υγείας! 250$ η μία, άλλα επίπεδα πληθωρισμού!

[ikaruga24]

Στις 17/6/2023 στις 12:09 ΜΜ, RazielKvlt είπε

Shin Megami Tensei V.Μου άρεσε πολύ αν και θα προτιμούσα dungeons πάρα open world maps.Δίνουν μια κλειστοφοβική αισθητική που ταιριάζει τέλεια με το όλο concept.Για το true ending θέλει πολύ προσοχή.Πρέπει να κάνεις συγκεκριμένα quests και το ένα δε φαίνεται στο χάρτη όπως τα υπόλοιπα.Ευτυχώς είχα κάνει αρκετά διαφορετικά saves και απέφυγα στο τσακ το νευρικό κλονισμό όταν δεν έπαιξε συγκεκριμένο cut scene λίγο πριν το τέλος.Επίσης περιλαμβάνει ένα από τα δυσκολότερα bosses που απαιτεί πολύ προετοιμασία(δεν είχα κάποιο dlc και δε ξέρω πόσο εύκολη μπορεί να γίνει η μάχη).Σαν σύνολο αξίζει.Όσον αφορά την ιστορία παρόλο που είδα σε πολλά reviews ότι δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο εγώ το όλο θέμα με τους Nahobino το βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρον.

Δεν είναι άσχημη η ιστορία. Απλά μοιράστηκε πολύ και το κάθε κομμάτι της πήρε πολύ μικρό μερίδιο για να εμβαθύνει περισσότερο. Το αποτέλεσμα είναι ρηχή ιστορία αλλά με πολύ όγκο που δεν ταιριάζει σε shin megami tensei main line. 

Εκ των πραγμάτων τα shin megami tensei είχαν πολύ συγκεκριμένη προσωπική ιστορία και μικρό εύρος αλλά με μεγαλεπήβολα σχέδια. Όταν παίξεις το 3 ή το 4 θα καταλάβεις τι εννοώ, ειδικά το 4 που είναι το καλύτερο της σειράς με απόσταση αναπνοής το 3 από πίσω του. 

[rodosf1]

Ένα λίγο off-topic σχόλιο για το... topic. Το παρόν νήμα είναι με διαφορά αυτό με τη λιγότερη ένταση και γκρίνια ανάμεσα στους console Gamers στο insomnia. Διαβάστε όλες τις σελίδες και θα διαπιστώσετε ότι εδώ υπάρχει μόνο συζήτηση επί της ουσίας των Games κ ανταλλαγή απόψεων στη βάση της ομορφιάς, του gameplay, του story κλπ. 

Άλλωστε σήμερα έχουμε μια κονσόλα Α, αύριο μπορεί μια Β, χθες είχαμε μια Γ κλπ. Κ όπως φαίνεται τα επόμενα χρόνια με τις cloud υποδομές να ενισχύονται δεν θα θέλουμε ούτε καν κονσόλα πάρα μόνο συνδρομή. 

Προσωπικά αυτή τη στιγμή έχω 9 λειτουργικές πλήρως κονσόλες όλων των εταιρειών κ λυπάμαι την 1 που πούλησα, γιατί πέρασα ωραία μαζί της. 

Ας συνεχίσουμε να γράφουμε τις εμπειρίες με τα console games λοιπόν και να μαθαίνουμε όλοι για τα όμορφα του gaming! 

 

[rodosf1]

Road 96, παίχτηκε μέσω Gamepass σε Xbox Series, αφού ανακοινώθηκε ότι βγαίνει τέλος του μήνα, μετά  από πρόταση του @KARAMELA @karamela693 στο αντίστοιχο τοπικ.

Πολύ ωραίο στόρι όντως με ξεχωριστή πλοκή, κάποιοι έφηβοι σε μια δυστοπικη κοινωνία στα 90ς, προσπαθούν να διαφύγουν στο εξωτερικό. Το ιδιαίτερο είναι ότι για κάθε περίπτωση διαλέγεις εσυ τον πρωταγωνιστή σε κάθε ιστορία και το road trip μέχρι τα σύνορα είναι ξεχωριστό με συνδυασμούς σκηνών ανάλογα με τις ενέργειες του παίχτη κλπ.

Στο τέλος όλα φυσικά μπλέκονται σαν ταινία, πολύ καλογραμμένο σενάριο πραγματικά.

Γραφικά cartoonish αλλά πολύ όμορφα, ήχος τέλειος με υπέροχα κομμάτια της εποχής. Όλες οι σκηνές έχουν μάλιστα τίτλο τραγουδιού "Nothing s gonna stop us now" κλπ.

Gameplay με επιλογές, παζλ, mini games κλπ, πρωτότυπο κ καθόλου κουραστικό.

Μου πήρε 7-8 ώρες για 100% completion και το χάρηκα ομολογώ!

Επεξ/σία 23 Ιουνίου 2023 από rodosf1

[RazielKvlt]

22 ώρες πριν, ikaruga24 είπε

Δεν είναι άσχημη η ιστορία. Απλά μοιράστηκε πολύ και το κάθε κομμάτι της πήρε πολύ μικρό μερίδιο για να εμβαθύνει περισσότερο. Το αποτέλεσμα είναι ρηχή ιστορία αλλά με πολύ όγκο που δεν ταιριάζει σε shin megami tensei main line. 

Εκ των πραγμάτων τα shin megami tensei είχαν πολύ συγκεκριμένη προσωπική ιστορία και μικρό εύρος αλλά με μεγαλεπήβολα σχέδια. Όταν παίξεις το 3 ή το 4 θα καταλάβεις τι εννοώ, ειδικά το 4 που είναι το καλύτερο της σειράς με απόσταση αναπνοής το 3 από πίσω του. 

Το 4 το θεωρώ κορυφή.Από θέμα ιστορίας για εμένα το καλύτερο είναι τα δύο πρώτα σαν σύνολο(καθώς το δεύτερο είναι συνέχεια του neutral path του πρώτου). Απλά το τέσσερα είναι καλύτερο σαν σύνολο.Ειδικά το soundtrack  δεν υπάρχει.Το Lucifer's Call μου άρεσε απίστευτα η αισθητική του και τα dungeons.Αλλα ένιωθα σαν να μην υπήρχε ιστορία.Η αλληλεπίδραση με τους διάφορους χαρακτήρες ήταν ελάχιστη.Αν θεωρήσουμε το Strange Journey mainline όπως άλλωστε προορίζονταν να είναι για εμένα είναι

1:IV

2: Apocalypse

3: Strange Journey

4:I

5:II

6:V

7: Lucifer's Call.

[Tifa_LockHeart]

Teenage Mutant Ninja Turtles: Shredder's Revenge

Μονο με τις παιδικές μου αναμνήσεις και νοσταλγία πρωινών βλέποντας στο Power Channel ,χελωνονιντζάκια και μετά στην σειρά Ταρω τον Γιο της Δράκαινας, Αστυνόμο Σαίνη και Scooby Doo και πολλά άλλα, έφτανε να μπει το συγκεκριμένο παιχνίδι στην λίστα με τα παιχνίδια που θέλω να παίξω. Το 30ευρω που ζητούσε για αγορά με έβαζε συνέχεια να περιμένω και ήρθε όμως η ώρα και το τσίμπησα δωρεάν από το Ps extra.

2D Side Scroll beat em up παιχνίδι σε στυλ Steets of rage, με τα original όμως χελωνονιντζάκια όπως μάθαμε από παλιά, όχι κάτι mech Turtles που δείχνουν τώρα...

Σπαμαρισμα πλήκτρων με ελάχιστη δυσκολία εκμάθησης χειρισμού και εχθροί από την σειρά να έρχονται κατά κύματα, σε βάζουν μέσα στην σειρά και αναλογιζομουν ότι κάτι τέτοιο αν το είχα παιδί, παίζει να παρατούσα το σχολείο 😁

Σοβαρά είναι παιχνίδι που ένα παιδί μπορεί να διασκεδάσει άπειρα, χώρις και εμείς τα πιο μεγάλα παιδιά να μην έχουμε χώρο εκεί. Άλλωστε σου δίνει την δυνατότητα mode arcade, με permanent death μετά από 3 ζωές. Όπως οι καμπίνες παλιά με τα 50δραχμα....

6 παίκτες co-op!!!! Εκπληκτικό, συναρπαστικό και δουλεύει τέλεια, παρόλο τον χαμό που επικρατεί μέσα στην οθόνη. Το παιχνίδι δουλεύει εξίσου καλά και με local αλλά και με online co-op. 

Δεν έχω να του προσαψω αρνητικά, είναι ένα παιχνίδι που ανήκει σε μια συγκεκριμένη κατηγορία, και δίνει αυτό που έπρεπε να δώσει. Κυρίως νοσταλγία για τους μεγαλύτερους, για τους νεότερους μια ιστορική αναδρομή τί βλέπανε οι μπαμπάδες τους και φυσικά όλα αυτά στο χειρισμό του σήμερα.

Πολύ καλή κίνηση η δωρεάν προσθήκη στην βιβλιοθήκη του PlayStation. Σε 16 πίστες έχεις τελειώσει το παιχνίδι και έχεις διασκεδάσει και μόνος αλλά κ με έναν φίλο σου ή παιδί σου. Εγώ χάρηκα που 4-5 πίστες τις τελείωσα με τον 6χρονο γιο μου, γελώντας και διασκεδάζοντας.

Το προτείνω! Pizza time 😋😁

 

[ikaruga24]

20 ώρες πριν, RazielKvlt είπε

Το 4 το θεωρώ κορυφή.Από θέμα ιστορίας για εμένα το καλύτερο είναι τα δύο πρώτα σαν σύνολο(καθώς το δεύτερο είναι συνέχεια του neutral path του πρώτου). Απλά το τέσσερα είναι καλύτερο σαν σύνολο.Ειδικά το soundtrack  δεν υπάρχει.Το Lucifer's Call μου άρεσε απίστευτα η αισθητική του και τα dungeons.Αλλα ένιωθα σαν να μην υπήρχε ιστορία.Η αλληλεπίδραση με τους διάφορους χαρακτήρες ήταν ελάχιστη.Αν θεωρήσουμε το Strange Journey mainline όπως άλλωστε προορίζονταν να είναι για εμένα είναι

1:IV

2: Apocalypse

3: Strange Journey

4:I

5:II

6:V

7: Lucifer's Call.

Ενα εξαιρετικό βίντεο από τον Metatron για τους αγγέλους και πόσο η σειρά Shin Megami Tensei (ειδικά το 4) είναι τόσο κοντά στα αρχικές γραφές. Και φυσικά γιατί κανένα άλλο παιχνίδι δεν μπόρεσε να πιάσει αυτήν την μαγεία. Κάτι που και το 3 έπιασε πολύ όπως και το Strange Journey εν μέρη. 

 

[gtsoui]

Τερματιστηκε λοιπον το FF16….

Εχω πολλα να γραψω και αν και μπορει καποιος να νομιζει αρχικα ότι οι εντυπωσεις μου είναι αρνητικες, δεν είναι!
Καταρχας ξεκιναω από το γεγονος ότι δεν εχω βιωσει τοσο μεγαλη αποκλιση σε ένα παιχνιδι που παιζω σε σχεση με τα reviews η πολύ γνωστους youtubers. Εν ολιγοις, δεν θεωρω σε καμια περιπτωση το παιχνιδι ως αριστουργημα (όπως υποδηλωνουν βαθμολογιες 9/10 και 10/10) και ουτε φυσικα και GOTY.

Όπως φανταζομαι γνωριζουν οι περισσοτεροι, το FF16 παρεκκλινει κατά πολύ με τα αλλα παιχνιδια της σειρας, καθως εδώ δινει πολύ βαση στο action κομματι περισσοτερο από ποτε. Εγω προσωπικα δεν εχω θεμα με αυτό, και οι εντυπωσεις μου δεν το συγκρινουν με τα υπολοιπα FF παιχνιδια η εστω αλλα rpgs.
Επισης να πω, ότι το παιχνιδι είναι γενικα linear.

Οι περιοχες χωριζονται σε 2 κατηγοριες βασικα, καποιες εχουν ένα υποτυπωδες exploration και άλλες (μαρκαρισμενες με ένα συμβολο σπαθιων) αποτελουν ένα γραμμικο επιπεδο με βασικο επικεντρο την μαχη και φυσικα ένα boss στο τελος. 

Επειδη λοιπον το παιχνιδι εχει πολύ light rpg στοιχεια, θα παραθεσω όχι κατ’αναγκη τα αρνητικα του, αλλα αυτά που καποιος μπορει να περιμενει (η όχι) από το παιχνιδι σχετικα με τα συστηματα και τους μηχανισμους του οσο πιο αντικειμενικα μπορω. Γενικα και αυτή είναι καθαρα δικη μου αποψη, πολλα από αυτά που προσφερει το παιχνιδι είναι απλοϊκα σε πολύ μεγαλο βαθμο. 

Crafting system: Αυτά που μπορει να craftαρει καποιος είναι οπλα (το μοναδικο ειδος που υπαρχει είναι μονο σπαθι) και 2 μερη armor (bracers και belt και τιποτα άλλο επισης). Βασικα, κάθε λιγο που επισκεπτεσαι την βαση σου ελεγχεις αν εχουν βγει νεα αντικειμενα για craft, οπου στο 90% των περιπτωσεων εχεις παντα τα υλικα να τα φτιαξεις και να τα αναβαθμισεις κιολας. Αυτό είναι το crafting system του παιχνιδιου.

Quest system: Από τα πιο απλοϊκα side quests που εχω δει σε παιχνιδι.. Το 1/3 των side missions είναι να μιλησεις η να δωσεις καποια αντικειμενα σε npc’s που βρισκονται στο ιδιο μερος με σενα (πχ σου δινει quest ο ταβερνιαρης να δωσεις φαγητο στους θαμωνες). Τα υπολοιπα quests είναι στην κλασικη λογικη να σκοτωσεις καποιο τερας, οπου απλα μεταφερεσαι σε μια περιοχη, σκοτωνεις τα απαραιτητα και αυτό ηταν. Μπορει τα side missions να μην κρατανε πανω από 5 λεπτα κατά μεσο ορο. Για παραδειγμα, όταν ημουν περιπου 25lvl πηρα ένα quest να σωσω ένα παιδι από έναν…λυκο (απλό mob) 10 βήματα παραπερα. Αυτό ηταν το quest…

Εξοπλισμος/αναβαθμισεις/stats εξοπλισμου: Όπως ειπα και πριν, το μοναδικο οπλο που μπορεις να εχεις είναι σπαθι και από armor ζωνες και bracers. Επισης, μπορεις να εχεις μεχρι 3 accessories. Ειδικα στα οπλα και στα κομματια πανοπλιας, το μοναδικο στατιστικο που εχουν και καλυτερευει οσο αποκτας καλυτερα αντικειμενα είναι καλυτερο damage και stagger στα οπλα, και καλυτερο armor και ζωη αντιστοιχα στα μερη της armor σου. Αυτά είναι. Δεν υπαρχει κανενα άλλο στατιστικο. Τα accessories δεν εχουν μεγαλη διαφορα. Η συντριπτικη τους πλειοψηφια αυξανει το damage καποιων skills η μειωνει το cooldown τους. Υπαρχουν καποιες εξαιρεσεις (στα accessories και μονο), αλλα σε γενικες γραμμες δεν υπαρχει κατι άλλο και εδώ.

Κοσμος/Exploration: Όπως προειπα, καποιες από τις περιοχες τoυ FF16 επιδεχονται exploration. Ενώ αρκετες από αυτές είναι ωραιες, δεν υπαρχει κατι να κανεις ουσιαστικο. Δεν υπαρχει κατι ιδιαιτερο και ουτε υπαρχει καποιο ειδος επιβραβευσης. Εν μεσω δηλαδη των πολύ ευκολων εχθρων που συναντας, και εδώ το 90% αυτων που μπορεις να βρεις είναι παλι υλικα για crafting… Στην καλυτερη περιπτωση να βρεις καποιο accessory, αλλα και αυτό είναι εξαιρετικα σπανιο. Πιο μετα στο παιχνιδι, εισαγονται στον κοσμο του παιχνιδιου καποια ειδικα τερατα να κυνηγησεις (που χωριζονται σε ranks αναλογα την δυσκολια) αλλα και σε αυτή την περιπτωση παλι υλικα ριχνουν και τιποτ’άλλο. Οι πολεις επισης και τα χωρια που επισκεπτεσαι δεν εχουν απολυτως τιποτα να κανεις. Στην καλυτερη περιπτωση εχουν μονο έναν εμπορο και κανενα άλλο interaction (περα από καποια side quests και αν). Μην περιμένει δηλαδή κάποιος να μπαίνει σε σπίτια η σε inn κτλ..

Αυτά λοιπον είναι τα στοιχεια του παιχνιδιου που είναι αρκετα underdeveloped. Και επειδη διαβαζω και διαφορα φορουμ γενικα, ότι είναι action παιχνιδι ως δικαιολογια θα ηθελα να τονισω ότι όλα οσα ανεφερα δεν είναι στοιχεια που λειπουν από το παιχνιδι και θα ηθελα να τα εχει. Όλα αυτά που ανεφερα υπαρχουν στο FF16 και από την στιγμη που υπαρχουν και είναι τοσο απλοϊκα, θα τα αναφερω.

Σε γενικές γραμμές τα στοιχεία του παιχνιδιού που δεν έχουν να κάνουν με την μάχη (πχ η παντελής απουσία stats στον εξοπλισμό, η διάρθρωση των quests και η παντελής απουσία ανταμοιβής στο exploration κομματι, οι τελείως άψυχες πολεις) θα περίμενα να τα δω σε ένα indie παιχνίδι η σε έναν 20 χρόνων πρόγονο των σημερινών action η action rpg παιχνιδιών.

Το αν καποιος θα επιλεξει να τα προσπερασει η όχι είναι καθαρα υποκειμενικο. Αλλα ένα παιχνιδι που εχει όλα αυτά τα στοιχεια τα οποια κατ’εμε υστερουν παρα πολυ, δεν μπορω να το αξιολογησω ως 10/10 ουτε ως goty. Το ιδιο φυσικα ισχυει και για αλλα παιχνιδια, όπως πχ το Starfield. Αν πολλα από τα στοιχεια του gameplay του υστερουν παρα πολύ, δηλαδη η συντριπτικη πλειοψηφια των πλανητων είναι αδειοι κτλ, φυσικα θα αφαιρεσουν «ποντους» από το παιχνιδι 

Το σεναριο του FF16 εμενα προσωπικα μου αρεσε αν και αυτό εχει δεχθει κριτικη. Αλλα για μενα προσωπικα, μια καλη πλοκη είναι nice to have και τιποτα παραπανω. Σε αντιθετη περιπτωση δηλαδη, δεν το θεωρω αρνητικο. Εκτος και αν παμε στο ακρο, δηλαδη αν μιλαμε για τοσο κακογραμμενο σεναριο που δεν μπορει να αγνοηθει καν. 

Η μαχη φυσικα είναι το δυνατοτερο σημειο του παιχνιδιου μακραν. Δεν ξερω αν είναι ότι καλυτερο υπαρχει σε action ή action rpg (πιθανοτατα όχι) αλλα είναι πολύ ωραιο, και οσο προχωραει το παιχνιδι εισαγονται και νεα skills που μπορεις να πειραματιστεις και να φτιαξεις διαφορετικα builds. Επισης, άλλο ένα στοιχειο του που συζητιεται πολύ είναι ο βαθμος δυσκολιας του. Εγω προσωπικα, το θεωρω εξαιρετικα ευκολο χωρις να ειμαι κατι το ιδιαιτερο σε τετοιου ειδους παιχνιδια. 

Στον τεχνικο τομεα το FF16 είναι πολύ καλο αν και υπαρχουν θεματα με το performance του, ειδικα στα 60 fps. 

Παρ’όλα αυτά που ειπα και μου εκαναν αρνητικη εντυπωση, εγω το παιχνιδι το απολαυσα, ισως επειδη ειμαι αρκετα ανεκτικος. Γενικα, ειμαι καποιος που από ένα σημειο και επειτα, συμβιβαζομαι με αυτά που εχει και δεν εχει ένα παιχνιδι, αναλογα φυσικα και με την περιπτωση και που πεφτει το βαρος.   Θεωρω επισης ότι αξιζει τα λεφτα του, καθως είναι πολύ μεγαλο σε διαρκεια.  Αν όμως καποιος το ξεκινησει με την πιστη ότι θα συναντησει ισχυρα rpg στοιχεια, ισως απογοητευτει.   

[RazielKvlt]

Τερμάτισα τελικά το Tears of the Kingdom.Δεν περίμενα να μου αρέσει όσο το Breath of the Wild αλλά τελικά θεωρώ ότι είναι ισάξιο και άνετα δεκάρι.Το βάζω δεύτερη θέση στα καλύτερα Zelda απλά γιατί έπαιξα πρώτο το Breath of The Wild.Με τις κατασκευές δεν ασχολήθηκα ιδιαίτερα πέρα από ότι χρειαζόταν κάθε φορά για κάποιο γρίφο ή για να φτάσω σε κάποιο shrine κτλ.Τα depths ενώ αρχικά μου προκάλεσαν εκνευρισμό όσο προχωρούσα και έβρισκα περισσότερα lightroots ήθελα να φτάσω και στο επόμενο  και τελικά πήρα το dispelling darkness medal χωρίς να το καταλάβω.Αν και θα προτιμούσα να είχαν κάτι πιο εντυπωσιακό για reward.Τα μόνα αρνητικά που βρήκα πέρα από τις κατασκευές που τις βαριόμουν και πολλές φορές ήταν απλά cheat,ήταν το μέγεθος των temples και η υπερβολική ευκολία τους.Θα ήθελα να ήταν λίγο πιο δύσκολοι και όχι τόσο σύντομοι.Και το gloom.Ποιος βρήκε έξυπνη την ιδέα να μην μπορείς να κάνεις replenish τις καρδιές;Το θέμα τώρα είναι μετά από το Breath και το Tears σε τι κατεύθυνση θα κινηθεί η σειρά.

[rodosf1]

48 λεπτά πριν, RazielKvlt είπε

Τερμάτισα τελικά το Tears of the Kingdom.Δεν περίμενα να μου αρέσει όσο το Breath of the Wild αλλά τελικά θεωρώ ότι είναι ισάξιο και άνετα δεκάρι.Το βάζω δεύτερη θέση στα καλύτερα Zelda απλά γιατί έπαιξα πρώτο το Breath of The Wild.Με τις κατασκευές δεν ασχολήθηκα ιδιαίτερα πέρα από ότι χρειαζόταν κάθε φορά για κάποιο γρίφο ή για να φτάσω σε κάποιο shrine κτλ.Τα depths ενώ αρχικά μου προκάλεσαν εκνευρισμό όσο προχωρούσα και έβρισκα περισσότερα lightroots ήθελα να φτάσω και στο επόμενο  και τελικά πήρα το dispelling darkness medal χωρίς να το καταλάβω.Αν και θα προτιμούσα να είχαν κάτι πιο εντυπωσιακό για reward.Τα μόνα αρνητικά που βρήκα πέρα από τις κατασκευές που τις βαριόμουν και πολλές φορές ήταν απλά cheat,ήταν το μέγεθος των temples και η υπερβολική ευκολία τους.Θα ήθελα να ήταν λίγο πιο δύσκολοι και όχι τόσο σύντομοι.Και το gloom.Ποιος βρήκε έξυπνη την ιδέα να μην μπορείς να κάνεις replenish τις καρδιές;Το θέμα τώρα είναι μετά από το Breath και το Tears σε τι κατεύθυνση θα κινηθεί η σειρά.

Ποια είναι η γνώμη σου για γραφικά, ήχο, Story? 

[RazielKvlt]

1 ώρα πριν, rodosf1 είπε

Ποια είναι η γνώμη σου για γραφικά, ήχο, Story? 

Τα γραφικά μου άρεσαν πολύ.Το παιχνίδι δείχνει πολύ όμορφο και η διαφορά στο σχεδιασμό στις τοποθεσίες μεταξύ Depths,Hyrule και sky islands του δίνει έξτρα πόντους σε σχέση με το Breath λόγω ποικιλίας.Η μουσική μαζί με του Breath για εμένα είναι η καλύτερη σε παιχνίδι Zelda.Η ιστορία το ίδιο.Εξαιρετική και μέχρι τέλους μου κράτησε το ενδιαφέρον αμείωτο.Όλοι οι χαρακτήρες είχαν έναν ρόλο να παίξουν για να φτάσει ο Link να αντιμετωπίσει το Ganondorf.Και χωρίς να δώσω spoiler η Ζelda είχε την καλύτερη εμφάνιση σε παιχνίδι Zelda.Δεν ήταν απλά κομπάρσος που απλά πας και τη σώζεις.Ήταν πιο σημαντική και από τον ίδιο τον Link.

[rodosf1]

Στις 25/6/2023 στις 2:15 ΜΜ, Tifa_LockHeart είπε

Teenage Mutant Ninja Turtles: Shredder's Revenge

Μονο με τις παιδικές μου αναμνήσεις και νοσταλγία πρωινών βλέποντας στο Power Channel ,χελωνονιντζάκια και μετά στην σειρά Ταρω τον Γιο της Δράκαινας, Αστυνόμο Σαίνη και Scooby Doo και πολλά άλλα, έφτανε να μπει το συγκεκριμένο παιχνίδι στην λίστα με τα παιχνίδια που θέλω να παίξω. Το 30ευρω που ζητούσε για αγορά με έβαζε συνέχεια να περιμένω και ήρθε όμως η ώρα και το τσίμπησα δωρεάν από το Ps extra.

2D Side Scroll beat em up παιχνίδι σε στυλ Steets of rage, με τα original όμως χελωνονιντζάκια όπως μάθαμε από παλιά, όχι κάτι mech Turtles που δείχνουν τώρα...

Σπαμαρισμα πλήκτρων με ελάχιστη δυσκολία εκμάθησης χειρισμού και εχθροί από την σειρά να έρχονται κατά κύματα, σε βάζουν μέσα στην σειρά και αναλογιζομουν ότι κάτι τέτοιο αν το είχα παιδί, παίζει να παρατούσα το σχολείο 😁

Σοβαρά είναι παιχνίδι που ένα παιδί μπορεί να διασκεδάσει άπειρα, χώρις και εμείς τα πιο μεγάλα παιδιά να μην έχουμε χώρο εκεί. Άλλωστε σου δίνει την δυνατότητα mode arcade, με permanent death μετά από 3 ζωές. Όπως οι καμπίνες παλιά με τα 50δραχμα....

6 παίκτες co-op!!!! Εκπληκτικό, συναρπαστικό και δουλεύει τέλεια, παρόλο τον χαμό που επικρατεί μέσα στην οθόνη. Το παιχνίδι δουλεύει εξίσου καλά και με local αλλά και με online co-op. 

Δεν έχω να του προσαψω αρνητικά, είναι ένα παιχνίδι που ανήκει σε μια συγκεκριμένη κατηγορία, και δίνει αυτό που έπρεπε να δώσει. Κυρίως νοσταλγία για τους μεγαλύτερους, για τους νεότερους μια ιστορική αναδρομή τί βλέπανε οι μπαμπάδες τους και φυσικά όλα αυτά στο χειρισμό του σήμερα.

Πολύ καλή κίνηση η δωρεάν προσθήκη στην βιβλιοθήκη του PlayStation. Σε 16 πίστες έχεις τελειώσει το παιχνίδι και έχεις διασκεδάσει και μόνος αλλά κ με έναν φίλο σου ή παιδί σου. Εγώ χάρηκα που 4-5 πίστες τις τελείωσα με τον 6χρονο γιο μου, γελώντας και διασκεδάζοντας.

Το προτείνω! Pizza time 😋😁

 

Το κομμάτι του coop, είτε couch είτε online είναι τρομερά διασκεδαστικό, το είχα τερματίσει 3 φορές στο gamepass, τις δύο εξτρα για το fun της παρέας με φίλους! 

Όπως σωστά είπες, αν το είχαμε μικροί θα μέναμε από απουσίες!

[BadIndian]

Nioh 2
Θα ξεκινήσω λέγοντας πως, αν και συνέχεια του πολύ πετυχημένου Nioh, ουσιαστικά αποτελεί prequel του χρονικά, αφού τα γεγονότα στο δεύτερο μέρος, ξεκινούν στην χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου και ανερχόμενου άστρου του νεαρού τότε Oda Nobunaga και τελειώνουν με την εμφάνιση του William, κεντρικού χαρακτήρα μας  στο πρώτο μέρος. Εδώ ο «πρωταγωνιστής» είναι της αρεσκείας μας, καθώς οι δημιουργοί του παιχνιδιού επέλεξαν να αφήσουν τον έλεγχο και την δημιουργία του/της στον παίχτη, ο οποίος τροποποιεί κατά το δοκούν τα χαρακτηριστικά της περσόνας (character customization), όμως σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού εκείνος/η θα παραμείνει χωρίς όνομα και μιλιά. Η ιστορία επικεντρώνεται και πάλι στα amrita και τη δύναμη που χαρίζουν, χωρίς όμως την ιστορική ακρίβεια και διάσταση που διέκριναν το πρώτο μέρος. Δίνει πολύ περισσότερη έμφαση η ιστορία στον πνευματικό κόσμο, με την διασύνδεση των δαιμόνων της ιαπωνικής μυθολογίας (yokai) γύρω από την πλοκή που εξελίσσεται, μέχρι την αναμενόμενη μάχη μας με έναν ακόμα δαίμονα-μάγο, στον οποίο θα αναφερθώ λίγο πιο εκτενώς παρακάτω. Οι παίχτες του πρώτου Nioh θα αντικρύσουν αρκετές γνώριμες τοποθεσίες/περιβάλλοντα, εχθρούς και npcs, γεγονός  το οποίο δίνει την αίσθηση της οικειότητας και εν μέρει, όσον αφορά τουλάχιστον τους βασικούς τομείς του gameplay ήταν αναμενόμενο να στηριχτεί σε αυτούς, χωρίς ριζοσπαστικές αλλαγές ή πειραματισμούς εντυπωσιασμού. Παρόλαυτα το παιχνίδι έχει να συνεισφέρει  αρκετούς νέους εχθρούς yokai, επικίνδυνα, αλλά καλοσχεδιασμένα περιβάλλοντα, και καινούριο lore, το οποίο εστιάζει με αρκετή ακρίβεια στους δαίμονες της Ιαπωνικής μυθολογίας τους οποίους αντιγράφει και μας προσφέρει για μάχες. Καινοτομία είναι όμως το «βασίλειο των yokai» (yokai realm), περιοχές δηλαδή όπου όλοι οι εχθροί είναι yokai, ενώ το περιβάλλον του βασιλείου κάνει πιο δύσκολη τη μάχη, ακριβώς επειδή η φόρτιση του ki μας γίνεται πολύ πιο αργά, με αποτέλεσμα να δυσκολεύει το πράγμα και να απαιτεί σωστή διαχείριση προκειμένου να μην ξεμείνουμε από δυνάμεις, κάτι το οποίο θα σημάνει και τον αυτόματο θάνατο μας. Για να ισοσταθμιστεί αυτή η ανισορροπία έχει προστεθεί το anima meter, το οποίο γεμίζει πολύ πιο εύκολα εντός του realm και είναι αυτό που χρειαζόμαστε για τα yokai abilities που αποκτούμε ή και τα burst counters που έχουν προστεθεί στο νέο σύστημα μάχης. Φυσικά εκεί όπου έχει γίνει η καλύτερη δουλειά είναι το νέο και βελτιωμένο σύστημα μάχης, που ξεχωρίζει με την ισορροπία μεταξύ άμυνας και επίθεσης, την γνωστή μέθοδο ανάκτησης του Ki pulse και επιπροσθέτως με τα πολλά νέα όπλα, αλλά και εξοπλισμό που προσφέρει το παιχνίδι. Ο χαρακτήρας μας, πέραν των άλλων μαχητικών ικανοτήτων του, ξεχωρίζει με την δυνατότητα να αποκτά δαιμονική υπόσταση, μαχόμενος με νέες κινήσεις και κυρίως την ικανότητα για counter burst attack, η οποία είναι must για την επιβίωση του παίχτη στα boss encounters, αλλά μπορούν να γίνουν μόνο σε πολύ συγκεκριμένες και θανατηφόρες κινήσεις του αντιπάλου (τις καταλαβαίνουμε από την περίεργη κόκκινη αύρα τους) και φυσικά απαιτούν τέλειο συγχρονισμό στην εκτέλεση τους. Έχουν προστεθεί νέα όπλα της ιαπωνικής παράδοσης για παίχτες που τους αρέσει να πειραματίζονται με τα στυλ παιχνιδιού τους και αυτό κατά την γνώμη μου δίνει υψηλή αξία στο να ξαναπαιχτεί το παιχνίδι με νέο χαρακτήρα που θα επικεντρωθεί σε νέα όπλα και νέα stats. Δε διστάζω να πω πως με όλα αυτά και παρόλο που το παιχνίδι το τερμάτισα με έναν μόνο χαρακτήρα, το έφτασα μέχρι τη μέση με άλλους 7-8 διαφορετικούς, προκειμένου να πειραματιστώ με όπλα, guardian spirits, stats ακόμα ακόμα και νέους εντελώς χαρακτήρες όσον αφορά την εμφάνιση τους. Μία ακόμα νέα προσθήκη στο παιχνίδι είναι τα soul cores που πέφτουν από αντιπάλους που κερδίζουμε. Αυτά μπορούμε να τα «εξαγνίσουμε» στα shrines και να τα υιοθετήσουμε, με αποτέλεσμα να μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε συγκεκριμένες high damage κινήσεις των αντιπάλων στη μάχη με αντάλλαγμα anima. Αυτό αποδεικνύεται ιδιαίτερα χρήσιμο στα yokai realm, όπου σε αντίθεση με το ki μας το anima κάνει πολύ πιο γρήγορο regenerate, ούτως ώστε να μπορούμε να χρησιμοποιούμε πιο συχνά αυτές τις κινήσεις και να κάνουμε stagger τους εχθρούς, ειδικά εντός των yokai realms. Δυστυχώς για άλλη μια φορά το loot του παιχνιδιού είναι αμέτρητο σε σημείο να κουράζει η απαιτούμενη διαχείριση του ευρετηρίου μας, ενώ και το σύστημα crafting δεν είναι πως θα ανταμοίψει τον παίχτη. Δυστυχώς για άλλη μια φορά υπάρχει τέρας (boss) σχεδόν ίδιο με το τελευταίο του πρώτου μέρους, το οποίο είναι κακοσχεδιασμένο και καθόλου απολαυστικό. Δυστυχώς αυτή τη φορά η μουσική δεν είναι στα φόρτε της ούτε μπορώ να πω ότι έστω ξεχώρισα κάποιο κομμάτι. Δυστυχώς ή ευτυχώς αν προτιμάτε και αυτή τη φορά υπάρχουν double boss μάχες, ως επιστέγασμα κάποιων side quests, τα οποία χαρακτηρίζονται κατ’ ελάχιστον δύσκολα. Ευτυχώς όμως αυτή τη φορά το τελικό  boss, ο προαναφερθέντας δαίμονας μάγος που καταδιώκει τον «πρωταγωνιστή»  μας, είναι και αυτός ένας πολύ δυνατός αντίπαλος, αντάξιος των όσων πέρασε ο παίχτης για να φτάσει σε αυτόν και το encounter φτάνει επίπεδα μνημειώδους μάχης. Είναι γρήγορος δυνατός και κρύβει άσους στο μανίκι του. Η κινησιολογία του θυμίζει κάπως τον μάγο του πρώτου μέρους, που όμως παρά ήταν soft, σε αντίθεση με αυτόν του δεύτερου. Σε γενικές γραμμές ένα πολύ ευχάριστο και απολαυστικό παιχνίδι για τους φίλους των soulslike και δη της Team Ninja. Δεν αντιμετώπισα πουθενά κάποιο τεχνικό πρόβλημα και η εμπειρία του base game κύλησε ήρεμα. Τερματίστηκε το βασικό παιχνίδι σε ps4, χωρίς τα DLCs της special edition. Εν κατακλείδι οι φίλοι του πρώτου παιχνιδιού θα το ευχαριστηθούν παρά τα πανθομολογούμενα μειονεκτήματα της σειράς. Βαθμολογία δική μου 8/10.
 

[rodosf1]

26 λεπτά πριν, BadIndian είπε

Nioh 2
Θα ξεκινήσω λέγοντας πως, αν και συνέχεια του πολύ πετυχημένου Nioh, ουσιαστικά αποτελεί prequel του χρονικά, αφού τα γεγονότα στο δεύτερο μέρος, ξεκινούν στην χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου και ανερχόμενου άστρου του νεαρού τότε Oda Nobunaga και τελειώνουν με την εμφάνιση του William, κεντρικού χαρακτήρα μας  στο πρώτο μέρος. Εδώ ο «πρωταγωνιστής» είναι της αρεσκείας μας, καθώς οι δημιουργοί του παιχνιδιού επέλεξαν να αφήσουν τον έλεγχο και την δημιουργία του/της στον παίχτη, ο οποίος τροποποιεί κατά το δοκούν τα χαρακτηριστικά της περσόνας (character customization), όμως σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού εκείνος/η θα παραμείνει χωρίς όνομα και μιλιά. Η ιστορία επικεντρώνεται και πάλι στα amrita και τη δύναμη που χαρίζουν, χωρίς όμως την ιστορική ακρίβεια και διάσταση που διέκριναν το πρώτο μέρος. Δίνει πολύ περισσότερη έμφαση η ιστορία στον πνευματικό κόσμο, με την διασύνδεση των δαιμόνων της ιαπωνικής μυθολογίας (yokai) γύρω από την πλοκή που εξελίσσεται, μέχρι την αναμενόμενη μάχη μας με έναν ακόμα δαίμονα-μάγο, στον οποίο θα αναφερθώ λίγο πιο εκτενώς παρακάτω. Οι παίχτες του πρώτου Nioh θα αντικρύσουν αρκετές γνώριμες τοποθεσίες/περιβάλλοντα, εχθρούς και npcs, γεγονός  το οποίο δίνει την αίσθηση της οικειότητας και εν μέρει, όσον αφορά τουλάχιστον τους βασικούς τομείς του gameplay ήταν αναμενόμενο να στηριχτεί σε αυτούς, χωρίς ριζοσπαστικές αλλαγές ή πειραματισμούς εντυπωσιασμού. Παρόλαυτα το παιχνίδι έχει να συνεισφέρει  αρκετούς νέους εχθρούς yokai, επικίνδυνα, αλλά καλοσχεδιασμένα περιβάλλοντα, και καινούριο lore, το οποίο εστιάζει με αρκετή ακρίβεια στους δαίμονες της Ιαπωνικής μυθολογίας τους οποίους αντιγράφει και μας προσφέρει για μάχες. Καινοτομία είναι όμως το «βασίλειο των yokai» (yokai realm), περιοχές δηλαδή όπου όλοι οι εχθροί είναι yokai, ενώ το περιβάλλον του βασιλείου κάνει πιο δύσκολη τη μάχη, ακριβώς επειδή η φόρτιση του ki μας γίνεται πολύ πιο αργά, με αποτέλεσμα να δυσκολεύει το πράγμα και να απαιτεί σωστή διαχείριση προκειμένου να μην ξεμείνουμε από δυνάμεις, κάτι το οποίο θα σημάνει και τον αυτόματο θάνατο μας. Για να ισοσταθμιστεί αυτή η ανισορροπία έχει προστεθεί το anima meter, το οποίο γεμίζει πολύ πιο εύκολα εντός του realm και είναι αυτό που χρειαζόμαστε για τα yokai abilities που αποκτούμε ή και τα burst counters που έχουν προστεθεί στο νέο σύστημα μάχης. Φυσικά εκεί όπου έχει γίνει η καλύτερη δουλειά είναι το νέο και βελτιωμένο σύστημα μάχης, που ξεχωρίζει με την ισορροπία μεταξύ άμυνας και επίθεσης, την γνωστή μέθοδο ανάκτησης του Ki pulse και επιπροσθέτως με τα πολλά νέα όπλα, αλλά και εξοπλισμό που προσφέρει το παιχνίδι. Ο χαρακτήρας μας, πέραν των άλλων μαχητικών ικανοτήτων του, ξεχωρίζει με την δυνατότητα να αποκτά δαιμονική υπόσταση, μαχόμενος με νέες κινήσεις και κυρίως την ικανότητα για counter burst attack, η οποία είναι must για την επιβίωση του παίχτη στα boss encounters, αλλά μπορούν να γίνουν μόνο σε πολύ συγκεκριμένες και θανατηφόρες κινήσεις του αντιπάλου (τις καταλαβαίνουμε από την περίεργη κόκκινη αύρα τους) και φυσικά απαιτούν τέλειο συγχρονισμό στην εκτέλεση τους. Έχουν προστεθεί νέα όπλα της ιαπωνικής παράδοσης για παίχτες που τους αρέσει να πειραματίζονται με τα στυλ παιχνιδιού τους και αυτό κατά την γνώμη μου δίνει υψηλή αξία στο να ξαναπαιχτεί το παιχνίδι με νέο χαρακτήρα που θα επικεντρωθεί σε νέα όπλα και νέα stats. Δε διστάζω να πω πως με όλα αυτά και παρόλο που το παιχνίδι το τερμάτισα με έναν μόνο χαρακτήρα, το έφτασα μέχρι τη μέση με άλλους 7-8 διαφορετικούς, προκειμένου να πειραματιστώ με όπλα, guardian spirits, stats ακόμα ακόμα και νέους εντελώς χαρακτήρες όσον αφορά την εμφάνιση τους. Μία ακόμα νέα προσθήκη στο παιχνίδι είναι τα soul cores που πέφτουν από αντιπάλους που κερδίζουμε. Αυτά μπορούμε να τα «εξαγνίσουμε» στα shrines και να τα υιοθετήσουμε, με αποτέλεσμα να μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε συγκεκριμένες high damage κινήσεις των αντιπάλων στη μάχη με αντάλλαγμα anima. Αυτό αποδεικνύεται ιδιαίτερα χρήσιμο στα yokai realm, όπου σε αντίθεση με το ki μας το anima κάνει πολύ πιο γρήγορο regenerate, ούτως ώστε να μπορούμε να χρησιμοποιούμε πιο συχνά αυτές τις κινήσεις και να κάνουμε stagger τους εχθρούς, ειδικά εντός των yokai realms. Δυστυχώς για άλλη μια φορά το loot του παιχνιδιού είναι αμέτρητο σε σημείο να κουράζει η απαιτούμενη διαχείριση του ευρετηρίου μας, ενώ και το σύστημα crafting δεν είναι πως θα ανταμοίψει τον παίχτη. Δυστυχώς για άλλη μια φορά υπάρχει τέρας (boss) σχεδόν ίδιο με το τελευταίο του πρώτου μέρους, το οποίο είναι κακοσχεδιασμένο και καθόλου απολαυστικό. Δυστυχώς αυτή τη φορά η μουσική δεν είναι στα φόρτε της ούτε μπορώ να πω ότι έστω ξεχώρισα κάποιο κομμάτι. Δυστυχώς ή ευτυχώς αν προτιμάτε και αυτή τη φορά υπάρχουν double boss μάχες, ως επιστέγασμα κάποιων side quests, τα οποία χαρακτηρίζονται κατ’ ελάχιστον δύσκολα. Ευτυχώς όμως αυτή τη φορά το τελικό  boss, ο προαναφερθέντας δαίμονας μάγος που καταδιώκει τον «πρωταγωνιστή»  μας, είναι και αυτός ένας πολύ δυνατός αντίπαλος, αντάξιος των όσων πέρασε ο παίχτης για να φτάσει σε αυτόν και το encounter φτάνει επίπεδα μνημειώδους μάχης. Είναι γρήγορος δυνατός και κρύβει άσους στο μανίκι του. Η κινησιολογία του θυμίζει κάπως τον μάγο του πρώτου μέρους, που όμως παρά ήταν soft, σε αντίθεση με αυτόν του δεύτερου. Σε γενικές γραμμές ένα πολύ ευχάριστο και απολαυστικό παιχνίδι για τους φίλους των soulslike και δη της Team Ninja. Δεν αντιμετώπισα πουθενά κάποιο τεχνικό πρόβλημα και η εμπειρία του base game κύλησε ήρεμα. Τερματίστηκε το βασικό παιχνίδι σε ps4, χωρίς τα DLCs της special edition. Εν κατακλείδι οι φίλοι του πρώτου παιχνιδιού θα το ευχαριστηθούν παρά τα πανθομολογούμενα μειονεκτήματα της σειράς. Βαθμολογία δική μου 8/10.
 

Λατρεύουμε Team Ninja κ οτι επινοεί!! Πολύ ωραίο review!

[gtsoui]

Τερματίστηκε το Bramble: The Mountain King στο series x.

Το παιχνίδι μπορώ να το περιγράψω σαν ένα ιδιόμορφο narrative 3D platform το οποίο θυμίζει παιχνίδια του στυλ Brothers: A tale of two sons.

Η διαφορά του είναι πως το gameplay κομμάτι του είναι πιο απλουστευμένο καθώς δεν έχει το κομμάτι της συνεργασίας και της εναλλαγής χαρακτήρων για την επίλυση των puzzle και ρίχνει μεγαλύτερο βάρος στο storytelling. 

Βασικά νιώθεις σαν να παίζεις σε ένα σκανδιναβικό παραμύθι. Αυτό που μου άρεσε πολύ είναι πως η ατμόσφαιρα του παιχνιδιού εναλλάσσεται και άλλες φορές θυμίζει ένα ευχάριστο παραμύθι και άλλες φορές παίρνει μια πολύ σκοτεινή και ταυτόχρονα μακάβρια στροφή. 

Χειρίζεσαι ένα μικρό αγόρι ονόματι Olle με σκοπό να σώσεις την αδερφή σου που απήχθη από ένα troll και τα επίπεδα του παιχνιδιού ποικίλουν από δασώδεις εκτάσεις, μέχρι εγκαταλελειμμένα χωριά και βάλτους.

Το platform κομμάτι δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, θα το χαρακτήριζα πολύ απλό και σε γενικές γραμμές δεν θα δυσκολέψει κάποιον. Εκεί που το παιχνίδι παίρνει πολύ υψηλό βαθμό για μένα είναι όπως προείπα στην ατμόσφαιρα και στα boss fights τα οποία αν και επίσης σχετικά απλά, είναι πολύ ωραία.

Έχει κάποια προβληματα στην απόδοση του τα οποία φαίνονται περισσότερο στις πιο action σκηνές (πχ όταν πρέπει να στοχεύσεις) αλλά γενικά δεν είναι κάτι σοβαρό. 

Εμένα προσωπικά μου άρεσε πάρα πολύ, αποτελεί ένα ευχάριστο διάλειμμα από αλλά παιχνίδια και είναι και αρκετά μικρό σε διάρκεια. Για όποιον ενδιαφέρεται είναι φυσικά στο gamepass.