Τελικά υπάρχουν άνθρωποι που ζουν τόσο μόνοι;

Μπράβο στον φίλο papous1 που αναδεικνύει ένα τόσο βαθύ πρόβλημα της σημερινής μας κοινωνίας που επηρεάζει τον άνθρωπο ενδεχομένως και σε άλλους τομείς της ζωής του.

Εγώ πιστεύω πως δεν είναι εφικτό να καταλάβεις τι σημαίνει είμαι μόνος πχ στα 40 ,αν δεν το έχεις βιώσει.Όπως δεν μπορώ να καταλάβω τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει σε συνολικό επίπεδο ένας συνάνθρωπος που παλεύει με την παχυσαρκία.Το μόνο σίγουρο είναι πως είναι ψυχοπλάκωμα.Καλό απόγευμα.

@Mrs. Hyde Παίζει ένα στα 100 ελληνικά ζευγάρια περίπου να είναι ταιριαστό.

11 λεπτά πριν, skiabox είπε

@Mrs. Hyde Παίζει ένα στα 100 ελληνικά ζευγάρια περίπου να είναι ταιριαστό.

Αυτό το άφησα εκτός στα γραφόμενά μου, skiabox. Όχι ότι έχεις λάθος, φυσικά. Όταν βλέπεις πολλοί να ξεκινούν και να διατηρούν κάτι για τους λάθος λόγους, όπως και άλλοι να συνεχίζουν να έχουν στα "μηχανήματα" κάτι που έχει τελειώσει από συνήθεια/βόλεμα, φόβο κι ανασφάλεια, εκεί τι να πεις; Για τέτοιες περιπτώσεις, αδιαφορώ. Μόνοι τους έβαλαν τα κάγκελα στον εαυτό τους - έχοντας και τα κλειδιά ανά χείρας, ασχέτως εάν παριστάνουν ότι δεν τα έχουν. Όλη μου η ενσυναίσθηση περιορίζεται μονάχα για τις περιπτώσεις που υπάρχει αδιέξοδο κι αδυναμία, λόγω συγκυριών. 

42 λεπτά πριν, Mrs. Hyde είπε

Αυτό που γράφει ο adi32 είναι πέρα για πέρα αληθινό, άσχετα αν δεν μας αρέσει και θέλουμε να το βλέπουμε πιο ρομαντικά. Η μόνη ανιδιοτελής αγάπη που υπάρχει είναι του γονιού προς το παιδί του - κι αυτό δεν συμβαίνει πάντα. Οι υπόλοιπες σχέσεις που συνάπτουμε καλύπτουν ανάγκες μας, και δεν το λέω με το σκεπτικό τής ωμής εκμετάλλευσης. Όποια σχέση και να βάλεις κάτω, κατόπιν αναλύσεως, θα δεις πως κάτι παίρνεις και κάτι δίνεις. Όλες οι σχέσεις αρχίζουν και τελειώνουν στο αλισβερίσι. Όσο είναι αγνό, όλα καλά. Όταν μπαίνει ο δόλος μες στη μέση, χωλαίνει το πράγμα.  

Και να σου δώσω κι ένα παράδειγμα, για να το καταλάβεις καλύτερα...

Αγαπάς ένα άτομο, το λατρεύεις. Έστω ότι είσαι εντάξει απέναντί του. Εκείνο είναι ανεπαρκές απέναντί σου, όμως. Για πόσο θα παραμείνεις εκεί να δίνεις και να δίνεσαι;  Θα λειτουργήσουν άλλοι μηχανισμοί κι εν τέλει θ' απομακρυνθείς απ' αυτό το άτομο. Είναι ή δεν είναι έτσι; Είναι τελικά ιδιοτελείς οι σχέσεις ή δεν είναι αν τα βάλουμε κάτω; Αυτό ήθελε να πει ο adi32. 

------

Όσο για το θέμα που άνοιξε ο papous1, ας μην βιαζόμαστε να βγάλουμε συμπεράσματα. Τα γηρατειά είναι σχεδόν συνυφασμένα με την μοναξιά, εφόσον δεν υπάρχουν παιδιά από πίσω - που πολλές φορές υπάρχουν και ζεις κοιτώντας τους τέσσερις τοίχους. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι δεν έζησε μια γεμάτη ζωή. Ότι δεν είχε ερωτικές σχέσεις, δεν είχε φίλους, δεν έζησε πράγματα. Αυτά δεν ακυρώνονται. Το ότι δεν χτυπούσε το τηλέφωνο, δεν λέει κάτι από μόνο του. Στην ηλικία που βρισκόταν, άρα κι οι υπόλοιπες συναναστροφές της ήταν στο ίδιο ηλικιακό φάσμα, κάποιοι που ήταν κοντά της μπορεί να έχουν φύγει από τη ζωή, άλλοι να έχουν σοβαρά προβλήματα υγείας, να έχουν την ανημπόρια των γηρατειών, 1002 μπορεί. Δεν λέω ότι δεν είναι βαρύ όλο αυτό, ίσως και να 'ναι πιο βαρύ όταν βρίσκεσαι στη δύση τής ζωής. Αλλά, δεν παύει να μετρά περισσότερο η σούμα των όσων έχεις ζήσει, τελικά. Γιατί, ουσιαστικά, όσοι δεν θέλουν ή δεν μπόρεσαν να κάνουν παιδιά (και θα κρατήσω αυτή την περίπτωση αφήνοντας έξω κακούς γονείς κλπ), έχουν συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι θα το περάσουν αυτό. 

Δυστυχώς έτσι είναι. 

Η αγάπη προς το παιδί σου είναι κάτι που αισθάνεσαι χωρίς να περιμένεις τίποτα ότι κι αν σου κάνει. Εκτός αρρωστημένων καταστάσεων. 

Από φίλο ή σύζυγο ή συγγενή κάτι περιμένεις σαν αντάλλαγμα είτε είναι χαρούμενη παρέα, σεξ, ομορφιά, λεφτά κλπ. Όταν κάτι στραβώσει ή μπουν τα οικονομικά πάνε περίπατο όλα 

Υπάρχουν ναι, ειτε από επιλογή ειτε από κάποιες αλλες συνθήκες. Το ζήτημα είναι πολυπαραγοντικο και δεν έχει μόνο να κάνει με το αν κάποιος είναι κοινωνικός ή όχι ή αν πάσχει από κάποια ψυχική ασθένεια 

1 λεπτό πριν, adi32 είπε

Δυστυχώς έτσι είναι. 

Η αγάπη προς το παιδί σου είναι κάτι που αισθάνεσαι χωρίς να περιμένεις τίποτα ότι κι αν σου κάνει. Εκτός αρρωστημένων καταστάσεων. 

Από φίλο ή σύζυγο ή συγγενή κάτι περιμένεις σαν αντάλλαγμα είτε είναι χαρούμενη παρέα, σεξ, ομορφιά, λεφτά κλπ. Όταν κάτι στραβώσει ή μπουν τα οικονομικά πάνε περίπατο όλα 

Το ότι δεν υπάρχει ανιδιοτέλεια, δεν σημαίνει ότι πρέπει να είναι έτσι, να είναι τόσο κυνικό και ψεύτικο. Υπάρχει και το αγνότερο "λαβείν", που έρχεται μέσα από την χημεία και το δέσιμό μας με κάποιον: η ασφάλεια που σε κάνει να νιώσεις, η εμπιστοσύνη για να μοιραστείς κάτι, το ότι μπορείς να είσαι ο εαυτός σου και να μπεις σε ευάλωτη θέση χωρίς να το βρεις μπροστά σου, το να σου βγάζει την όμορφη πλευρά σου, το να είναι απλά εκεί σε μια άσχημη στιγμή σου... Αυτά είναι μόνο μερικά παραδείγματα. Είναι πάρα πολλά ακόμη. Αυτό εννοούσε κι η onelonelystar για το ότι υπάρχει αληθινή φιλία κι αγάπη. Ναι, υπάρχουν αυτά αλλά με την μικρή λεπτομέρεια ότι αυτά κρύβουν ιδιοτέλεια. Δεν υπάρχει δόσιμο άνευ όρων εάν δεν παίρνουμε κάτι πίσω, σε οποιαδήποτε μορφή, που το έχουμε ανάγκη και το χρειαζόμαστε. 

Μήπως είναι λίγο υπερβολικό να λέμε ότι η μόνη ανιδιοτελής αγάπη είναι του γονιού προς το παιδί?

Δηλαδή δεν υπάρχουν παιδιά που αγαπούν τους γονείς τους?
Αγαπημένα αδέλφια, αγαπημένα ζευγάρια, αγαπημένοι φίλοι?

Αν αγαπάμε κάποιον γιατί κάτι περιμένουμε από αυτόν δεν είναι αγάπη είναι ψυχρή ιδιοτέλεια!

Και με αυτή τη λογική ούτε η αγάπη του γονιού προς το παιδί είναι ανιδιοτελής γιατί κάτι περιμένει να πάρει πίσω για όσα δίνει!

Όσο για το θέμα που έθιξε ο papous1, ναι υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι στο τέλος της ζωής τους μένουν ολομόναχοι και δεν τους ψάχνει κανείς αν ζουν ή πέθαναν! Και κάποιοι πεθαίνουν και τους βρίσκουν όταν αρχίζει η σήψη και απλώνεται η οσμή ολόγυρα!

Δυστυχώς, αυτό όταν συμβαίνει δεν είναι πάντα από συνειδητή επιλογή ή από λάθος επιλογές των ανθρώπων.

Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πώς θα είναι στη δύση της ζωής του.

Θυμάστε την ηλικιωμένη γυναίκα που της έβαλαν πρόστιμο γιατί πουλούσε στη λαϊκή χωρίς μάσκα και χωρίς άδεια μικροπωλητή?
Είχε χάσει όλα τα αγαπημένα της πρόσωπα, σύζυγο και παιδιά! Δεν νομίζω να είχε περάσει ποτέ από τη σκέψη της ότι θα συνέβαινε κάτι τέτοιο στη ζωή της!

Και ούτε τα λεφτά, που ανέφεραν κάποιοι, αλλά ούτε και η φήμη εξασφαλίζουν καλά γηρατειά ή σε γλυτώνουν από τη μοναχικότητα ή/και μοναξιά! Πόσοι διάσημοι εντός και εκτός Ελλάδας, όπως η Γκ. Μ., δεν έμειναν μόνοι, ξεχασμένοι από όλους και πέθαναν χωρίς να υπάρχει κανείς δίπλα τους!
 

"Σε αυτον τον κοσμο μονος σου ερχεσαι και μονος σου φευγεις , η φιλια και η αγαπη ειναι δυο συναισθηματα που σου δινουν την ψευδαισθηση οτι δεν εισαι μονος "

Βολταιρος

Στις 23/7/2021 στις 8:47 ΠΜ, Narayan είπε

Καλύτερα να είσαι τελείως μόνος σου, παρά να περιστοιχίζεσαι από άτομα τα οποία δεν αξίζουν τον χρόνο σου.

Αντίστοιχα, καλύτερα να είσαι τελείως μόνος σου παρά να περιστοιχίζεσαι από άτομα των οποίων το χρόνο δεν αξίζεις.

Δλδ αν κοιτάζεις να "τυλίξεις" κάποιον/κάποια, αν γατζώνεσαι σε παρέες που από ευγένεια σε αντέχουν, αν κάνεις παιδιά με μόνο σκοπό να σε γηροκομήσουν, μάλλον πρέπει να πάρεις απόφαση ότι καλύτερα μόνος.

1 hour ago, SB_1957 said:

Και με αυτή τη λογική ούτε η αγάπη του γονιού προς το παιδί είναι ανιδιοτελής γιατί κάτι περιμένει να πάρει πίσω για όσα δίνει!

Ποτέ κανένας γονιός  δεν περιμένει το παραμικρό. Συγκεκριμένα η ταινία που ανέφερε ο φίλος λέει "ή γονιός πρέπει να σαι, ή σκύλος". 

Αυτός είναι ο κανόνας προφανώς. Υπάρχουν δυστυχώς και άνθρωποι τέρατα 

13 ώρες πριν, Kostasspil είπε

Το ότι 3 άτομα συμφωνούν μαζί σου είναι το χειρότερο απ όλα

Το μήνυμα στο οποίο αναφέρεσαι, περιλαμβάνει και άλλα εκτός από το απόσπασμα που παραθέτεις, τα οποία, ναι, αξίζουν να συμφωνεί κανείς μαζί τους.

Καλό είναι να λαμβάνουμε το νόημα του μηνύματος και να μην σκοντάφτουμε στο συμβολισμό και το "φορτίο" ορισμένων λέξεων ή φράσεων.

Το νόημα που εγώ έλαβα από το μήνυμα του magicnumbers, είναι πως, όταν σχεδιάζουμε υπό πίεση τα βήματά μας, λαμβάνοντας υπερβολικά υπόψη αυτό που μας καταπιέζει σε βαθμό να μας τα υπαγορεύει, πέφτουμε εν τέλει στην αντίθετη πλευρά του. Παρατήρηση με την οποία συμφωνώ. Βλέπε για παράδειγμα πού κατέληξαν πολλά από τα απελευθερωτικά κινήματα του προηγούμενου αιώνα.

Απ’ την άλλη όμως, είμαι και αντίθετος στις στερεοτυπικές απόψεις περί παραδοσιακής οικογένειας. Οικογένεια από υποχρέωση, δεν είναι οικογένεια, είναι παθογένεια, αλλά, δυστυχώς, είναι ο κανόνας.

Το θέμα είναι να απελευθερωθούμε από την καταπίεση των παλαιών αφηρημένων εννοιών και όχι να πέσουμε στην καταπίεση των νέων.

Παιδιά βρείτε έναν άντρα και μια γυναίκα κει χάμω κάντε και κάνα παιδί και αφήστε τα τα άλλα, θα έχετε χρόνο να σας λείπουν μετά όλα όσα θυσιάσατε. Οι άλλοι οι μονόχνωτοι πατάτε εκεί τις τρόμπες σας με το λεκέ απ' το γαριδάκι στη μπλούζα και κλάψτε μετά που δεν έχετε σπιτάκι με φράχτη-γυναίκα-σκύλο να κάνετε κοινή φορολογική (όχι με το φράχτη ή το σκύλο).

Σε κάθε περίπτωση, ΕΝΗΜΕΡΩΣΤΕ ΜΑΣ, μπαίνει Δευτέρα αύριο, θέλω να ξέρω πως πρέπει να ζήσω μέχρι το επόμενο ΣΚ.

Δε χρειάζεται κάθε άνθρωπος να επανεφευρίσκει τον τροχό για να είναι εντάξει με τη ζωή του. 

Σύντροφος , παιδιά , εργασία , οικονομική σταθερότητα , σου δίνουν μια ωραία ζωή. Χιλιάδες χρόνια το κάνουν οι άνθρωποι. Στα γεράματα θα έχεις , μακάρι, και μερικά εγγονάκια . Βέβαια τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι εύκολα. Η ζωή είναι πόνος και αργά ή γρήγορα κάτι κακό θα συμβεί.Πρέπει να δουλέψεις για αυτά. Και τίποτα δε θα συμβεί ''έτσι απλά'' και ''ήταν γραφτό''  και άλλα τέτοια φαιδρά. 

Αυτό το γνωστό δρόμο, που ξέραμε ως τώρα, τον αμφισβητούμε , όπως και πολλά άλλα , στον καιρό της πληροφορίας . Όμως όλες οι αλλαγές δεν είναι εξέλιξη, ούτε είναι καλές. 

Όπως είπε και ο Βέγγος και πολλοί άνθρωποι σε μεγάλη ηλικία, ευτυχία είναι ένα ζευγάρι χέρια που θα σε φροντίσουν. Οικογένεια είναι η παρέα που δημιουργείς εσύ και σε δένουν και δεσμοί αίματος , υποχρέωσης και καθήκοντος. Τόσο βαριά μας πέφτουν τα τελευταία?

Στο τέλος της ημέρας, όλοι κάνουμε τις επιλογές μας. Και ρίχνουμε το ζάρι. Οι πιθανότητες να είσαι μόνος όταν δεν έχεις την οικογένειά σου, όσο μεγαλώνεις , είναι πολύ περισσότερες από το να έχεις παιδιά και κορίτσια (🤪) και εγγόνια . Το ίδιο αν δεν δουλεύεις , αν έχεις κατάθλιψη , αν έχεις οικονομικά προβλήματα , αν όλοι σου φταίνε, αν κρίνεις τους ανθρώπους πολύ αυστηρά. 

5 ώρες πριν, Lucifer είπε

Παιδιά βρείτε έναν άντρα και μια γυναίκα κει χάμω κάντε και κάνα παιδί και αφήστε τα τα άλλα, θα έχετε χρόνο να σας λείπουν μετά όλα όσα θυσιάσατε. Οι άλλοι οι μονόχνωτοι πατάτε εκεί τις τρόμπες σας με το λεκέ απ' το γαριδάκι στη μπλούζα και κλάψτε μετά που δεν έχετε σπιτάκι με φράχτη-γυναίκα-σκύλο να κάνετε κοινή φορολογική (όχι με το φράχτη ή το σκύλο).

Σε κάθε περίπτωση, ΕΝΗΜΕΡΩΣΤΕ ΜΑΣ, μπαίνει Δευτέρα αύριο, θέλω να ξέρω πως πρέπει να ζήσω μέχρι το επόμενο ΣΚ.

Υπάρχουν και μερικοί από μας που τα έχουμε κάνει αυτά, κυρίως λόγω της πίεσης από την σκέψη πως αυτό είναι το "φυσιολογικό" για τον άνθρωπο. Τελικά καταλάβαμε πως ο καθένας καθορίζει διαφορετικά το τι είναι "φυσιολογικό" και τι όχι, και το να ακολουθείς τις κοινωνικές νόρμες δεν φέρνει απαραίτητα την ευτυχία.

Στις 24/7/2021 στις 1:46 ΠΜ, Zerg13 είπε

Φιλικα, το εχω ξανακουσει απο εναν αρκετα αγενη και νευρικο ανθρωπο.

Ο Ζαν Πωλ Σαρτρ το είχε θέσει πολύ εύστοχα, "Αν αισθάνεσαι μοναξιά όταν είσαι μόνος σου, τότε έχεις κακή παρέα."

Κοινώς, αν είμαι εντάξει με τον εαυτό μου όταν είμαι μόνος, δεν μου καίγεται καρφί τι γνώμη έχουν οι υπόλοιποι, ειδικά δε όταν χρησιμοποιούν τις προσωπικές επιλογές μου για να με ομαδοποιήσουν αυθαίρετα με άλλα άτομα. 🙄

8 hours ago, MastroGiannis said:

Το νόημα που εγώ έλαβα από το μήνυμα του magicnumbers

Το νοημα που ελαβες εσυ δυστυχως δεν εχει καμια σχεση με αυτο που ηθελε να περασει αυτος, που ηταν η εξιδανικευση της παλιας εποχης που ολα ηταν πιο ξεκαθαρα με τη γυναικουλα σκαμπο για να παταει ο ανδρας πανω να στηριζεται κι αμα τον τρωει το χερι του να το ξυνει στα μουτρα της. Συμφωνεις με κατι που δεν γραφτηκε ποτε