Τελικά υπάρχουν άνθρωποι που ζουν τόσο μόνοι;

[adi32]

23 λεπτά πριν, MastroGiannis είπε

Τουλάχιστον θα έχει ζήσει σαν άνθρωπος, δηλαδή, με σεβασμό προς το συνάνθρωπο. Το να τα βρούμε με τον εαυτό μας και να υπερβούμε τον υπαρξιακό μας φόβο, έχει πάντα θετικό κοινωνικό αντίκτυπο και είναι ατομική υποχρέωση όλων μας.

Έχεις σκεφτεί ποτέ το κίνητρο πίσω από την επιθυμία της συντροφικότητας που θέτεις παραπάνω; Μήπως είναι το ιδιοτελές: "Ένας σύντροφος να με εξυπηρετεί μέχρι να πεθάνω";

Έχεις σκεφτεί ως τι θα πεθάνει ο/η σύντροφός σου όταν εσύ θα έχεις πεθάνει και το πώς θα έχει ζήσει μέχρι τότε;

Αν κοιτάξεις γύρω σου, θα δεις πολλούς ανθρώπους (παιδιά, συζύγους κτλ) που έζησαν σαν σκυλιά για να πεθάνουν οι άλλοι σαν άνθρωποι. Και μετά από αυτό, έμειναν σαν αδέσποτα σκυλιά.

Επίσης, οι "αναγκαίες υποχωρήσεις" σε μια σχέση, έχουν να κάνουν σχεδόν πάντα με αδυναμίες που δεν έχει γίνει προσπάθεια να ξεπεραστούν. Δεν προκύπτει ποτέ κάτι ισχυρό από την ένωση αδυναμιών.

Το κράτος, και σε έλεγχο ΚΤΕΟ σε υποχρεώνει αλλά φροντίζει ταυτόχρονα ο δρόμος σου να έχει μόνιμα λακκούβες. Η πρόληψη είναι το ζητούμενο κι όχι η θεραπεία, αλλά αυτή η προσέγγιση δεν βοηθάει στο ΑΕΠ.

Το 1991, από τους γνωστούς που ρωτούσα, οι μισοί σπούδαζαν διοίκηση επιχειρήσεων και οι άλλοι μισοί ψυχολογία. Φαντάζομαι, καταλαβαίνεις τι θέλω να πω.

Η πρόληψη είναι η αρχή. 

Η θεραπεία επιβάλλεται όμως για να μην έχουμε δυστυχισμένους ανθρώπους, δολοφόνους κλπ 

 

Όπως δεν μπορεί να κυκλοφορεί έξω κάθε σαράβαλο έτσι και κάθε ψυχοπαθής 

[Kostasspil]

13 hours ago, magicnumbers said:

Η γυναικα του θα τον στηριζε,δε θα ηταν απορροφημένη με αλλοτριες αφηρημενες εννοιες να τον κρινει η να τον συγκρίνει η να τον δει ως ενα σκαλοπάτι ανέλιξης που αν δε κατσει φερε διατροφες κ γεια σας..

Το ότι 3 άτομα συμφωνούν μαζί σου είναι το χειρότερο απ όλα Το γεγονός δε, ότι έχουμε φτάσει σε σημείο, ορισμένοι να κάνουν και χαβαλέ με το χάλι της κοινωνίας είναι ακόμα μεγαλύτερη ντροπή

[MessengerOfGood]

@*nenya* (σχετικά με την αντίδρασή σου)

Λές ότι ο καθένας μας να κάνει αυτό που του αρέσει και "Κανενας δεν χρειαζεται να λογοδοτησει σε κανεναν"

Προφανώς η κοινωνία απουσιάζει εντελώς από την οπτική σου.

Είναι η κυρίαρχη άποψη με ό.τι αυτό συνεπάγεται.

 

ΥΓ Η λέξη κοινωνία έχει ρίζα το "κοινό". Μοιραζόμαστε δηλαδή.

Οι αρχαίοι με την λέξη "ιδιώτης" εννοούσαν τον ηλίθιο. Δεν τους περνούσε από το μυαλό ότι κάποιος λογικός άνθρωπος μπορεί να μην ενδιαφέρεται για τα κοινά.

[*nenya*]

Μαλιστα. Δεν θα βγαλουμε ακρη, δεν πειραζει αυτα συμβαινουν οταν δεν γνωριζονται οι συνομιλητές. Αν δεν με ενδιεφερε η κοινωνια τοτε δεν θα ειχα ακολουθησει επαγγελματική πορεία που σχετίζεται με την εκπαιδευση.

Αλλα στην προσωπικη μου ζωή σορρυ κιολας ε, δεν θα σταθω στις επιταγές της κοινωνιας.

Αυτα απο μενα, ηθελα να σας δωσω και μια αλλη οπτικη. 

[SB_1957]

Μην εξιδανικεύετε το παρελθόν!
Δεν ξέρω την ηλικία σου, αλλά στα 60+ που είμαι σε βεβαιώ ότι τίποτε από αυτά που περιγράφεις δεν ήταν κανόνας!
Υπήρχαν ζευγάρια που όντως στήριζαν ο ένας τον άλλον και πάλευαν μαζί να τα βγάλουν πέρα και να μεγαλώσουν τα παιδιά τους, δίνοντάς τους τις ευκαιρίες που δεν είχαν οι ίδιοι.

Όμως επειδή η ματαιοδοξία και η επιδειξιομανία ότι και καλά δεν είμαστε φτωχοί σαν τους άλλους υπήρχε και τότε, αντί για στήριξη υπήρχε πολλή γκρίνια και καυγάδες. Το διαζύγιο ήταν ντροπή και κανείς δεν χώριζε, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό.

Από την άλλη για το θέμα που συζητάμε.
Ναι είναι τραγικό κάποιοι άνθρωποι να ζουν και να πεθαίνουν ολομόναχοι, είτε είναι επιλογή τους είτε όχι.

Αλλά αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να το προβλέψει κανείς για τον εαυτό του, ό,τι επιλογές και αν έχει κάνει!

[kostasbm]

18 λεπτά πριν, SB_1957 είπε

Μην εξιδανικεύετε το παρελθόν!
Δεν ξέρω την ηλικία σου, αλλά στα 60+ που είμαι σε βεβαιώ ότι τίποτε από αυτά που περιγράφεις δεν ήταν κανόνας!
Υπήρχαν ζευγάρια που όντως στήριζαν ο ένας τον άλλον και πάλευαν μαζί να τα βγάλουν πέρα και να μεγαλώσουν τα παιδιά τους, δίνοντάς τους τις ευκαιρίες που δεν είχαν οι ίδιοι.

Όμως επειδή η ματαιοδοξία και η επιδειξιομανία ότι και καλά δεν είμαστε φτωχοί σαν τους άλλους υπήρχε και τότε, αντί για στήριξη υπήρχε πολλή γκρίνια και καυγάδες. Το διαζύγιο ήταν ντροπή και κανείς δεν χώριζε, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό.

Από την άλλη για το θέμα που συζητάμε.
Ναι είναι τραγικό κάποιοι άνθρωποι να ζουν και να πεθαίνουν ολομόναχοι, είτε είναι επιλογή τους είτε όχι.

Αλλά αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να το προβλέψει κανείς για τον εαυτό του, ό,τι επιλογές και αν έχει κάνει!

 να και κάποιος κοντά ηλικιακά

απλά να προσθέσω τα ζευγάρια παλιά είχαν ένα κυρίως στόχο,να ξεφύγουν από τη φτώχεια.....και πολλά αλλά ,όπως κατοχή  ,εμφύλιο ,εκπαίδευση μηδαμινή....

πολλοί τα κατάφεραν ,οι περισσότεροι φεύγοντας εξωτερικό όπως οι δικοί μου είτε φεύγοντας για μεγαλυτερες πόλεις .....

τους είπα μια μέρα ότι ο τάδε έχει ερωτική απογοήτευση και γελούσαν ενώ για άλλον που είπα ότι δυσκολεύεται να βρει δουλειές προβληματίστηκαν 

ένα πράγμα μου κάνει εντύπωση ....όλοι αυτοί που έχουν μείνει μόνοι δεν είχαν οικογένειες ??? ένα χαρακτηριστικό μας σα Μεσογειακοί λαοί ,είναι η οικογενειακή υποστήριξη στα δύσκολα.....τι έγινε >???χάθηκε και αυτό??? 

 

[Kostasspil]

22 minutes ago, kostasbm said:

όλοι αυτοί που έχουν μείνει μόνοι δεν είχαν οικογένειες ???

Ε οι συγγενεις κανουν παιδια οποτε αφιερωνουν χρονο εκει. Δε λεω οτι θα σε πεταξουν τα αδερφια σου αν κανουν παιδια, αλλα καταλαβαινεις πιστευω οτι δεν θα περνατε τον ιδιο χρονο μαζι, οσο οταν ησασταν πιο νεοι. Πλην εορτων, ο καθενας εχει τις δικες του υποχρεωσεις οσο μεγαλωνουμε

[Kraken]

Στις 23/7/2021 στις 9:02 ΠΜ, SilentVoice είπε

Τους γονείς του , τους αποφεύγει και τους διώχνει.

Είναι χωρίς δουλειά και συντηρείται από την πώληση μιας μηχανής που είχε και επιδόματα ή με κάνα χαρτζιλίκι από τους γονείς του.

Δηλαδή τους γονείς του τους θέλει όταν έχει ανάγκη από κανένα ψιλό;

[bilya]

1 ώρα πριν, MessengerOfGood είπε

@*nenya* (σχετικά με την αντίδρασή σου)

Λές ότι ο καθένας μας να κάνει αυτό που του αρέσει και "Κανενας δεν χρειαζεται να λογοδοτησει σε κανεναν"

Προφανώς η κοινωνία απουσιάζει εντελώς από την οπτική σου.

Είναι η κυρίαρχη άποψη με ό.τι αυτό συνεπάγεται.

 

ΥΓ Η λέξη κοινωνία έχει ρίζα το "κοινό". Μοιραζόμαστε δηλαδή.

Οι αρχαίοι με την λέξη "ιδιώτης" εννοούσαν τον ηλίθιο. Δεν τους περνούσε από το μυαλό ότι κάποιος λογικός άνθρωπος μπορεί να μην ενδιαφέρεται για τα κοινά.

Τα κοινά βέβαια είχαν πολιτική χροιά που δεν έχει σχέση με το θέμα.

50 λεπτά πριν, kostasbm είπε

 

ένα πράγμα μου κάνει εντύπωση ....όλοι αυτοί που έχουν μείνει μόνοι δεν είχαν οικογένειες ??? ένα χαρακτηριστικό μας σα Μεσογειακοί λαοί ,είναι η οικογενειακή υποστήριξη στα δύσκολα.....τι έγινε >???χάθηκε και αυτό??? 

2021 κ ακόμη πιστεύετε τα παραμύθια για την μεσογειακή οικογένεια? 

Στα δύσκολα ο καθένας κοιτάει τον κώλο του. Πάντα αυτό γινόταν απλά πλεον δεν υπάρχει ο μαλάκας της οικογένειας να τα πάρει όλα πάνω του. 

Επεξ/σία 25 Ιουλίου 2021 από bilya

[SB_1957]

42 λεπτά πριν, kostasbm είπε

ένα πράγμα μου κάνει εντύπωση ....όλοι αυτοί που έχουν μείνει μόνοι δεν είχαν οικογένειες ??? ένα χαρακτηριστικό μας σα Μεσογειακοί λαοί ,είναι η οικογενειακή υποστήριξη στα δύσκολα.....τι έγινε >???χάθηκε και αυτό??? 

 

Όσο πιο πίσω πάμε, τόσο πιο μεγάλες ήταν οι οικογένειες, γιατί ακόμη και όταν παντρεύονταν οι άνδρες έμεναν με τους γονείς τους, οπότε δεν έμενε ποτέ κανείς μόνος! Εκτός αν έφευγαν όλα τα παιδιά εξωτερικό, όπως συνέβη με πολλές οικογένειες. Ειδικά αν είχαν φύγει Αμερική ή Αυστραλία χάνονταν κυριολεκτικά για πάντα οι οικογενειακοί/συγγενικοί δεσμοί.

Η αστικοποίηση που αυξανόταν από γενιά σε γενιά επίσης απομάκρυνε τους συγγενείς κάθε βαθμού. Μπορεί να επιστρέφεις για λίγο στο χωριό σου αλλά οι σχέσεις δεν είναι στενές, ούτε υπάρχει το δέσιμο και η επαφή, όπως όταν οι άνθρωποι γεννιούνταν, ζούσαν και πέθαιναν στον ίδιο τόπο.

Προσωπικά που έφυγα από το χωριό μου στα 12, εξακολουθώ να έχω καλές και στενές σχέσεις με τα ξαδέρφια μου και με τον αδελφό μου. Όλοι έχουν φύγει επίσης και ζουν σε όλα τα μήκη και πλάτη της Ελλάδας. Συναντιόμαστε 1-2 φορές το χρόνο και αναπολούμε τα παιδικά μας χρόνια. Τα παιδιά μας όμως δεν έχουν και ούτε θα αποκτήσουν ποτέ το δέσιμο που είχαμε εμείς καθώς δεν συναντιούνται ποτέ από τότε που ενηλικιώθηκαν.

[Basilhs23___]

1 ώρα πριν, SB_1957 είπε

Μην εξιδανικεύετε το παρελθόν!
Δεν ξέρω την ηλικία σου, αλλά στα 60+ που είμαι σε βεβαιώ ότι τίποτε από αυτά που περιγράφεις δεν ήταν κανόνας!
Υπήρχαν ζευγάρια που όντως στήριζαν ο ένας τον άλλον και πάλευαν μαζί να τα βγάλουν πέρα και να μεγαλώσουν τα παιδιά τους, δίνοντάς τους τις ευκαιρίες που δεν είχαν οι ίδιοι.

Όμως επειδή η ματαιοδοξία και η επιδειξιομανία ότι και καλά δεν είμαστε φτωχοί σαν τους άλλους υπήρχε και τότε, αντί για στήριξη υπήρχε πολλή γκρίνια και καυγάδες. Το διαζύγιο ήταν ντροπή και κανείς δεν χώριζε, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό.

Από την άλλη για το θέμα που συζητάμε.
Ναι είναι τραγικό κάποιοι άνθρωποι να ζουν και να πεθαίνουν ολομόναχοι, είτε είναι επιλογή τους είτε όχι.

Αλλά αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να το προβλέψει κανείς για τον εαυτό του, ό,τι επιλογές και αν έχει κάνει!

Αυτά ακριβώς που λες γινόντουσαν και παλιά, επειδή η γυναίκα δεν είχε δικαιώματα δεν έβγαιναν εύκολα στην φόρα, αν μια γυναίκα είχε χρόνια προβλήματα και έβρισκε κάποιο άνδρα οικομικα δυνατό μπορούσε και να χωρίσει η να διακοπούν οι σχέσεις της χωρίς να υπάρξει επίσημα διαζύγιο. Μια τέτοια περίπτωση ήτανε η γιαγιά μου. Γενικά, τα περί κάλης αγίας και χριστιανικής οικογένειας πολύ λίγες οικογένειες κατάφεραν να το τηρήσουν, είτε οι γυναίκες δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι και ανεχοντουσαν τον άνδρα έπεφτε και ξύλο, οι περισσότερο δυναμικές γυναίκες χώριζαν και έκαναν σχέση με άλλον αν τα κατάφερναν. 

[OxiGiannisGiannakis]

Μιας και μιλαμε για μοναξια εγω ειδα οτι μετα τα 30 ειναι πολυ πιο δυσκολο να κανεις φιλιες μιας και ολοι ειτε δινουν εμφαση στην καριερα ειτε κανουν οικογενεια αρα στην καλυτερη εχουν χρονο ΣΚ. Επισης πολλοι αναγκαζονται να αλλαξουν πολη λογω δουλειας η και χωρα. Εκει ζοριζει ακομα περισσοτερο το πραμα.

[NickTG]

4 hours ago, magicnumbers said:

 

Εμ ειδες κατι τετοιες φαιδροτητες -φιλικα παντα- μοστραρονται κ η προοδος ειναι σημερα παντού γυρω σας δειτε τη.

Δεν είπε κανείς οτι δε γινονταν ασχημα πραματα αλλα μεχρι να φτασουμε απτο ενα ακρο στο αλλο κ να αγνοουμε τον βιολογικό μας ρόλο στο τελος εχει μια μεγάλη απόσταση κ σίγουρα δεν ειναι κατακτηση ελευθεριας αλλα μαζικη παρακρουση κ υπερπροβολη του εγω.

Θελω να κανω Καριερα σου λεει η αλλη/ος λες κ ο προορισμος του ανθρώπου ειναι να βγαζει λεφτα για κάποιον αλλο 8 10 12 ωρες τη μερα καρφωμένος σε ενα γραφείο κ να μη βλεπει ουτε τον ήλιο (μετα εχεις ελλειψη βιτ D..) Κατσε να κοιτας το λογαριασμο σου στα 70 σου κ να σου δινει χαρα.Νουμερακια στο ebanking τι ευδαιμονία.

Το ποιος λέει φαιδροτητες, όχι φιλικά καθώς δεν είμαστε σίγουρα φίλοι, και προσπαθεί να κρύψει το μυσογυνισμο του πίσω από βιολογικούς ρόλους και λοιπές βλακείες είναι ξεκάθαρο. 

[MessengerOfGood]

2 ώρες πριν, *nenya* είπε

Μαλιστα. Δεν θα βγαλουμε ακρη, δεν πειραζει αυτα συμβαινουν οταν δεν γνωριζονται οι συνομιλητές. Αν δεν με ενδιεφερε η κοινωνια τοτε δεν θα ειχα ακολουθησει επαγγελματική πορεία που σχετίζεται με την εκπαιδευση.

Αλλα στην προσωπικη μου ζωή σορρυ κιολας ε, δεν θα σταθω στις επιταγές της κοινωνιας.

Αυτα απο μενα, ηθελα να σας δωσω και μια αλλη οπτικη. 

Δυστυχώς δεν είχα άλλη πληροφόρηση για την κοινωνική σου δραστηριότητα παρά μόνο αυτά που έγραψες. Και δεν περιείχαν καμιά αναφορά στην κοινωνία.

 Πάντως έχω πολύ πρόσφατο παράδειγμα ανθρώπου που δεν πλήρωσε ποτέ εφορία, ασφάλιση κλπ και είχε πολύ ακριβή νοσηλεία σε δημόσιο νοσοκομείο (και μετέπειτα δια βίου). Δεν μπορούσε να καταλάβει ότι εμείς τα πληρώσαμε όλα αυτά. Ήταν "δωρεάν"! Τα κοινά δεν τον ένδιέφεραν ποτέ, μόνο η πάρτη του.

Δεν θεωρώ ότι αυτή είναι και η δική σου θέση πάντως (προς αποφυγήν περαιτέρω παραξήγησης). 

55 λεπτά πριν, bilya είπε

Τα κοινά βέβαια είχαν πολιτική χροιά που δεν έχει σχέση με το θέμα.

Μάλλον διαφωνούμε στον ορισμό της λέξης "πολιτική". Πολιτική είναι η υπεύθυνη ενασχόληση με τα κοινά.

[Επισκέπτης]

Στις 23/7/2021 στις 12:47 ΜΜ, onelonelystar είπε

φυσικά και υπάρχει. Απλά συμβαίνει σπάνια.

Πιστεύω εξαρτάται πάντα τι ψάχνει ο καθένας. Είναι μερικοί που βολεύονται. Άλλοι που δεν ξέρουν τι θέλουν. Άλλοι που δεν τους νοιάζει. άλλοι που το ψάχνουν.

Αυτό που γράφει ο adi32 είναι πέρα για πέρα αληθινό, άσχετα αν δεν μας αρέσει και θέλουμε να το βλέπουμε πιο ρομαντικά. Η μόνη ανιδιοτελής αγάπη που υπάρχει είναι του γονιού προς το παιδί του - κι αυτό δεν συμβαίνει πάντα. Οι υπόλοιπες σχέσεις που συνάπτουμε καλύπτουν ανάγκες μας, και δεν το λέω με το σκεπτικό τής ωμής εκμετάλλευσης. Όποια σχέση και να βάλεις κάτω, κατόπιν αναλύσεως, θα δεις πως κάτι παίρνεις και κάτι δίνεις. Όλες οι σχέσεις αρχίζουν και τελειώνουν στο αλισβερίσι. Όσο είναι αγνό, όλα καλά. Όταν μπαίνει ο δόλος μες στη μέση, χωλαίνει το πράγμα.  

Και να σου δώσω κι ένα παράδειγμα, για να το καταλάβεις καλύτερα...

Αγαπάς ένα άτομο, το λατρεύεις. Έστω ότι είσαι εντάξει απέναντί του. Εκείνο είναι ανεπαρκές απέναντί σου, όμως. Για πόσο θα παραμείνεις εκεί να δίνεις και να δίνεσαι;  Θα λειτουργήσουν άλλοι μηχανισμοί κι εν τέλει θ' απομακρυνθείς απ' αυτό το άτομο. Είναι ή δεν είναι έτσι; Είναι τελικά ιδιοτελείς οι σχέσεις ή δεν είναι αν τα βάλουμε κάτω; Αυτό ήθελε να πει ο adi32. 

------

Όσο για το θέμα που άνοιξε ο papous1, ας μην βιαζόμαστε να βγάλουμε συμπεράσματα. Τα γηρατειά είναι σχεδόν συνυφασμένα με την μοναξιά, εφόσον δεν υπάρχουν παιδιά από πίσω - που πολλές φορές υπάρχουν και ζεις κοιτώντας τους τέσσερις τοίχους. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι δεν έζησε μια γεμάτη ζωή. Ότι δεν είχε ερωτικές σχέσεις, δεν είχε φίλους, δεν έζησε πράγματα. Αυτά δεν ακυρώνονται. Το ότι δεν χτυπούσε το τηλέφωνο, δεν λέει κάτι από μόνο του. Στην ηλικία που βρισκόταν, άρα κι οι υπόλοιπες συναναστροφές της ήταν στο ίδιο ηλικιακό φάσμα, κάποιοι που ήταν κοντά της μπορεί να έχουν φύγει από τη ζωή, άλλοι να έχουν σοβαρά προβλήματα υγείας, να έχουν την ανημπόρια των γηρατειών, 1002 μπορεί. Δεν λέω ότι δεν είναι βαρύ όλο αυτό, ίσως και να 'ναι πιο βαρύ όταν βρίσκεσαι στη δύση τής ζωής. Αλλά, δεν παύει να μετρά περισσότερο η σούμα των όσων έχεις ζήσει, τελικά. Γιατί, ουσιαστικά, όσοι δεν θέλουν ή δεν μπόρεσαν να κάνουν παιδιά (και θα κρατήσω αυτή την περίπτωση αφήνοντας έξω κακούς γονείς κλπ), έχουν συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι θα το περάσουν αυτό.