Das Fitness Thread #1

[bosei]

δεν φαινεται κατι

εξαφάνισε την εικόνα με τόσο editing 

[Mau-Maus]

εξαφάνισε την εικόνα με τόσο editing 

χαχαχαχχ ζηλιαρηδες ουστ χχαχαχα

[Spect~]

λεγε οτ θες μαους εγω πηγα μπανακι σημερα και τον πεταξα εξω! καιρο ειχα να το κανω!

[nicoc89]

λεγε οτ θες μαους εγω πηγα μπανακι σημερα και τον πεταξα εξω! καιρο ειχα να το κανω!

περίμενα οτι θα έβαζες φωτογραφία αλλα το γλυτώσαμε 

 αχχαχαχαχαχα

[Mau-Maus]

λεγε οτ θες μαους εγω πηγα μπανακι σημερα και τον πεταξα εξω! καιρο ειχα να το κανω!

άσε σπεκτ εγώ τον πέταγα έξω   πολλά χρονιά πριν  χααχχαχαχαχ

[Spect~]

εχεις θεμα με τα σποιλερ σημερα

 

εσυ τα κανες στη μυκονο εγω τα κανω παντου

[margaritagr]

Χαχαχχα τι ωραια κουβεντα, συνεχιστε

[wizzy]

Γαμήθηκε το σύμπαν σήμερα... Πήγαμε ποδηλασία, εγώ κι άλλος ένας. Σε μια στροφή, σε κατηφόρα, αφαιρείται για 1 δευτερόλεπτο, χάνει τον έλεγχο, πέφτει κάτω και σπάει το κόκκαλο του μηρού, περίπου στη μέση. Τηλέφωνο σε ασθενοφόρο, νοσοκομείο και περιμένει τις πλατίνες αύριο για να μπει χειρουργείο.

 

Λεπτομέρειες αύριο. Ξέρω ότι δεν είναι δική μου ευθύνη, ούτε φταίω για κάτι, αλλά αισθάνομαι σαν να με έχεσαν 20 σκατόσαυροι...

[dimitra_m3]

Αλλαγη προπονητικης ροτας, φουλ ενταση κ πονος εντος προπονησης με δυο μονο 40' αεροβια.

καλη μου αναρρωση κ ο Θεος βοηθος

 

Wizzy, περαστικα ευχομαι να πανε ολα καλα

[wizzy]

Δήμητρα, δεν χτύπησα εγώ, αλλά ο άλλος. Thanks, anyway.

[dimitra_m3]

Δήμητρα, δεν χτύπησα εγώ, αλλά ο άλλος. Thanks, anyway.

ναι βρε το καταλαβα δν ειμαι πια ξανθια, για το παλικαρι ευχηθηκα.

μη νιωθεις τυψεις, ηταν η κακια στιγμη.

[wizzy]

...τόσο κακιά στιγμή, που εάν έπεφτε 3 μέτρα πιο κάτω, μπορεί να την γλίτωνε μόνο με γρατσουνιές και μώλωπες...

[wizzy]

Γαμήθηκε το σύμπαν σήμερα... Πήγαμε ποδηλασία, εγώ κι άλλος ένας. Σε μια στροφή, σε κατηφόρα, αφαιρείται για 1 δευτερόλεπτο, χάνει τον έλεγχο, πέφτει κάτω και σπάει το κόκκαλο του μηρού, περίπου στη μέση. Τηλέφωνο σε ασθενοφόρο, νοσοκομείο και περιμένει τις πλατίνες αύριο για να μπει χειρουργείο.

 

Λεπτομέρειες αύριο. Ξέρω ότι δεν είναι δική μου ευθύνη, ούτε φταίω για κάτι, αλλά αισθάνομαι σαν να με έχεσαν 20 σκατόσαυροι...

 

...και του είχα πει... "Πρόσεχε, είναι διαδρομή που δεν έχεις κάνει ξανά, η κατηφόρα είναι δύσκολη, έχει απότομη κλίση και "κλειστες" στροφές με ελάχιστη ορατότητα. Μην παρασυρθείς και "ανοίξεις" ταχύτητα, γιατί σε μια "στραβοτιμονιά" υπάρχει πιθανότητα να πάθεις κακό". Μίλαγα σε άνθρωπο 63 χρονών, ο οποίος αθλείται χρόνια. 25 χρόνια αθλητής του squash (με διακρίσεις κτλ), σε κάποια φάση όταν δεν τον βοηθούσε το σώμα του στο squash, άρχισε το ποδήλατο. Είναι πιο ελαφρύς και πιο δυνατός (=καλύτερη φυσική κατάσταση και αεροβική ικανότητα) από μένα και έχω την εντύπωση ότι έχει "γράψει" περισσότερα χιλιόμετρα από μένα. Από ότι φαίνεται, τελικά δεν "μετράνε" τόσο πολύ τα χιλιόμετρα, αλλά οι συνθήκες και οι διαδρομές που "γράφτηκαν". Δεν λέω ότι είμαι καλύτερός του, αλλά...Θα καταλάβετε σε λίγο.

 

Φτάσαμε στην κορυφή της ανηφόρας που ανεβαίναμε επί σχεδόν 1 ώρα. Σταματάμε για πολύ λίγο και του λέω αυτά που έγραψα πιο πάνω. "Μην ανησυχείς" μου λέει "προσέχω". Είχε έρθει και σε άλλες ποδηλασίες που έκανα lead και φαινόταν να ποδηλατεί "συντηριτικά" (= δεν έκανε μαλακίες π.χ. sprints στις ανηφόρες σαν δεκαπεντάχρονο κτλ), οπότε τον πίστεψα. Ε, σε μια στροφή, μετά από κατηφορική ευθεία, ήμουν μπροστά του και ξαφνικά ακούω πίσω μου ένα "Ώωωωωωωωωωωωχ", σταματάω και τον βλέπω πίσω, σωριασμένο στο δρόμο. Τι είχε συμβεί; Είχε υπερεκτιμήσει τις ικανότητές την ίδια στιγμή που είχε υποτιμήσει την στροφή και προσπάθησε να φάει κάτι, εκείνη την γαμημένη στιγμή. Έβαλε στο στόμα του αυτό που ήθελε και βάζοντας το σακουλάκι στην τσέπη της μπλούζας του - άρα είχε ένα χέρι στο τιμόνι - συνειδητοποιεί ότι έχει "μπει" στη στροφή, αλλά δεν έχει ξεκινήσει να στρίβει! Πανικοβάλλεται και πατάει πισινό φρένο, κλειδώνει ο τροχός, κάνει "κωλιά" και βρίσκεται με την αριστερή πλευρά στο έδαφος. Εκεί που σκάει το πόδι του έχει μια πέτρα και του μοίρασε το κόκκαλο στη μέση... Ευτυχώς είχε τις αισθήσεις του και σε μια φάση βρήκε τη δύναμη να γονατίσει κρατώντας το κιγκλίδωμα προσπαθώντας να σηκωθεί. Ξεκίνησα να πάω δίπλα του μήπως μπορούσα να του προσφέρω κάποια βοήθεια, αλλά περνώντας από πίσω του, σταμάτησα. Δεν ξέρω πόσο καιρό θα κάνω να βγάλω από μυαλό του την εικόνα των δύο ποδιών του - το δεξί από τον γλουτό μέχρι το γόνατο μια ευθεία γραμμή και το αριστερό...τεθλασμένη με γωνία προς τα μέσα... Γάμησε τα... Έγειρε σιγά σιγά στο δεξί του πλευρό κι έμεινε έτσι μέχρι να έρθει το ασθενοφόρο. Επέλεξα να μην του πω κάτι (=τι ακριβώς είχε σπάσει) και να τον αφήσω να νομίζει ότι χτύπησε το ισχύο του.

 

Τι να πω... Η κακιά στιγμή, όπως είπε κι η Δήμητρα.

 

Το μόνο που με χωρίζει από το κρεβάτι του νοσοκομείου που βρίσκεται αυτή τη στιγμή, με πλατίνα και 4 βίδες στο αριστερό πόδι, μετά από 4 ώρες χειρουργείο, είναι το εξής: Όταν ξεκίνησα το road bike, "μαθήτευσα" κοντά σε έναν πρώην αθλητή της ποδηλασίας, ο οποίος μεταξύ των πολλών χρήσιμων tips που μου έμαθε, μου είχε πει: "Όταν είσαι σε κατηφόρα, είτε την έχεις κατέβει ξανά είτε όχι, ΠΑΝΤΑ θα έχεις ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ σου χέρια στο τιμόνι. Δεν έχει σημασία εάν πεινάς, εάν διψάς, εάν κατουριέσαι, εάν ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ. ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ δεν κρατάς το τιμόνι με ένα χέρι στην κατηφόρα. Δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί και, πίστεψέ με, δεν θες να μάθεις."

 

Όσοι ασχολείστε με το ποδήλατο, κρατήστε αυτό το περιστατικό στο μυαλό σας και προσέχετε στις κατηφόρες.

[Prozac]

Wizzy γράφεις πολύ ωραία. Ενιωθα λες και διάβαζα μυθιστόρημα.

[Zaknafein]

Μετά από καιρό έχω κι εγώ μερικά update (σας διάβαζα στο ενδιάμεσο αλλά όχι συχνά δυστυχώς, ελλείψει χρόνου)...

 

Αποφάσισε επιτέλους η τύχη μου να με αφήσουν ήσυχο οι τραυματισμοί και για πρώτη φορά από τον Νοέμβρη σχεδόν, άρχισα να πλησιάζω τους νορμάλ ρυθμούς μου στο τρέξιμο (αφού ξεφτυλίστηκα πρώτα στα 5χλμ του Ημιμαραθωνίου στις 3 Μαΐου, κάνοντας μισό αιώνα). Παράλληλα αποφάσισα να ξεκινήσω και kickboxing μιας και άτομο που εμπιστεύομαι άνοιξε γυμναστήριο στα μέρη μου οπότε ήταν καλή ευκαιρία να το δοκιμάσω και έχει αρκετό ενδιαφέρον τελικά.

 

Στο θέμα διατροφή έχω μέλλον ακόμα (εξακολουθώ να ανήκω στην κατηγορία φτερού και να μου λείπουν κιλά δλδ ) αλλά ελπίζω τώρα που θα έχω ένα σταθερό πρόγραμμα να έχω βελτίωση και εκεί και να τσιμπίσω και 3-4 καλά κιλάκια ακόμα. Α και χθες έκλεισα 1 χρόνο χωρίς νικοτίνη

 

Δεν έχω φώτο για αντιπαραβολή για το πως ήμουν πριν κολλήσω το "μικρόβιο" του fitness, αλλά η διαφορά σ'αυτόν τον 1 χρόνο είναι τεράστια και μάλιστα πολύ περισσότερο στην ποιότητα ζωής & ψυχολογία μου παρά στην εμφάνιση.