Αναζήτηση στην κοινότητα

Η δημιουργία υποδομών 4G στη Σελήνη εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο της προετοιμασίας της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας για την επιστροφή αστροναυτών στο φυσικό μας δορυφόρο και τη μακροπρόθεσμη παρουσία ανθρώπων εκεί. Πύραυλος της SpaceX αναμένεται να εκτοξευτεί μέσα στο 2024 -η ακριβής ημερομηνία δεν έχει επιβεβαιωθεί ακόμη- μεταφέροντας ένα απλό δίκτυο 4G στη Σελήνη. Η άκατος που θα προσσεληνωθεί θα εγκαταστήσει το σύστημα στο νότιο πόλο του φυσικού μας δορυφόρου, με το δίκτυο να ελέγχεται κατόπιν απομακρυσμένα, από τη Γη. "Η πρώτη πρόκληση προκειμένου να δημιουργηθεί ένα λειτουργικό δίκτυο είναι η ύπαρξη εξοπλισμού ικανού να λειτουργήσει στο διάστημα και να ανταποκρίνεται σε ορισμένες προδιαγραφές μεγέθους, βάρους και ενεργειακής κατανάλωσης, καθώς και να μπορεί να εγκατασταθεί χωρίς την παρέμβαση τεχνικού", ανέφερε ο Γουόλτ Ένγκελαντ, αναπληρωτής βοηθός διευθυντής των προγραμμάτων που διαχειρίζεται η Διεύθυνση Διαστημικής Τεχνολογίας Αποστολών της NASA, σε δηλώσεις του στο CNN. Προφανώς εξίσου μεγάλη πρόκληση είναι η ανάγκη να μπορεί το δίκτυο αυτό να λειτουργήσει στο σκληρό σεληνιακό περιβάλλον, με τις ακραίες θερμοκρασίες και την ακτινοβολία. Η μονάδα που θα ενσωματώνει το δίκτυο 4G κατασκευάζεται από τα Εργαστήρια Bell της Nokia, χρησιμοποιώντας μια σειρά εμπορικά διαθέσιμων εξαρτημάτων. Θα τοποθετηθεί σε άκατο την οποία κατασκευάζει η αμερικανική εταιρία Intuitive Machines, και από τη στιγμή που θα ενεργοποιηθεί, θα συνδέσει την άκατο με δύο οχήματα, τα οποία θα κινούνται στην επιφάνεια της Σελήνης, εκτελώντας μια πολύ σημαντική αποστολή: την αναζήτηση πάγου. Το ένα από τα δύο οχήματα, το Lunar Outpost rover, θα εξερευνήσει μια περιοχή γνωστή ως Συνδετική Κορυφογραμμή Σάκλτον, ενώ το δεύτερο, με την ονομασία Micro-Nova hopper, θα εισχωρήσει σε έναν κρατήρα, αναζητώντας για πρώτη φορά κοντινές αποδείξεις ύπαρξης σεληνιακού πάγου. Οι εικόνες του πάγου -που θα μεταδίδονταν στην άκατο και από εκεί στη Γη σχεδόν σε πραγματικό χρόνο μέσω του δικτύου 4G- θα αποτελούσαν ιστορική πρωτιά. Ο σεληνιακός πάγος θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για τη δημιουργία οξυγόνου για τους αστροναύτες, ενώ μελλοντικά θα μπορούσε ακόμη να μετατραπεί σε καύσιμο, με το οποίο θα εφοδιάζονταν αποστολές οι οποίες θα ξεκινούσαν από τη Σελήνη με προορισμό τον Άρη. Στο πλαίσιο του προγράμματος Άρτεμις, το οποίο βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη στη NASA και στόχο έχει να μεταφέρει αστροναύτες και πάλι στην επιφάνεια της Σελήνης, μέσα στην τρέχουσα δεκαετία, αυτές οι δυνατότητες επικοινωνίας είναι υπερπολύτιμες. Επί του παρόντος, οι αστροναύτες επικοινωνούν μεταξύ τους μέσω ασυρμάτου, όμως η NASA θέλει ένα σεληνιακό σύστημα επικοινωνιών ικανό να υποστηρίζει βίντεο και επιστημονικά δεδομένα υψηλής ανάλυσης, όπως εξήγησε ο Ένγκελαντ, ιδίως καθώς σταδιακά οι αποστολές του προγράμματος Άρτεμις θα ενσωματώνουν συνθετότερες παραμέτρους. "Σε βάθος χρόνου, η προσπάθεια αυτή θα βοηθήσει στη δημιουργία ενός δικτύου σεληνιακών τηλεπικοινωνιών, το οποίο θα προσέφερε στους εξερευνητές μας τη δυνατότητα να αποστέλλουν επιστημονικά δεδομένα στη Γη, να συσκέπτονται με το κέντρο ελέγχου αλλά και να μιλούν με τους δικούς τους, σαν να περπατούσαν εδώ παρακάτω με τα κινητά τους", ανέφερε χαρακτηριστικά ο Ένγκελαντ. Το δίκτυο αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει τη βάση ενός εξωγήινου διαδικτύου, παρόμοιο με αυτό που υπάρχει στον πλανήτη μας. Προσωπικές συσκευές θα μπορούσαν να συνδέονται με τέτοια δίκτυα, επιτρέποντας στους διαστημικούς αποίκους να χρησιμοποιούν κινητά τα οποία θα έχουν πρόσβαση σε όλες τις εφαρμογές και υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες σε όσους βρίσκονται στη Γη. Η NASA επέλεξε τα Εργαστήρια Bell στο πλαίσιο των συνεργασιών που συνάπτει με ιδιωτικές εταιρίες για την ανάπτυξη τεχνολογιών για μελλοντικές αποστολές, αποκτώντας έτσι τη δυνατότητα να διαδραματίσουν καθοριστικούς ρόλους στη μελλοντική διαστημική οικονομία. Τα Εργαστήρια Bell χρηματοδοτήθηκαν με 14,1 εκατομμύρια το 2020 και τον Ιανουάριο η Nokia επελέγη από την αμερικανική Υπηρεσία Προηγμένων Ερευνητικών Προγραμμάτων Άμυνας (DARPA) προκειμένου να ξεκινήσει τη δημιουργία υποδομών για ένα σύστημα τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών. "Μια μελλοντική σεληνιακή οικονομία θα εξαρτάται σε καίριο βαθμό από τις τεχνολογίες επικοινωνίας προκειμένου να συλλέγει και να αναλύει δεδομένα, να μοιράζεται πληροφορίες και να συντηρεί και να ελέγχει διαδικασίες", δήλωσε στο CNN ο Τιερί Κλάιν, στέλεχος των Εργαστηρίων Bell. "Σε αυτό περιλαμβάνεται η υποστήριξη μιας ημιμόνιμης ή και μόνιμης ανθρώπινης παρουσίας στη Σελήνη, καθώς και αυτοματοποιημένων ρομποτικών λειτουργιών μεταφοράς, εξόρυξης πόρων, επεξεργασίας ορυκτών και συλλογής επιστημονικών δεδομένων". Ενδεχόμενα εμπορικά οφέλη μπορούν να προκύψουν και για επιχειρηματικές δραστηριότητες στο δικό μας πλανήτη. Εφόσον ένα δίκτυο είναι σε θέση να αντέξει το ταξίδι που θα το οδηγήσει σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη, και στη συνέχεια να εγκατασταθεί και να λειτουργήσει αυτόνομα στο κενό του διαστήματος, αντιμέτωπο με τις απότομες διακυμάνσεις της θερμοκρασίας και την κοσμική ακτινοβολία, θα είναι σε θέση να αντέξει και στις σκληρότερες συνθήκες πάνω στη Γη, όπως στους πάγους των πόλων, σε ερήμους ή σε υπεράκτιες πλατφόρμες. "Ειδικά σε περιπτώσεις όπου πρέπει να δημιουργηθούν υποδομές σε απομακρυσμένα μέρη, σε βιομηχανικές εγκαταστάσεις, στην αντιμετώπιση εκτάκτων καταστάσεων, στην ανάκαμψη μετά από μια φυσική καταστροφή ή για αμυντικούς σκοπούς, είναι ιδιαίτερα χρήσιμο να υπάρχει ένας συμπαγής δικτυακός εξοπλισμός χαμηλού αποτυπώματος ο οποίος μπορεί να μεταφερθεί και να ενεργοποιηθεί εύκολα οπουδήποτε", ανέφερε ο Κλάιν. Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο

Η ανακοίνωση έγινε από την αμερικανική διαστημική υπηρεσία μετά την ολοκλήρωση των σχετικών ελέγχων στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι. Η NASA επιβεβαίωσε ότι το μεταλλικό αντικείμενο είχε απορριφθεί από τον τροχιακό διαστημικό σταθμό το Μάρτιο του 2021. Το βάρους 700 γραμμαρίων μεταλλικό αντικείμενο διαπέρασε δύο ταβάνια, στο τέλος της επανόδου του μέσα από την ατμόσφαιρα της Γης. Ο Αλεχάντρο Οτέρο, ιδιοκτήτης του σπιτιού, ανέφερε πως ο γιος του παραλίγο να τραυματιστεί από την πρόσκρουση του αντικειμένου. Η NASA ανακοίνωσε ότι το αντικείμενο ήταν μέρος συνολικά 2.600 κιλών εξοπλισμού, που απορρίφθηκαν από το σταθμό μετά την εγκατάσταση νέων μπαταριών ιόντων λιθίου. "Η εκτίμηση ήταν πως ο εξοπλισμός θα καταστρεφόταν πλήρως κατά την επάνοδό του μέσα από την ατμόσφαιρα της Γης στις 8 Μαρτίου του 2024. Όμως, ένα μέρος του εξοπλισμού άντεξε και προσέκρουσε σε σπίτι, στην πόλη Νέιπλς της Φλόριντα", ανακοίνωσε η υπηρεσία. Το αντικείμενο εξακριβώθηκε ότι ήταν μέρος υποστηρίγματος το οποίο χρησιμοποιήθηκε για την τοποθέτηση μπαταριών πάνω σε παλέτα φορτίου. Κατασκευασμένο από Inconel, ένα μεταλλικό κράμα, έχει διαστάσεις 10,1 x 4 εκατοστών. Ο κύριος Οτέρο, σε δηλώσεις του σε τοπικό τηλεοπτικό σταθμό που συνεργάζεται με το CBS ανέφερε πως το αντικείμενο προκάλεσε έναν "τρομερό ήχο" καθώς εισχωρούσε με ορμή στο σπίτι του. "Παραλίγο να χτυπήσει το γιο μου. Βρισκόταν δυο δωμάτια παραδίπλα και τα άκουσε όλα", δήλωσε χαρακτηριστικά. "Έτρεμα ολόκληρος. Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Τι θα μπορούσε να πέσει πάνω στο σπίτι μου με τέτοια δύναμη ώστε να προκαλέσει τόση ζημιά; Είναι πραγματικά ευγνώμων που δεν τραυματίστηκε κανείς". Σύμφωνα με τη NASA, ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός θα "προχωρήσει σε ενδελεχή έρευνα" σχετικά με το πώς κατόρθωσε το αντικείμενο αυτό να αντέξει την επάνοδο στην ατμόσφαιρα του πλανήτη. Τα λεγόμενα διαστημικά σκουπίδια αποτελούν ένα εντεινόμενο πρόβλημα. Νωρίτερα αυτό το μήνα, ερασιτέχνες αστρονόμοι στην Καλιφόρνια εντόπισαν μυστηριώδεις πυρακτωμένες γραμμές να σαρώνουν το νυχτερινό ουρανό. Αργότερα, αξιωματούχοι των ΗΠΑ ανακοίνωσαν πως το φαινόμενο αυτό προκλήθηκε από τη διάλυση ενός κινεζικού πυραύλου, κατά την επάνοδό του στην ατμόσφαιρα της Γης. Το Φεβρουάριο, ένας κινεζικός δορυφόρος, γνωστός ως "Αντικείμενο Κ", άφηνε πίσω του πυρακτωμένα ίχνη, καθώς επέστρεφε στην ατμόσφαιρα, πάνω από τη Χαβάη. Πέρυσι, ένας πελώριος μεταλλικός θόλος, καλυμμένος από πεταλίδες, που ξεβράστηκε σε ακτή της Δυτικής Αυστραλίας, διαπιστώθηκε πως ήταν μέρος ενός ινδικού πυραύλου. Το κομμάτι αυτό σχεδιάζεται να εκτεθεί μαζί με τμήματα του Skylab, που παλιού διαστημικού σταθμού της NASA, ο οποίος συνετρίβη στην Αυστραλία το 1979. Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο

Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία δηλώνει πως έχει πλήρη συναίσθηση του ότι ζητά πολλά από τις εταιρίες που μετέχουν στην προσπάθεια, με το βλέμμα στραμμένο στο επόμενο στάδιο της σεληνιακής εξερεύνησης. Η NASA ποντάρει εκ νέου στην ιδιωτική διαστημική βιομηχανία, ζητώντας αυτή τη φορά από τις ενδιαφερόμενες εταιρίες να της παρουσιάσουν ένα σεληνιακό όχημα, ικανό να αντέξει έως και μία δεκαετία κοντά στο Νότιο Πόλο του φυσικού μας δορυφόρου. Την Τετάρτη, η αμερικανική διαστημική υπηρεσία ανακοίνωσε την επιλογή τριών ομάδων, από τις εταιρίες Intuitive Machines, Lunar Outpost και Venturi Astrolab, προκειμένου να καταθέσουν σχέδια ενός οχήματος το οποίο θα μπορεί να χρησιμοποιείται από τους αστροναύτες αλλά και να λειτουργεί αυτόνομα, όταν δεν θα βρίσκονται πληρώματα στην περιοχή. Οι εταιρίες αυτές θα συνεργαστούν με τη NASA στην πορεία των επόμενων μηνών, προκειμένου να καταλήξουν σε ένα "προκαταρκτικό σχέδιο" για το όχημά τους. Τα αρχικά κεφάλαια δεν είναι τεράστια: ο προϋπολογισμός περιλαμβάνει μερικές δεκάδες εκατομμύρια για την κάθε ομάδα. Όμως, αυτή η διαδικασία θα θέσει τις βάσεις για το επόμενο στάδιο, αυτό της πρακτικής επίδειξης, το οποίο θα χρηματοδοτηθεί με αισθητά μεγαλύτερα ποσά. Μετά την ολοκλήρωση του σχεδιαστικού σταδίου, η NASA θα επιλέξει τουλάχιστον ένα όχημα, ενδεχομένως και περισσότερα, οπότε οι εταιρίες θα προχωρήσουν στην επίδειξη των προτάσεών τους, πάνω στην επιφάνεια της Σελήνης, είτε προς τα τέλη της τρέχουσας δεκαετίας, είτε στις αρχές εκείνης του 2030. Διακυβεύονται μεγάλα ποσά, για τις εμπλεκόμενες εταιρίες. Η NASA αποκτά τα οχήματα αυτά υπό τη μορφή παρεχόμενης υπηρεσίας, έχοντας το δικαίωμα να καθορίζει τη χρήση τους σε ετήσια βάση για τα επόμενα δέκα χρόνια. Στη συνολική διάρκεια του συμβολαίου, η συνδυασμένη αξία των υπηρεσιών αυτών θα μπορούσε να φτάνει ακόμη και τα 4,6 δισεκατομμύρια δολάρια. Η NASA ιδανικά θα ήθελε τα νέα οχήματα να παραδοθούν στη Σελήνη πριν την 4η αποστολή του προγράμματος Άρτεμις, η οποία στην παρούσα φάση προγραμματίζεται να είναι η τρίτη επανδρωμένη πτήση με προορισμό τη Σελήνη. Αυτή τη στιγμή, η ημερομηνία της συγκεκριμένης προσσελήνωσης τοποθετείται στο 2029, όπως πιθανότατα η πρόβλεψη αυτή είναι αισιόδοξη. Είναι γεγονός πως η NASA απαιτεί πολλά από την ιδιωτική διαστημική βιομηχανία στις ΗΠΑ. Από τη στιγμή που το πρόγραμμα ανεφοδιασμού του διαστημικού σταθμού στέφθηκε με επιτυχία, στη δεκαετία του 2010 -όταν SpaceX και Orbital Sciences ξεκίνησαν τις παραδόσεις- η αμερικανική διαστημική υπηρεσία δείχνει όλο και μεγαλύτερο ενδιαφέρον για την απευθείας αγορά υπηρεσιών από ιδιωτικές εταιρίες. Λόγου χάρη, η NASA αναθέτει πλέον συστηματικά συμβόλαια μεταφοράς αστροναυτών στο διεθνή διαστημικό σταθμό στη SpaceX, με τις κάψουλες Dragon, τις οποίες κατασκευάζει και διαχειρίζεται η εταιρία του Ίλον Μασκ. Καθώς η NASA αναπτύσσει το πρόγραμμα Άρτεμις, επιφορτίζει με όλο και μεγαλύτερες ευθύνες τις ιδιωτικές εταιρίες που της παρέχουν διάφορες υπηρεσίες. Τόσο η SpaceX όσο και η Blue Origin έχουν αναλάβει να κατασκευάσουν σύνθετα σκάφη με δυνατότητα προσσελήνωσης, τα οποία θα μεταφέρουν αστροναύτες στην επιφάνεια της Σελήνης και θα τους επαναφέρουν σε σεληνιακή τροχιά. Η NASA έχει συνεργαστεί με την Collins Aerospace και την Axiom Space που θα την εφοδιάζουν με διαστημικές στολές, ενδεχομένως ακόμη και εκείνες που θα χρησιμοποιηθούν στην επιφάνεια της Σελήνης. Τώρα, η αμερικανική διαστημική υπηρεσία επιδιώκει την εξασφάλιση ενός ανθεκτικού οχήματος, το οποίο θα επιτρέπει στους αστροναύτες να απομακρύνονται από τα σημεία όπου θα έχουν προσσεληνωθεί. Τα οχήματα αυτά θα πρέπει να διαθέτουν ακτίνα δράσης τουλάχιστον 20 χιλιομέτρων την ημέρα και τη δυνατότητα υποστήριξης οκτάωρης παραμονή στην επιφάνεια της Σελήνης, εκτός οχήματος. Στη διάρκεια της προβλεπόμενης δεκαετούς περιόδου, οι εταιρίες θα έχουν την επιλογή να χρησιμοποιήσουν ένα μόνο όχημα ή να αποστέλλουν στη Σελήνη οχήματα αντικατάστασης, αναλόγως των αναγκών που θα προκύπτουν. Στις παρακάτω εικόνες βλέπουμε κάποια αρχικά σχέδια των τριών προτάσεων που εξετάζονται αυτή τη στιγμή: Lunar Dawn, επικεφαλής εταιρία: Lunar Outpost Moon Racer, επικεφαλής εταιρία: Intuitive Machines Flex, επικεφαλής εταιρία: Venturi Astrolab Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο

Ένα νέο σήμα που εξέπεμψε το μακρινότερο ανθρώπινο δημιούργημα θα μπορούσε να είναι το κλειδί για την αποκατάσταση του διαστημικού σκάφους. Έχουν περάσει τέσσερις μήνες από τη στιγμή που το διαστημικό σκάφος Voyager 1 της NASA εξέπεμψε το τελευταίο κατανοητό σήμα στη Γη, με το πρόβλημα αυτό να αποδεικνύεται δυσεπίλυτος γρίφος για τους μηχανικούς που είναι υπεύθυνοι για την παρακολούθηση του μακρινότερου ανθρώπινου δημιουργήματος, το οποίο αυτή τη στιγμή εξερευνά το διαστρικό διάστημα. Όμως, η ομάδα των μηχανικών από το Εργαστήριο Αεριοπροώθησης της NASA, με έδρα την Καλιφόρνια, που είναι υπεύθυνη για τη διαχείριση του σκάφους, εμφανίζεται τώρα περισσότερο αισιόδοξη. Την 1η Μαρτίου, οι μηχανικοί εξέπεμψαν σήμα στο Voyager 1 -το οποίο αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε απόσταση που υπερβαίνει τα 24 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από τον πλανήτη μας- προκειμένου να "παροτρύνουν διακριτικά" έναν από τους υπολογιστές του διαστημικού σκάφους να δοκιμάσει διαφορετικές ακολουθίες στο λογισμικό του. Αυτό ήταν ένα ακόμη βήμα στην προσπάθεια της NASA να επιλύσει από αυτή την αστρονομική απόσταση το πρόβλημα που αντιμετωπίζει το σκάφος, απομονώνοντας την αιτία που εμποδίζει το Voyager 1 να εκπέμψει συγκροτημένα στοιχεία τηλεμετρίας. Οι μηχανικοί υποψιάζονται ότι μια αστοχία στη μνήμη του Υποσυστήματος Δεδομένων Πτήσης (FDS), έναν από τους τρεις βασικούς υπολογιστές του διαστημικού σκάφους, είναι η πιθανότερη αιτία για τα προβλήματα που εμφανίζονται στην επικοινωνία με το Voyager 1. Καθώς το σκάφος βρίσκεται τόσο μακριά, χρειάζονται περίπου 45 ώρες προκειμένου να εξακριβώσουν οι μηχανικοί στο κέντρο ελέγχου κατά πόσο το Voyager 1 αντέδρασε στις εντολές τους, με το σήμα να χρειάζεται σχεδόν 22,5 ώρες για να φτάσει από και προς το σκάφος. Το FDS συλλέγει επιστημονικά και μηχανικά δεδομένα από τους αισθητήρες του διαστημικού σκάφους, και στη συνέχεια τα συνδυάζει, σχηματίζοντας ένα ενιαίο πακέτο δεδομένων, το οποίο περνά από ένα άλλο σύστημα, τη λεγόμενη Μονάδα Ρύθμισης Τηλεμετρίας (TMU), η οποία εκπέμπει τα στοιχεία πίσω στη Γη, χρησιμοποιώντας την κεραία μεγάλων αποστάσεων του Voyager. Οι μηχανικοί εμφανίζονται σχεδόν απολύτως βέβαιοι ότι το πρόβλημα εντοπίζεται στο FDS. Τα συστήματα επικοινωνίας που διαθέτει το Voyager 1 φαίνεται πως λειτουργούν κανονικά, ενώ το διαστημικό σκάφος εκπέμπει σταθερά προς τη Γη, όμως το σήμα που λαμβάνεται δεν περιέχει αξιοποιήσιμα δεδομένα. Αυτό σημαίνει πως οι μηχανικοί ξέρουν ότι το Voyager 1 παραμένει "ζωντανό", όμως δεν γνωρίζουν ποιο τμήμα της μνήμης του FDS προκαλεί το πρόβλημα. Το Voyager 1, όμως, απάντησε στη διερευνητική εντολή για τον εντοπισμό του προβλήματος που στάλθηκε από τη Γη την 1η Μαρτίου κάνοντας κάτι διαφορετικό από ό,τι είχαν παρατηρήσει οι μηχανικοί, από τη στιγμή που το πρόβλημα εντοπίστηκε για πρώτη φορά, στις 14 Νοεμβρίου. "Το νέο σήμα εξακολουθούσε να μην είναι στη μορφή που χρησιμοποιούσε το Voyager 1 ενώσω το FDS λειτουργούσε κανονικά, οπότε η ομάδα αρχικά δεν ήταν σίγουρη πώς να το ερμηνεύσει", αναφέρει η NASA στην ανακοίνωση που εξέδωσε την περασμένη Τετάρτη. "Όμως, μηχανικός που συμμετέχει στο Δίκτυο Βαθέως Διαστήματος της υπηρεσίας, το οποίο είναι υπεύθυνο για το χειρισμό των κεραιών που επικοινωνούν και με τα δύο Voyager, καθώς και άλλα διαστημικά σκάφη που κινούνται προς τη Σελήνη και ακόμη μακρύτερα, κατόρθωσε να αποκωδικοποιήσει το νέο σήμα και διαπίστωσε ότι περιέχει μια αναφορά της κατάστασης του συνόλου της μνήμης του FDS". Πλέον, οι μηχανικοί αντιπαραβάλλουν ενδελεχώς κάθε στοιχείο από τον κώδικα που περιγράφει την κατάσταση της μνήμης του FDS, με τα σήματα που έστελνε το Voyager 1 στη Γη, πριν προκύψει το πρόβλημα το Νοέμβριο. Με τον τρόπο αυτό, ευελπιστούν ότι θα καταφέρουν να εντοπίσουν τη ρίζα του προβλήματος. Πιθανότατα, όμως, θα χρειαστούν εβδομάδες ή και μήνες μέχρι να προχωρήσει η ομάδα που διαχειρίζεται το Voyager στο επόμενο βήμα, καθώς το τελευταίο πράγμα που θα ήθελαν οι μηχανικοί είναι να δημιουργήσουν νέα προβλήματα. Η τωρινή κατάσταση αποτελεί τη σοβαρότερη δοκιμασία που έχει αντιμετωπίσει το διαστημικό σκάφος από όταν εκτοξεύτηκε από τη Γη, το 1977. Το Voyager 1 πέρασε κοντά από το Δία και τον Κρόνο, αξιοποιώντας το βαρυτικό πεδίο του δεύτερου, προκειμένου να αναπτύξει ταχύτητα που του επέτρεψε να κινηθεί προς το εξώτερο ηλιακό σύστημα. Το 2012, το Voyager 1 εισήλθε στο διαστρικό διάστημα, όταν άφησε πίσω του την ηλιόσφαιρα, δηλαδή το σημείο κατά το οποίο ο ηλιακός άνεμος, εκείνη η ροή φορτισμένων σωματιδίων που εκπέμπονται από τον Ήλιο, συναντά το λεγόμενο γαλαξιακό άνεμο, δηλαδή τα σωματίδια που καταλαμβάνουν το χώρο μεταξύ των άστρων. Οι μηχανικοί έχουν κατορθώσει να διατηρήσουν τόσο το Voyager 1, όσο και το δίδυμο ερευνητικό σκάφος Voyager 2, λειτουργικά για περισσότερα από 46 χρόνια, ξεπερνώντας τεχνικά προβλήματα τα οποία οδήγησαν σε αποτυχία άλλες διαστημικές αποστολές. Και τα δύο σκάφη βρίσκονται αντιμέτωπα με την εξάντληση των καυσίμων που τροφοδοτούν τις πυρηνικές μπαταρίες τους, ενώ ανησυχίες εκφράζονται για τη γήρανση των ωστήρων τους και το ενδεχόμενο φραγής των σωληναρίων τροφοδοσίας, μεταξύ άλλων. Όμως, κάθε φορά που παρουσιάζεται κάποιο πρόβλημα, οι ομάδες που διαχειρίζονται τα σκάφη κατορθώνουν να βρουν τρόπο ώστε να συνεχίσουν τα Voyager την αποστολή τους, προσφεύγοντας συχνά σε ντοσιέ που περιέχουν φθαρμένα σχέδια και μηχανολογικά έγγραφα, από την εποχή που σχεδιάστηκαν και κατασκευάστηκαν τα δίδυμα σκάφη, εδώ και σχεδόν 50 χρόνια. Η Σούζαν Ντοντ, επικεφαλής της ομάδας διαχείρισης του Voyager 1 και του Voyager 2, σε πρόσφατη δήλωσή της είχε αναφέρει ότι οι μηχανικοί θα χρειαζόταν να καταγράψουν το "μεγαλύτερο θαύμα" μέχρι στιγμής, προκειμένου να επαναφέρουν το Voyager 1 σε κανονική λειτουργία. Τώρα, η φωνή του Voyager 1 από το διαστρικό διάστημα πρόσφερε στους μηχανικούς ένα στοιχείο που θα μπορούσε να τους επιτρέψει να πραγματώσουν αυτό το θαύμα. Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο

Το επίτευγμα καταγράφηκε στο πλαίσιο των συνεργασιών της NASA με ιδιώτες Η Intuitive Machines, με έδρα το Χιούστον, κατόρθωσε να προσεδαφίσει το ρομποτικό σκάφος Οδυσσέας, κοντά στο νότιο πόλο της Σελήνης. Χρειάστηκε να μεσολαβήσουν μερικά λεπτά, προκειμένου το κέντρο ελέγχου να επιβεβαιώσει ότι το σκάφος είχε προσσεληνωθεί, όμως τελικά το σήμα έφτασε. "Αυτό που μπορούμε να επιβεβαιώσουμε, χωρίς την παραμικρή αμφιβολία, είναι ότι ο εξοπλισμός μας βρίσκεται στην επιφάνεια της Σελήνης και εκπέμπουμε", ανακοίνωσε ο διευθυντής πτήσης, Τιμ Κρέιν. Η ανακοίνωσε έγινε δεκτή με χειροκροτήματα και επευφημίες από εργαζομένους της εταιρίας. Επρόκειτο για μια ιδιαίτερα σημαντική στιγμή, όχι μόνο για την εμπορική αξιοποίηση του διαστήματος, αλλά και για το αμερικανικό διαστημικό πρόγραμμα γενικότερα. Η Intuitive Machines κατόρθωσε να τερματίσει την απουσία των Ηνωμένων Πολιτειών από την επιφάνεια της Σελήνης, εδώ και περισσότερο από μισό αιώνα. Θα χρειαζόταν κανείς να ανατρέξει στην τελευταία αποστολή του προγράμματος Απόλλων, το 1972, για να εντοπίσει την τελευταία φορά που αμερικανικό σκάφος προσεδαφίστηκε ομαλά στην επιφάνεια του φυσικού μας δορυφόρου. Η NASA είχε αγοράσει χώρο πάνω στον Οδυσσέα για έξι επιστημονικά όργανα, και ο διοικητής της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας, Μπιλ Νέλσον, έσπευσε να συγχαρεί με τη σειρά του την Intuitive Machines, για μια αποστολή την οποία ο ίδιος περιέγραψε ως "θρίαμβο", επισημαίνοντας (όπως και το πλαίσιο της συνεργασίας με τη Space X, πύραυλος της οποίας μετέφερε στο διάστημα τον Οδυσσέα) τις αποδεδειγμένες δυνατότητες και τις μελλοντικές προοπτικές των εμπορικών συνεργασιών της NASA με ιδιώτες. Το κέντρο ελέγχου κλήθηκε να αντιμετωπίσει μια τεχνική δυσκολία που θα ήταν ικανή να ματαιώσει την προσσελήνωση, πριν καν ξεκινήσει η διαδικασία προσέγγισης. Τα λέιζερ που διέθετε ο Οδυσσέας, προκειμένου να υπολογίζει το ύψος και την ταχύτητα με την οποία κινούταν το σκάφος, εμφάνισαν δυσλειτουργία. Ευτυχώς, το σκάφος μετέφερε ορισμένα πειραματικά λέιζερ της NASA, τα οποία οι μηχανικοί κατόρθωσαν να συνδέσουν με τους υπολογιστές πλοήγησης. Ο Οδυσσέας προσεληνώθηκε στη 1:23 π.μ ώρα Ελλάδος. Στην αρχή, το κέντρο ελέγχου δεν λάμβανε κανένα σήμα από το ρομπότ. Η ανησυχία ήταν αισθητή, καθώς τα λεπτά περνούσαν, όμως τελικά υπήρξε επικοινωνία, αν και το σήμα ήταν αδύναμο. Αυτό προκάλεσε ορισμένες ανησυχίες, για την κατάσταση του σκάφους. Μέσα στις επόμενες ώρες, όμως, η Intuitive Machines ανακοίνωσε ότι ο Οδυσσέας βρισκόταν στην κανονική, όρθια θέση και εξέπεμπε δεδομένα, μεταξύ των οποίων και εικόνες από την επιφάνεια της Σελήνης. Η τοποθεσία που επελέγη για την προσεδάφιση είναι μια περιοχή διάσπαρτη με κρατήρες, δίπλα σε μια οροσειρά που φτάνει σε ύψος τα 5.000 μέτρα, γνωστή ως Μάλαπερτ. Πρόκειται για το νοτιότερο σημείο της Σελήνης όπου έχει προσεδαφιστεί σκάφος, στις 80 μοίρες νότια. Η συγκεκριμένη περιοχή συγκαταλέγεται μεταξύ αυτών όπου εστιάζει η NASA, ως πιθανό προορισμό των αστροναυτών που θα βρεθούν εκεί στην πορεία της τρέχουσας δεκαετίας, στο πλαίσιο του προγράμματος Άρτεμις. Στην περιοχή, εντοπίζονται ορισμένοι κρατήρες μεγάλου βάθους, που δεν έρχονται ποτέ σε επαφή με το φως του ήλιου. Καθώς είναι μονίμως σκιασμένοι, οι επιστήμονες εκτιμούν ότι στο εσωτερικό τους θα μπορούσε να υπάρχει νερό σε μορφή πάγου. Ο πάγος αυτός είναι καθοριστικής σημασίας, καθώς οι μελλοντικοί αστροναύτες θα μπορούν να τον αξιοποιήσουν, μειώνοντας έτσι τον όγκο και το βάρος των προμηθειών που θα πρέπει να μεταφέρουν μαζί τους, όπως ανέφερε χαρακτηριστικά η Λόρι Γκλέιζ, επικεφαλής του τομέα πλανητικής επιστήμης στη NASA. Ο πάγος αυτός θα μπορούσε να μετατραπεί σε πόσιμο νερό, αλλά και να διασπαστεί σε οξυγόνο και υδρογόνο, δηλαδή σε απαραίτητα στοιχεία για την επιβίωση των αστροναυτών. Το φορτίο που μετέφερε η NASA με τον Οδυσσέα στη Σελήνη είναι ένας συνδυασμός επιστημονικών οργάνων και δοκιμαστικών τεχνολογιών. Βασική αποστολή του σκάφους θα είναι η παρατήρηση της συμπεριφοράς της σεληνιακής σκόνης, η οποία αποτέλεσε σημαντικό εμπόδιο για τους αστροναύτες του προγράμματος Απόλλων, καθώς προκαλούσε φθορές και εμπλοκές στον εξοπλισμό τους. Οι επιστήμονες της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας θέλουν να κατανοήσουν καλύτερα το πώς αντιδρά η σεληνιακή σκόνη στις δυνάμεις που δέχεται από τα σκάφη που προσσεληνώνονται, και πόση ώρα παραμένει αιωρούμενη λίγο πάνω από την επιφάνεια, πριν κατακαθίσει. H αποστολή του Οδυσσέα, θα διαρκέσει επτά ημέρες, στη διάρκεια των οποίων θα πραγματοποιηθεί σειρά πειραμάτων και παρατηρήσεων σχετικά με τα διαστημικά καιρικά φαινόμενα. Με δεδομένο ότι οι μελλοντικές αποστολές στη Σελήνη σχεδιάζονται να έχουν πολύ μεγαλύτερη διάρκεια από ό,τι εκείνες του προγράμματος Απόλλων, οι συνθήκες που επικρατούν στην επιφάνεια του φυσικού μας δορυφόρου είναι ένα ζήτημα που παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και θα καθορίσει διάφορες παραμέτρους των αποστολών, αλλά και το σχεδιασμό του εξοπλισμού που θα συνοδεύει τους αστροναύτες. Στο τέλος των επτά αυτών ημερών έρχεται η επόμενη σεληνιακή νύχτα, οπότε οι θερμοκρασίες πέφτουν πολύ, δεν υπάρχει ηλιακό φως για την τροφοδοσία και, όπως το ιαπωνικό ερευνητικό σκάφος SLIM, o Oδυσσέας δεν αναμένεται να επανέλθει. Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο

Στο διάστημα αυτό, το Perseverance ξεπέρασε κάθε προσδοκία σε επίπεδο αντοχής και εφαρμογής νέων τεχνολογιών. Πριν τρία χρόνια, στις 18 Φεβρουαρίου του 2021, το Perseverance προσεδαφίστηκε στον Άρη, προσφέροντας ένα εκπληκτικό θέαμα. Καθώς ο Κόκκινος Πλανήτης φιλοξενούσε ήδη το Curiosity, καθώς και άλλα σκάφη, το Perseverance δεν ήταν το πρώτο ερευνητικό όχημα της NASA που έφτασε στο "γειτονικό", αλλά στην πραγματικότητα τόσο μακρινό, πλανήτη. Όμως, χάρη στις βελτιωμένες κάμερες που διέθετε, οι εικόνες που καταγράφηκαν από την προσεδάφισή του ήταν με διαφορά οι πλέον εκπληκτικές, καθώς η τελική προσέγγιση του οχήματος στην επιφάνεια του Άρη αποτυπώθηκε από πολλαπλές γωνίες, σε εικόνες υψηλής ευκρίνειας: Το εκπληκτικό βίντεο καταγράφηκε από τις κάμερες που παρακολουθούσαν την είσοδο του ερευνητικού οχήματος στην είσοδο, την κάθοδό του προς την επιφάνεια του πλανήτη και την αποδέσμευσή του από τον ιπτάμενο γερανό που το συνόδευε μέχρι το τέλος. Στο βίντεο βλέπουμε το αλεξίπτωτο που επιβράδυνε το θαλαμίσκο μέσα στον οποίο ταξίδευε το Perseverance να ξεδιπλώνεται, στη συνέχεια ακολουθεί η εκτίναξη της προστατευτικής θερμικής ασπίδας, πριν ο γερανός απαγκιστρωθεί από το θαλαμίσκο και, χρησιμοποιώντας τα ζεύγη ωστήρων που διέθετε, κατεβάσει το όχημα μέχρι την επιφάνεια του Κόκκινου Πλανήτη. Το Perseverance μπορεί να μην ήταν το πρώτο ερευνητικό όχημα που έφτασε στον Άρη, όμως κατέγραψε μια άλλη πρωτιά, καθώς μαζί του είχε το πρώτο αυτοδύναμο ιπτάμενο σκάφος που επιχείρησε σε άλλο πλανήτη, το Ingenuity. Αρχικά, το Ingenuity επρόκειτο απλά να χρησιμοποιηθεί για να αποδείξει πως ήταν δυνατή η αποστολή αυτοδύναμων ελικοπτέρων στον Άρη, ξεπερνώντας τις δυσκολίες που προκαλούνται από την αραιότερη ατμόσφαιρα εκεί, αλλά και της σκληρές καιρικές συνθήκες του Άρη, με τις συχνές αμμοθύελλες και τους ισχυρούς ανέμους. To Ιngenuity ξεπέρασε κάθε προσδοκία, πραγματοποιώντας πολλές περισσότερες πτήσεις από ό,τι προέβλεπε ο αρχικός σχεδιασμός και, μέχρι το πρόσφατο ατύχημα που το καθήλωσε οριστικά στην επιφάνεια του Άρη, λειτούργησε ως ιχνηλάτης για το ερευνητικό όχημα, εντοπίζοντας στόχους που παρουσίαζαν ενδιαφέρον για ανάλυση. Πλέον, το Perseverance καλείται να αποδειχτεί -ακόμη περισσότερο- αντάξιο του ονόματός του και να συνεχίσει μόνο του το εξερευνητικό του έργο. Στα χρόνια που μεσολάβησαν, έχει καλύψει σχεδόν 25 χιλιόμετρα, έχει συλλέξει 20 δείγματα πετρωμάτων από τον Άρη, τα οποία δυνητικά θα μπορούσαν να επιστραφούν στη Γη στο πλαίσιο μελλοντικών αποστολών και έχει στείλει πάνω από 600.000 φωτογραφίες στη Γη, υλικό ικανό να κρατήσει για πολλά χρόνια τους επιστήμονες απασχολημένους. Στην επέτειο της προσεδάφισης αυτής της ιστορικής αποστολής στον Άρη, μας προσφέρεται η δυνατότητα να θυμηθούμε μερικές από τις πλέον συγκλονιστικές σκηνές στην εξερεύνηση του διαστήματος και να θυμηθούμε ένα από τα σημαντικότερα επιστημονικά επιτεύγματα του πρώτου τετάρτου του 21ου αιώνα, με την ελπίδα πως θα γιορτάσουμε πολλά ακόμη γενέθλια του επίμονου εξερευνητή. Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο

Ερευνητικό σκάφος της NASA πραγματοποίησε νέο κοντινό πέρασμα από την Ιώ, εντοπίζοντας δύο στύλους να εκτινάσσονται ταυτόχρονα από την επιφάνεια του δορυφόρου To διαστημικό ερευνητικό σκάφος Juno (ρωμαϊκή ονομασία της θεάς Ήρας) κατέγραψε νέες εικόνες από την Ιώ, τον τρίτο μεγαλύτερο από τους 95 γνωστούς δορυφόρους του Δία, στη διάρκεια του πρόσφατου κοντινού περάσματος που πραγματοποίησε, φτάνοντας σε εντυπωσιακά κοντινή απόσταση από την επιφάνεια του πλέον ηφαιστειακά ενεργού ουράνιου σώματος στο ηλιακό μας σύστημα, για δεύτερη φορά μέσα σε διάστημα μικρότερο των δύο μηνών. Στη διάρκεια του περάσματος αυτού, κατέγραψε εικόνα όπου διακρίνονται δύο ηφαιστειογενείς στύλοι, η οποίοι εκτινάσσονται από την επιφάνεια της Ιούς. Το περασμένο Σάββατο, το Juno πραγματοποίησε το δεύτερο πλησιέστερο πέρασμά του από την Ιώ, φτάνοντας σε απόσταση μόλις 1.500 χιλιομέτρων από το δορυφόρο του Δία. Στη διάρκεια αυτού του περάσματος, το σκάφος κατέγραψε ευκρινείς εικόνες από τη χαοτική επιφάνεια της Ιούς, αποτυπώνοντας μερικά από τα εκατοντάδες ενεργά ηφαίστεια και τις δεξαμενές λάβας πυριτίου που καλύπτουν το δορυφόρο. Οι εικόνες που κατέγραψε το σκάφος δημοσιοποιήθηκαν από τη NASA και μπορεί να τις δείτε την αντίστοιχη ιστοσελίδα της ερευνητικής αποστολής. Σε μία από τις εικόνες αυτές (καταγράφηκε σε απόσταση περίπου 3.800 χιλιομέτρων από το δορυφόρο) αποτυπώνονται δύο πίδακες αερίων, οι οποίοι, σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις προέρχονται είτε από δύο πόρους του ίδιου γιγαντιαίου ηφαιστείου, είτε από δύο ηφαίστεια τα οποία βρίσκονται σε κοντινή απόσταση. Η ανάλυση των δεδομένων που έστειλε το Juno συνεχίζεται, καθώς οι επιστήμονες επιχειρούν να σχηματίσουν μια σαφέστερη εικόνα του τι συμβαίνει στη συγκεκριμένη περίπτωση. Το Juno, το οποίο παρατηρεί το Δία και τους δορυφόρους του από το 2016, έστρεψε πρόσφατα την προσοχή του στον τρίτο μεγαλύτερο δορυφόρο του γίγαντα αερίων. Το Juno εστίασε στην Ιώ και σε προηγούμενα κοντινά του περάσματα, το Μάιο και τον Ιούνιο του 2023, ενώ κατόρθωσε να καταγράψει μια όμορφη "οικογενειακή φωτογραφία" του Δία και της Ιούς το Σεπτέμβριο του 2023, στην οποία ο κολοσσιαίος πλανήτης και ο δορυφόρος του εμφανίζονται πλάι-πλάι. Στις 30 Δεκεμβρίου του 2023, το ερευνητικό σκάφος πλησίασε για πρώτη φορά την Ιώ στα 1.500 χιλιόμετρα πάνω από την εφιαλτική επιφάνειά της. Αυτό ήταν και το πλησιέστερο πέρασμα από το δορυφόρο του Δία, όχι μόνο από το Juno, αλλά από οποιοδήποτε σκάφος, εδώ και 20 χρόνια. Οι εικόνες που καταγράφηκαν αποτυπώνουν με λεπτομέρειες τη ρημαγμένη επιφάνεια της Ιους, η οποία αποκτά τη χαρακτηριστική πορτοκαλί χροιά της από το θειάφι που εκτινάσσεται από τα εκατοντάδες ηφαίστειά της. Ως ο πλησιέστερος από τους τέσσερις μεγάλους δορυφόρους του Δία που πρώτος παρατήρησε ο Γαλιλαίος (Ιώ, Ευρώπη, Γανυμήδης, Καλλιστώ), η Ιώ βρίσκεται εγκλωβισμένη σε μια κολοσσιαία βαρυτική διελκυστίνδα, μεταξύ της Ευρώπης και του Γανυμήδη. Αυτό επιτείνει την έντονη ηφαιστειακή δραστηριότητα που παρατηρείται στην Ιώ, καθώς, λόγω της θέσης της, δέχεται διαρκείς πιέσεις. Η επιφάνειά της καλύπτεται από εκατοντάδες ηφαίστεια και λίμνες λάβας πυριτίου που οργώνουν ολόκληρο το δορυφόρο. Οι επιστήμονες αξιοποιούν τα δύο κοντινά περάσματα προκειμένου να εξακριβώσουν αν η Ιώ κρύβει κάτω από το φλοιό της έναν ωκεανό μάγματος, σύμφωνα με την ανακοίνωση της NASA. Η επιστημονική ομάδα που αναλύει τα δεδομένα τα οποία στέλνει το ερευνητικό σκάφος σκοπεύει να μελετήσει το πόσο συχνά εκρήγνυνται τα ηφαίστεια της Ιούς, με πόση ένταση και τι θερμοκρασίες πιάνουν, καθώς και τις μεταβολές στις ροές λάβας. Ομάδα επιστημόνων με έδρα το Ερευνητικό Ινστιτούτο Southwest, το Σαν Αντόνιο του Τέξας, θα μελετήσει παράλληλα το πώς συνδέεται η ηφαιστειακή δραστηριότητα της Ιούς με τη ροή φορτισμένων σωματιδίων στη μαγνητόσφαιρα του Δία, συνδυάζοντας δεδομένα που έχει αποστείλει το Juno με τις απομακρυσμένες παρατηρήσεις που πραγματοποιούν τα διαστημικά τηλεσκόπια Hubble και James Webb. To Juno είναι προγραμματισμένο να πραγματοποιήσει νέο κοντινό πέρασμα από την Ιώ στις 20 Σεπτεμβρίου, προσεγγίζοντας προσεκτικά τον ταραχώδη αυτό δορυφόρο, για τρίτη φορά. Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο

To Ingenuity δεν πρόκειται να πετάξει ξανά, έχοντας ολοκληρώσει το εκπληκτικό ταξίδι του στον Άρη Το θρυλικό δίδυμο εξερευνητών που έστειλε η NASA στον Κόκκινο Πλανήτη ακολουθεί πλέον χωριστούς δρόμους, με το Perseverance να εντοπίζει το σημείο στο οποίο κατέληξε ο ιπτάμενος φίλος του, που υπέστη σοβαρή βλάβη στη διάρκεια πτήσης, καθιστώντας αδύνατο να πετάξει ξανά. Όπως φαίνεται από το οπτικό υλικό που έλαβε η αμερικανική διαστημική υπηρεσία από την επιφάνεια του Άρη, το Ingenuity βρίσκεται ακινητοποιημένο πάνω στους αμμόλοφους της Νερέτβα Βάλις, καθώς το Perseverance αρχίζει να απομακρύνεται από το σημείο. Το υλικό καταγράφηκε την περασμένη Κυριακή και το επεξεργάστηκε ο Σίμεον Σμάους, φοιτητής γραφιστικής, που το μετέτρεψε σε πανοραμική εικόνα, ενώνοντας έξι εικόνες που ανάρτησε στο διαδίκτυο η NASA. To Ingenuity υπέστη τη ζημιά που το καθήλωσε οριστικά στην επιφάνεια του Άρη στη διάρκεια της τελευταίας πτήσης του, στις 18 Ιανουαρίου, όταν έσπασε και τους τέσσερις ρότορές του, ενώ επιχειρούσε να προσεδαφιστεί για 72η φορά. Η NASA εξακολουθεί να διερευνά τα αίτια που οδήγησαν το μικρό αεροσκάφος να χάσει την επαφή με το κέντρο ελέγχου και να προσεδαφιστεί άτσαλα. Το ύψους 48 εκατοστών, βάρους 1,8 κιλών ελικόπτερο είναι το πρώτο αυτοδύναμο αεροσκάφος που απογειώθηκε από την επιφάνεια άλλου πλανήτη. Έφτασε στον Άρη το Φεβρουάριο του 2021, μαζί με το Perseverance, και αρχικά το σχέδιο προέβλεπε να πραγματοποιήσει μόλις πέντε δοκιμαστικές πτήσεις, σε διάστημα 30 ημερών. Στην πορεία των τριών χρόνων που μεσολάβησαν, το Ingenuity συνέχισε να εντυπωσιάζει, κατορθώνοντας να πετάξει 14 φορές μακρύτερα από ό,τι ήλπιζαν οι σχεδιαστές του, καταγράφοντας συνολικά δύο ώρες πτήσης. Μάλιστα, το μικρό αεροσκάφος εξελίχτηκε σε πολύτιμο βοηθό του Perseverance, καθώς πετούσε πάνω από το τροχοφόρο ερευνητικό όχημα, βοηθώντας το να χαράζει πορεία στην επιφάνεια του Άρη. Τόσο το Perseverance όσο και το Ingenuity στάλθηκαν στον Κόκκινο Πλανήτη προκειμένου να εξερευνήσουν τον Κρατήρα Τζέζερο, με στόχο τον εντοπισμό οργανικών μορίων, σε μια περιοχή όπου οι επιστήμονες εικάζουν ότι πριν από εκατομμύρια χρόνια εκτεινόταν μια λίμνη. Πλέον, το Perseverance καλείται να αποδειχτεί αντάξιο του ονόματός του (Επιμονή) και να συνεχίσει μόνο του, αφήνοντας το μικρό ελικόπτερο πίσω του, να αναπαύεται για πάντα στους αμμόλοφους του Άρη. Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο

Δεν εντυπωσιάζει μόνο η εκπληκτική λεπτομέρεια, αλλά και οι μοναδικοί σχηματισμοί που αποτυπώνονται στο νέο υλικό Η NASA προχώρησε στη δημοσίευση λεπτομερών εικόνων από 19 σπειροειδείς γαλαξίες. Το υλικό προέρχεται από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb (JWST) και ήδη έχει ξεκινήσει η ανάλυσή τους από επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Το τηλεσκόπιο τέθηκε σε τροχιά το 2021, στο λεγόμενο Σημείο Λαγκράνζ, σε απόσταση 1,5 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη και είναι εξοπλισμένο με ιδιαίτερα ευαίσθητα επιστημονικά όργανα, τα οποία του επιτρέπουν να "βλέπει" παλαιότερα και πιο μακρινά αντικείμενα, σε σχέση με το Hubble. Από την πλευρά του, το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης κάνει λόγο για "εκπληκτικές εικόνες που θα προσφέρουν πλήθος νέων γρίφων στους αστρονόμους και τους αστροφυσικούς σε ολόκληρο τον κόσμο. Ο Τόμας Γουίλιαμς, μεταδιδακτορικός ερευνητής στον τομέα φυσικής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης ανέλαβε το συντονισμό της επεξεργασίας των δεδομένων που προκύπτουν από την πρόσφατη σειρά εικόνων. "Ο αριθμός των λεπτομερειών σε αυτές τις εικόνες πραγματικά σε κάνει να σαστίζεις -με τον καλύτερο δυνατό τρόπο", ανέφερε χαρακτηριστικά. "Είναι τέτοια η ποιότητα των εικόνων ώστε πολύ πιθανό να κατορθώσουμε να καλύψουμε ακόμη περισσότερα κενά στις γνώσεις μας γύρω από τη δομή και την εξέλιξη των γαλαξιών, το σχηματισμό αστέρων, τον κύκλο της ζωής τους και όχι μόνο". Ο ίδιος χαρακτηρίζει την ευκαιρία να εργαστεί πάνω στα δεδομένα που αποστέλλει το James Webb τόσο νωρίς στον κύκλο της ζωής του διαστημικού τηλεσκοπίου "προνόμιο και παράλληλα πρόκληση". "Οι εικόνες, νομίζω, μιλούν από μόνες τους: πρόκειται για την ευκρινέστερη απεικόνιση γαλαξιών που είχαμε ποτέ, στα συγκεκριμένα μήκη κύματος". Τις εικόνες δημοσίευσαν τη Δευτέρα οι επιστήμονες που μετέχουν στο πρόγραμμα PHANGS (Physics at High Angular resolution in Nearby GalaxieS) στο οποίο συνεργάζονται πολλά σημαντικά αστρονομικά παρατηρητήρια. Υπενθυμίζεται ότι το James Webb, η αποστολή του οποίου βρίσκεται στον τρίτο χρόνο της, εντάσσεται στο πλαίσιο των διεθνών συνεργασιών της NASA, μεταξύ άλλων με την Καναδική Διαστημική Υπηρεσία και την Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία. Το JWST βρίσκεται σε τέτοια απόσταση από τον πλανήτη μας, ώστε (αντίθετα με το Hubble που είχε λάβει διάφορες αναβαθμίσεις και επιδεχόταν επισκευή από τα πληρώματα του διαστημικού λεωφορείου) θα ολοκληρώσει τον κύκλο ζωής του βασισμένο αποκλειστικά στα όργανα και τα καύσιμα που είχε όταν άφησε πίσω του τη Γη. Το εκπληκτικό αυτό τηλεσκόπιο βρίσκεται στον τρίτο χρόνο της αποστολής του, έχοντας προσφέρει ήδη πλήθος εντυπωσιακών στοιχείων και εκτιμάται ότι μέσα στα επόμενα 10 χρόνια, που είναι η σχεδιαζόμενη διάρκεια της αποστολής του (με τους επιστήμονες της NASA να ελπίζουν πως θα μπορούσε να παραταθεί για μία επιπλέον δεκαετία), θα αποτελέσει καθοριστικό εργαλείο στην εξερεύνηση του διαστήματος. Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο

Ο φυσικός δορυφόρος του πλανήτη μας εξακολουθεί να κρύβει εκπλήξεις Η Σελήνη θεωρούταν μέχρι πρότινος γεωλογικά νεκρή, υπό την έννοια ότι δεν συντελούνταν διεργασίες στο εσωτερικό της. Όμως, ολοένα και περισσότερα στοιχεία, τα οποία έχουν συλλέξει οι επιστήμονες κατά τις τελευταίες δεκαετίες συντείνουν στο ότι ο φυσικός μας δορυφόρος δεν είναι στατικός και, μάλιστα, ενδέχεται να παραμένει τεκτονικά ενεργός. Σύμφωνα με νέα μελέτη, την οποία δημοσίευσε η NASA, η σταδιακή συρρίκνωση της Σελήνης με την πάροδο του χρόνου προκαλεί σεληνιακούς σεισμούς και την εμφάνιση ρηγμάτων κοντά στο νότιο πόλο της. Η έρευνα αυτή εντάσσεται στο ανανεωμένο ενδιαφέρον της NASA για το σεληνιακό νότιο πόλο, δεδομένης και της πρόθεσης της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας να στείλει αστροναύτες εκεί. Οι ερευνητές σχημάτισαν μοντέλα της σεληνιακής δραστηριότητας, προκειμένου να αναζητήσουν την πηγή των σεισμών που είχαν ήδη καταγραφεί κατά τη διάρκεια των αποστολών του προγράμματος Απόλλων. "Τα μοντέλα μας συντείνουν στο ότι ενδέχεται να καταγράφονται σεισμοί με μικρό εστιακό βάθος, ικανοί να προκαλέσουν ισχυρές δονήσεις στην επιφάνεια της νότιας πολικής ζώνης, ως αποτέλεσμα τεκτονικών επεισοδίων με επίκεντρο υφιστάμενα ρήματα ή και το σχηματισμό νέων ενεργών ρηγμάτων", δήλωσε ο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας, Τομ Γουότερς, του Ινστιτούτου Σμιθσόνιαν. "Η συνολική διασπορά των νεότερων ρηγμάτων, η πιθανότητα να αποδειχτούν ενεργά και η περίπτωση να προκαλέσουν το σχηματισμό νέων ενεργών ρηγμάτων από τη συνεχιζόμενη συρρίκνωση [της επιφάνειας του δορυφόρου] σκόπιμο θα ήταν να ληφθούν υπόψη στην επιλογή της τοποθεσίας και το σχεδιασμό της σταθερότητας των μόνιμων αποστολών στη Σελήνη". Επιπλέον στοιχεία αυτής της τεκτονικής δραστηριότητας προκύπτουν από το Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO), ένα σκάφος το οποίο βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη και καταγράφει εικόνες της επιφάνειάς της, αξιοποιώντας την κάμερα που διαθέτει. Αυτές οι εικόνες αποκαλύπτουν μικρά, νεαρά ρήγματα, τα οποία δημιουργούν κρημνώδεις σχηματισμούς, όπως φαίνεται και στην παρακάτω εικόνα. Τα ρήματα αυτά προκαλούνται από τη δραστηριότητα κάτω από την επιφάνεια της Σελήνης, καθώς το εσωτερικό της ψύχεται, οδηγώντας στη συρρίκνωση του φυσικού μας δορυφόρου. Το βαρυτικό πεδίο της Γης επιδρά επίσης, προκαλώντας παλιρροϊκές δυνάμεις, οι οποίες επηρεάζουν το εσωτερικό της Σελήνης. Η δραστηριότητα αυτή θα μπορούσε να προκαλέσει φαινόμενα όπως κατολισθήσεις στη σεληνιακή επιφάνεια, οι οποίες με τη σειρά τους ενδεχομένως να προκαλούσαν προβλήματα στους αστροναύτες που θα βρεθούν στο μέλλον εκεί. Οι ειδικοί επισημαίνουν ότι θα χρειαστεί να πραγματοποιηθούν περαιτέρω έρευνες πάνω στη δραστηριότητα που καταγράφεται στη Σελήνη, προκειμένου να επιλεγεί η καλύτερη τοποθεσία για την προσελήνωση μελλοντικών επανδρωμένων αποστολών. "Προκειμένου να κατανοήσουμε τους σεισμικούς κινδύνους που θα καλούνταν να αντιμετωπίσει ο άνθρωπος στο μέλλον στη Σελήνη, χρειαζόμαστε νέα σεισμικά δεδομένα, όχι μόνο από το Νότιο Πόλο, αλλά συνολικά", αναφέρει η Ρενέ Γουέμπερ, ερευνήτρια στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Μάρσαλ, της NASA. "Αποστολές όπως η επικείμενη Farside Seismic Suite θα αξιοποιήσουν τις πληροφορίες που συγκεντρώθηκαν στη διάρκεια του προγράμματος Απόλλων και θα ενισχύσουν τις γνώσεις μας γύρω από τη συνολική σεληνιακή δραστηριότητα". Η σχετική έρευνα δημοσιεύεται στο Planetary Science Journal. Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο