The Last of Us Part II [PS4]

[Malthador]

29 minutes ago, panther_512 said:

Μπα, δεν το νομίζω. Το παιχνίδι πέραν από τα πάνω κάτω που φέρνει σε κεντρικούς χαρακτήρες, πραγματευεται πολλά ευαίσθητα ζητήματα, οπότε αυτοί που θίγονται εύκολα θα δημιουργούσαν και πάλι πρόβλημα. 

Αντίθετα, εγώ πιστεύω ότι αν ο κόσμος δεν ήταν προιδεασμενος, θα είχαμε περισσότερες αρνητικές κριτικές και αντιδράσεις, μιας και οι προσδοκίες του κόσμου θα ήταν σε υψηλότερα επίπεδα. 

Ο γραπτός λόγος, η περίληψη και η ξερή περιγραφή απογυμνώνουν το έργο από την πραγματική του διάσταση και το αποκόπτουν από τα συναισθήματα και τους προβληματισμούς που θέλει να προκαλέσει, ιδιαίτερα όταν μιλάμε για στείρα μετάδοση.

Είναι ένα πράγμα να δεις με τα μάτια σου την Γκουέρνικα και ένα εντελώς διαφορετικό να σου πω «ένας ταύρος, ένα άλογο κι ένα φάντασμα ποδοπατούν ανθρώπους σε ασπρόμαυρο φόντο». Αντίστοιχα, είναι ένα πράγμα να σου πω «μια τζιβιτζιλού σφάζει ζόμπια και αιρετικούς για να λύσει τα daddy issues της» κι ένα εντελώς διαφορετικό να το βιώσεις μόνος σου παίζοντάς το.

Ναι, ο υπερευαίσθητος θα παραμείνει για πάντα υπερευαίσθητος, αλλά υπάρχουν και κάποιοι που είναι σε πιο demi φάση και επηρεάζονται ανάλογα με το πως τους πλασάρεται ένα έργο. Οπότε όταν είναι ήδη προκατειλημμένοι ελέω leaks, πράγματα όπως immersion και suspension of disbelief πάνε περίπατο και επομένως το σοβαρό τους φαίνεται σοβαροφανές και αστείο.

Και στο λέω εγώ που θίγομαι από πολιτικορεκτίλες γενικά, ε στο TLoU2 δεν είδα καμία.

[icenex]

41 λεπτά πριν, kostiger είπε

Heavy spoilers δεν έχει, αλλά κάποιος που θα διαβασει θα καταλαβει οτι υπάρχουν πολλές στροφές.. 

Κατά τα άλλα οκ. Ανήκω σε εκείνους που τους αρεσε πολύ και ειναι πολυ μεγαλη η συζήτηση για να παραθέσω και τις οποίες ενστάσεις.

Το φτιαξε ο φανταστικος mod Malthador πριν προλαβω να το διορθωσω μιας και απο οτι φαινεται δεν ητανε σωστη η κριση μου κ ειχες δικιο.

Καλα και εγω σου ειπα σε γενικες γραμμες μου αρεσε πολυ το παιχνιδι απο εμενα να θυμισω πηρε 8/10 αλλα πραγματικα μου αφησε μια πικρη γευση στο στομα γιατι θα μπορουσε να ειναι κοντα στο 10αρι για να μην πω γεματο 10αρι.Τετοια προσδοκια ειχα εγω απο το παιχνιδι Αλλα παρολα αυτα ειναι ενα αξιολογο παιχνιδι και σημειο αναφορας στον τεχνικο τομεα και ισως με τον καιρο να γινει περισσοτερο αποδεκτο στα ματια μου αυτο που εγινε με το σεναριο και την αναπτυξη χαρακτηρων.

[kostiger]

5 λεπτά πριν, icenex είπε

Το φτιαξε ο φανταστικος mod Malthador πριν προλαβω να το διορθωσω μιας και απο οτι φαινεται δεν ητανε σωστη η κριση μου κ ειχες δικιο.

Καλα και εγω σου ειπα σε γενικες γραμμες μου αρεσε πολυ το παιχνιδι απο εμενα να θυμισω πηρε 8/10 αλλα πραγματικα μου αφησε μια πικρη γευση στο στομα γιατι θα μπορουσε να ειναι κοντα στο 10αρι για να μην πω γεματο 10αρι.Τετοια προσδοκια ειχα εγω απο το παιχνιδι Αλλα παρολα αυτα ειναι ενα αξιολογο παιχνιδι και σημειο αναφορας στον τεχνικο τομεα και ισως με τον καιρο να γινει περισσοτερο αποδεκτο στα ματια μου αυτο που εγινε με το σεναριο και την αναπτυξη χαρακτηρων.

Ολες οι αποψεις σεβαστές φίλε.

Λίγα είναι τα ατοφια δεκαρια σε όλες τις μορφές τέχνης και ακόμα και τότε δεν λείπουν τα ψεγάδια.

15 λεπτά πριν, Malthador είπε

Ο γραπτός λόγος, η περίληψη και η ξερή περιγραφή απογυμνώνουν το έργο από την πραγματική του διάσταση και το αποκόπτουν από τα συναισθήματα και τους προβληματισμούς που θέλει να προκαλέσει, ιδιαίτερα όταν μιλάμε για στείρα μετάδοση.

Είναι ένα πράγμα να δεις με τα μάτια σου την Γκουέρνικα και ένα εντελώς διαφορετικό να σου πω «ένας ταύρος, ένα άλογο κι ένα φάντασμα ποδοπατούν ανθρώπους σε ασπρόμαυρο φόντο». Αντίστοιχα, είναι ένα πράγμα να σου πω «μια τζιβιτζιλού σφάζει ζόμπια και αιρετικούς για να λύσει τα daddy issues της» κι ένα εντελώς διαφορετικό να το βιώσεις μόνος σου παίζοντάς το.

Ναι, ο υπερευαίσθητος θα παραμείνει για πάντα υπερευαίσθητος, αλλά υπάρχουν και κάποιοι που είναι σε πιο demi φάση και επηρεάζονται ανάλογο το πως τους πλασάρεται ένα έργο. Οπότε όταν είναι ήδη προκατειλημμένοι ελέω leaks, πράγματα όπως immersion και suspension of disbelief πάνε περίπατο και επομένως το σοβαρό τους φαίνεται σοβαροφανές και αστείο.

Και στο λέω εγώ που θίγομαι από πολιτικορεκτίλες γενικά, ε στο TLoU2 δεν είδα καμία.

[polakis21]

Εγω το τερματισα χθες και εχω να πω οτι περαν των ωραιων γραφικων και ηχου, το βρηκα εντελως γραμμικο και επαναλαμβανομενο. Το ghost of tsushima μου αρεσε περισσοτερο!

[panther_512]

1 ώρα πριν, Malthador είπε

Ο γραπτός λόγος, η περίληψη και η ξερή περιγραφή απογυμνώνουν το έργο από την πραγματική του διάσταση και το αποκόπτουν από τα συναισθήματα και τους προβληματισμούς που θέλει να προκαλέσει, ιδιαίτερα όταν μιλάμε για στείρα μετάδοση.

Είναι ένα πράγμα να δεις με τα μάτια σου την Γκουέρνικα και ένα εντελώς διαφορετικό να σου πω «ένας ταύρος, ένα άλογο κι ένα φάντασμα ποδοπατούν ανθρώπους σε ασπρόμαυρο φόντο». Αντίστοιχα, είναι ένα πράγμα να σου πω «μια τζιβιτζιλού σφάζει ζόμπια και αιρετικούς για να λύσει τα daddy issues της» κι ένα εντελώς διαφορετικό να το βιώσεις μόνος σου παίζοντάς το.

Εστιάζεις στην προσωπική εμπειρία, ενώ ο τελικός βαθμός ικανοποίησης είναι πολυπαραγοντικός.

Πάντα να χρησιμοποιείτε την εξίσωση: Ποιότητα ή Βαθμός ικανοποίησης = (Τί σου προσφέρει το προϊόν/υπηρεσία) - (Οι προσδοκίες σου)

Το τί προσφέρει το προϊόν δεν μεταβάλλεται εύκολα ή δεν μεταβάλλεται καθόλου. Οι προσδοκίες όμως είναι εύπλαστες.

Οι προσδοκίες καθορίζονται από την προσωπική σου εμπειρία και τον χαρακτήρα σου, από το brand loyalty, από τη διαφήμιση, από τον κοινωνικό σου περίγυρο, από λοιπές εξωτερικές επιρροές (ίντερνετ) κλπ

Όταν λοιπόν υπάρχει αρνητικό σούσουρο για ένα προϊόν, αυτόματα οι προσδοκίες σου μειώνονται και ο βαθμός ικανοποίησής σου θα είναι υψηλότερος από ότι αν οι προσδοκίες σου ήταν υψηλότερες. Όμως από ένα σημείο και μετά, αν οι προσδοκίες πέσουν σημαντικά, χάνεται το ενδιαφέρον για το προϊόν.

[kostiger]

39 λεπτά πριν, panther_512 είπε

Εστιάζεις στην προσωπική εμπειρία, ενώ ο τελικός βαθμός ικανοποίησης είναι πολυπαραγοντικός.

Πάντα να χρησιμοποιείτε την εξίσωση: Ποιότητα ή Βαθμός ικανοποίησης = (Τί σου προσφέρει το προϊόν/υπηρεσία) - (Οι προσδοκίες σου)

Το τί προσφέρει το προϊόν δεν μεταβάλλεται εύκολα ή δεν μεταβάλλεται καθόλου. Οι προσδοκίες όμως είναι εύπλαστες.

Οι προσδοκίες καθορίζονται από την προσωπική σου εμπειρία και τον χαρακτήρα σου, από το brand loyalty, από τη διαφήμιση, από τον κοινωνικό σου περίγυρο, από λοιπές εξωτερικές επιρροές (ίντερνετ) κλπ

Όταν λοιπόν υπάρχει αρνητικό σούσουρο για ένα προϊόν, αυτόματα οι προσδοκίες σου μειώνονται και ο βαθμός ικανοποίησής σου θα είναι υψηλότερος από ότι αν οι προσδοκίες σου ήταν υψηλότερες. Όμως από ένα σημείο και μετά, αν οι προσδοκίες πέσουν σημαντικά, χάνεται το ενδιαφέρον για το προϊόν.

Και η ποιοτητα και το τι σου πρσφερει το εκαστοτε προιον ή ''προιον'' τεχνης ειναι επισης υποκειμενικα, αλλα ωραια η προσεγγιση σου και σαφως ευπροσδεκτη. Και ειναι και αλλες παραμετροι σημαντικες, π.χ ο χρονος αποτιμησης, ο Van Gogh για παραδειγμα, με το πολυσχιδες εργο του αναγνωριστηκε μετα θανατον. Αναλογη τυχη ειχαν αμετρητοι καλλιτεχνες. Διαφορετικο καλλιτεχνικο αντικτυπο μπορει να εχει ενα εργο τεχνης σημερα, παντελως διαφορετικο επειτα απο μια ή και 2 δεκαετιες κ.ο.κ.

[Edel]

4 ώρες πριν, icenex είπε

  Απόκρυψη περιεχομένων

Σεβαστη η αποψη σου αλλα ουσιαστικα το κραξιμο που πεφτει ειναι ενας απο τους λογους που συμπαθησες abby owen...Btw εγω απο ολους τους καινουργιους μονο τον owen κ jesse συμπαθησα...Το προβλημα ειναι οτι επιτηδες το παιχνιδι σε αναγκαζε με tricks να αλλαξεις γνωμη για την ellie ξαφνικα αυτη ειναι το κωλοπαιδι και η abby αν εξαιρεσεις την αρχη ειναι και γαμω τα παιδια.Ε ναι αφου αποδομησε τελειως τον χαρακτηρα της ellie δεν ειχε κατι αλλο να συμπαθησεις και απο τι στιγμη που σου παρουσιαζει να εκανε η abby αυτο το καλο,εκανε εκεινο το καλο και γενικα βλεπεις μια καλη αναπτυξη χαρακτηρα σε αυτην λογικο και φυσικο επακολουθο ειναι να νιωσεις συμπαθεια η απλα να την κατανοησεις και να δειξεις συμπονοια στο προσωπο της.Το θεμα ειναι δεν χρειαζοταν αυτο να γινει καταστρεφοντας εναν χαρακτηρα που ολος ο κοσμος αγαπησε για να σε κανει να συμπαθησεις τον αλλον.

Έγινε αποδόμηση ποιανού? Ενός παιδιού? Γιατί την Ellie, παιδί προς έφηβη τη γνωρίσαμε στο πρώτο παιχνίδι. Δεν έχει διαμορφώσει κάποιο τελικό χαρακτήρα ώστε να αποδομηθεί. Από το τέλος του πρώτου παιχνιδιού ξεκινάει να μπαίνει στην "ενήλικη¨ ζωή και να πλάθεται. Τότε που ξεκινάνε και οι ορμόνες επιθετικά, γεννάται η ερωτική επιθυμία, η ανάγκη για ανεξαρτησία. Όλα αυτά τα βλέπουμε μέσω των φλασμπακς μπροστά μας.  Ο Τζόελ, απλά ενίσχυσε στο δευτερά παιχνίδι τη πατρική φιγούρα που ήδη είχαμε αγαπήσει. Άρα δε βλέπω για ποια αποδόμηση μιλάμε.

Τώρα αν οι φανς ξενέρωσαν, αγριεύτηκαν, σπάστηκαν με τα γεγονότα του πρώτου διώρου, μπορούν πολύ όμορφα να πάνε να δούνε ανιμε σειρές, όπου έχει χρώματα, σούπερ δυνάμεις, χαρακτήρες που με ένα φασόλι γιατρεύονται, τρώνε άπειρες μπάτσες και μόνο με το willpower ξανασηκώνονται κλπ κλπ. To last of us 2 δεν είναι αυτό το πράγμα. Είναι ένα μεγάλο αντιρατσιστικό και αντιπολεμικό μήνυμα. Πολύ παραπάνω από ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ χαρακτήρα.  Γι αυτό με ξετρέλανε

[KilliK]

3 ώρες πριν, Malthador είπε

 

ενταξει, μην συγκρινουμε τωρα την Γκουερνικα με το ΤLOUS2. δινουμε αξια σε υπαλληλους που κατασκευαζουν προιοντα εκατομμυριων.

 

[Malthador]

11 minutes ago, KilliK said:

ενταξει, μην συγκρινουμε τωρα την Γκουερνικα με το ΤLOUS2. δινουμε αξια σε υπαλληλους που κατασκευαζουν προιοντα εκατομμυριων.

Αναλογία είναι να πούμε, ρε strawman, ποιός συνέκρινε τον Πικάσο με τον Ντράκμαν;

[panther_512]

1 ώρα πριν, kostiger είπε

Και η ποιοτητα και το τι σου πρσφερει το εκαστοτε προιον ή ''προιον'' τεχνης ειναι επισης υποκειμενικα, αλλα ωραια η προσεγγιση σου.... 

Η προσεγγιση μου αποτελεί βασικό κανόνα και εργαλείο μάρκετινγκ και εξηγεί πολύ ωραία τις οποίες αντιδράσεις, θετικές ή αρνητικές για οποιοδήποτε προϊόν προς καταναλωση.

Και απορρίπτει την γενικότερη αντίληψη ότι η ποιότητα δεν είναι μετρησιμη. 

Δεν είναι κάτι που το ανακάλυψα εγώ. 

 

 

[ADHD]

Ντρακμαν ο Πικασο του gaming confirmed.. 😛

Εντάξει για την Abby να το δεχθώ αλλά ο Owen τι ακριβώς σας άρεσε ρε παιδιά?? Πιο generic χαρακτήρας δεν υπάρχει, μου φάνηκε εντελώς αδιάφορος. Για αυτό και δεν είχε ιδιαίτερο screen time.

[kostiger]

6 λεπτά πριν, panther_512 είπε

Η προσεγγιση μου αποτελεί βασικό κανόνα και εργαλείο μάρκετινγκ και εξηγεί πολύ ωραία τις οποίες αντιδράσεις, θετικές ή αρνητικές για οποιοδήποτε προϊόν προς καταναλωση.

Και απορρίπτει την γενικότερη αντίληψη ότι η ποιότητα δεν είναι μετρησιμη. 

Δεν είναι κάτι που το ανακάλυψα εγώ. 

Δεν φτιαχνουμε καποιο εγχειριδιο ορθης κριτικης στο Gaming, τη γνωμη μου μοιραστηκα, χωρις να υπονοω οτι ντε και σωνει η δικη σου ειναι λαθος ή δικη μου θα πρεπει να γινεται δεκτη ως θεσφατο..

[stevenfins]

https://giphy.com/naughty_dog/the-last-of-us-part-ii/the-last-of-us-day-2020

[ilos]

17 ώρες πριν, polakis21 είπε

Εγω το τερματισα χθες και εχω να πω οτι περαν των ωραιων γραφικων και ηχου, το βρηκα εντελως γραμμικο και επαναλαμβανομενο. Το ghost of tsushima μου αρεσε περισσοτερο!

Είχα πει να μην ξαναγράψω για το ακατανόμαστο.😁 Αλλά με αφορμή αυτή τη σύγκριση μου ήρθαν στο μυαλό γιατί το ένα θα είναι για πάντα ένα 7ράκι και το άλλο υποψήφιο για goty.

Εκτός από αυτό λοιπόν που γράφεις το βασικότερο είναι ότι παίζουμε ένα παιχνίδι οι περισσότεροι για να αράξουμε και να ξεχαστούμε λίγο from IRL shit. Δε χρειάζεται να είναι απαραίτητα "παιδική χαρά" και feelsgoodman απλά να έχει το κάτι που σε ελκύει και να θες να το προχωρήσεις παρακάτω. Αν θες να περάσεις και κοινωνικά μηνύματά στη πορεία ακόμα και δύσκολα ζητήματα όπως το μίσος και η ψυχασθένεια, δικαίωμα σου είναι σαν δημιουργός. Κανένα πρόβλημα ως τώρα. Το θέμα είναι σε ποιο χαρακτηριστικό θα στηριχθείς σαν μέσο για να κάνεις τον παίχτη να απορροφηθεί και να επενδύσει τελικά τον ελεύθερο χρόνο του χωρίς να βαρεθεί την ύπαρξή του στην πορεία.

Το original TLOU στηρίχτηκε κυρίως στο story και τη σχέση που αναπτύχθηκε ανάμεσα στους 2 κεντρικούς χαρακτήρες. Όλα αυτά μαζί με αριστουργηματικό storytelling και την δημιουργία ενός συναρπαστικού κόσμου, που παρότι ήταν γραμμικό game τον εκτιμούσες. Σαν gameplay δεν ήταν και κάτι το πρωτότυπο, ή κάτι που δεν είχαμε ξαναδεί οι περισσότεροι. Κλασικό stealth gameplay, λίγο crafting/resource gathering και third person cover based shooting. Been there done that κυριολεκτικά. Παρόλα αυτά λόγω του mastercrafting στα πρώτα στοιχεία που ανέφερα, ακόμα και σήμερα θεωρείται στα 5-10 καλύτερα παιχνίδια όλων των εποχών από πολλούς. Πραγματικά μόνο η CDPR και η og bioware (όχι το βδέλυγμα που έχει απομείνει σήμερα) έχουν ακουμπήσει αντίστοιχα επίπεδα storytelling ever. Άντε και το original mafia.😁

Το TLOU part 2 αυτό που κατάφερε imo, είναι να αποξενώσει όλους αυτούς που αγάπησαν το πρώτο game με το να απαιτήσει εμμέσως να ξεχάσουν ότι ήξεραν ως τώρα. Από την αρχή μέχρι το τέλος μια σκληρότητα και μια τυφλή υπακοή στο αίσθημα της (αντ)εκδίκησης χάνοντας τα όποια χαρακτηριστικά αγαπήσαμε στον χαρακτήρα της Ellie συγκεκριμένα. Δε θα είχα κανένα πρόβλημα προσωπικά, αν όλο αυτό το πράγμα είχε ένα λογικό συνειρμό (έστω και για τα PTSD  δεδομένα) και ένα φυσιολογικό pacing. Θα ήταν τότε κάτι σαν τα "120 μέρες στα Σόδομα" ή το "Αποκάλυψη τώρα" του gaming.😁 Ένα παιχνίδι που δε θα ήταν για όλους, αλλά και σε αυτούς που δεν άρεσε τουλάχιστον θα παραδέχονταν την αξία του σαν δημιουργία. Αντ' αυτού πήραμε έναν αχταρμά ψυχολογικών μεταπτώσεων και ένα συνονθύλευμα από shockers, φτηνά plot devices και άψυχους/αδιάφορους νέους χαρακτήρες που ο director μας έκανε force care (αποτυχημένα). Με αποκορύφωμα φυσικά τη "βουτιά" και το cliffhanger μετά την Elie Seattle Day 3 και το παρατεταμένο filler που ακολούθησε μετά (zoo flashback + πρώτο Abby Chapter). Όποιος πραγματικά δε χαλάστηκε σε αυτό το σημείο, τι να πω καλοχώνευτο.😁

Από πλευράς τεχνικού τομέα, animations/voice acting/lipsyncing, accessibility & difficulty options ίσως είναι το καλύτερο παιχνίδι που έχει φτιαχτεί ποτέ. Επίσης η semi open world area του Seattle Day 1 είναι το καλύτερο αλλά ταυτόχρονα και πιο παραπλανητικό μέρος του παιχνιδιού, γιατί στην συνέχεια ακολουθεί η κλασσική γραμμικότητα στο map design. Τα περισσότερα maps βέβαια είναι τρομερά σχεδιασμένα με απίστευτη λεπτομέρεια. Τέλος κάποια action parts (κυρίως της Abby στα later chapters) έχουν απίστευτη φάση, αλλά δυστυχώς σε αναλογία "χάνονται¨μετά από τα άπειρα flashbacks/cutscenes και γενικά όλο αυτό το εκνευριστικό sitcom drama που είναι το κυρίως story. Δε θα επεκταθώ περαιτέρω στο τελευταίο, η άποψή μου πιστεύω είναι κατανοητή.😁

Τι να τα κάνω λοιπόν όλα αυτά αν είναι στην τελική ανούσια και συνολικά το βλέπεις σαν ένα "artsy" tech demo που δε πρόκειται να το ξαναπαίξεις ποτέ. Καλή ώρα σαν το Crysis.😁 Gameplay wise προστέθηκαν κάποια πραγματάκια σε σχέση με το πρώτο, αλλά η core formula είναι η ίδια. Τα grass maps και τα dogs ανακάτεψαν λίγο την τράπουλα στο τι μπορείς να κάνεις, αλλά όχι τίποτα συνταρακτικό όπως πχ αν είχαν προστεθεί περισσότεροι τύποι infected από έναν (1) που είναι και meh κιόλας. Στο aim assist έγινε απίστευτη δουλειά και από εκεί που θυμάμαι στο πρώτο έβγαζες σπυριά (rope scene) σε αυτό δεν είχα ποτέ θέμα να σημαδέψω γρήγορα και ακριβώς εκεί που έπρεπε χωρίς να νιώθω ότι έχω aimbot. Η ίδια κατά τα άλλα βαρετή επανάληψη από το πρώτο game που σκανάρεις σαν πρεζόνι δωμάτια για τιμαλφή ακολουθήθηκε και εδώ. Αν και τουλάχιστον υπάρχει option να στα κάνει highlight σε listen mode. Το crafting είναι παρόμοιο επίσης (με κάποια νέα πράγματα γιατί έχεις 2 skill trees πια) και με λεπτομερέστατα upgrade animations στα όπλα που λες καλύτερα να σπαταλάγανε αλλού αυτούς τους πόρους και να πιάνανε τόπο.

Δυστυχώς σαν σύνολο το game αφού το τερματίσεις σου αφήνει μια πικρή αίσθηση, για χαμένο potential. Κυρίως από πλευράς storytelling αλλά και της εμμονής του συγκεκριμένου Director να εκβιάσει καταστάσεις με αυτόν τον τρόπο, υποτιμώντας την νοημοσύνη μας. Εγώ ειδικά στα μισά που έπαιζα τα πρώτα Abby filler Chapters, ένιωσα και ένα συναίσθημα που δεν έχω ξανανιώσει ποτέ σε παρόμοιο game (όχι φαρμοπαίχνιδο). Της αγγαρείας. Άντε να τελειώνουμε επιτέλους με όλη αυτή τη παπάτζα για να πάμε πίσω στο cliffhanger όσο πιο γρήγορα γίνεται. Πραγματικά έκανα b-line όλο το game μέχρι περίπου και την Abby scyscraper area, οπού ευτυχώς μετά τα Abby action parts κάναν peak up και ξαναευχαριστήθηκα game μετά από όλο αυτο το τεράστιο downtime (με αποκορύφωμα το απόλυτο cringe). Το αντικλιματικό τέλος με άφησε ανικανοποίητο και κάπως εκνευρισμένο/ανύσηχο να πω την αλήθεια για όσο αναφορά την συνέχεια του franchise.

Με λίγα λόγια όταν τελείωσα το TLOU2 ήμουν περισσότερο χαλασμένος ψυχολογικά, από τι πριν το αρχίσω σίγουρα. Αλλά όχι για τους λόγους που αποσκοπούσε ο φίλτατος Drunkman. Τα τεκταινόμενα με άφησαν παγερά αδιάφορο μέχρι και το τέλος. Απλά ένιωσα jab8d γιατί έκανα preorder άλλο product, από αυτό που είχε διαφημιστεί ως τώρα. Αν ήταν sideproject και είχε άλλους κεντρικούς χαρακτήρες από αυτούς τους 2 συγκεκριμένους, η όλη οπτική μου θα ήταν αρκετά διαφορετική. Αλλά το πιο πιθανό να μην είχα κάνει και preorder. Weird shit how it works right.😁

Και πάμε τώρα στο GoT. είναι το τέλειο game? Προφανώς όχι και έχω γράψει και την καλοπροαίρετη κριτική μου εδώ. Τι το κάνει όμως να έχει αυτήν την διαφορά σε σχέση με το TLOU2 πέρα από το προσωπικό γούστο και την υποκειμενικότητα του καθενός?

Καταρχάς είναι ένα παιχνίδι με ένα φυσιολογικά δομημένο story (και ας είναι καρακλισεδούρα για μερικούς). Το pacing και το power level του χαρακτήρα έχει μια γραμμικά αύξουσα πορεία και διαρκεί μέχρι και το τέλος. Είσαι απόλυτα invested στον χαρακτήρα μέχρι και το endgame. Δεν υπάρχει πουθενά "κοιλιά", cringe, jab8 ή filler. Έχει και αυτό τα SJW conflicts / κοινωνικά θέματά του που μπορεί πάλι να κάτσουν να απομονώσουν και να καταπιαστούν οι κλασικοί αργόσχολοι, αλλά όπως βλέπετε δε γίνεται του gamergate όπως συνέβη με το TLOU2. Οι ίδιοι οι Ιάπωνες βγάλαν το καπέλο στην SP γιατί η ιστορική αποτύπωση της Kamakura Period ήταν ότι καλύτερο μέχρι σήμερα και μάλιστα από western studio που δεν έχει την κουλτούρα στο αίμα του. Ναι ο τεχνικός τομέας είναι "χειρότερος" από το TLOU2 σε κάποια σημεία όμως. Tα weather, vegitation και particle systems είναι ανώτερα και είναι και κατόρθωμα γιατί μιλάμε για open world παιχνίδι.

Το gameplay θα μπορούσε να είναι καλύτερο (κυρίως το stealth κομμάτι, η camera και το auto-target κάποιες φορές), αλλά και πάλι δε το βαριέσαι ΠΟΤΕ. Κυρίως γιατί μαθαίνεις abilities μέχρι το τέλος και αλλάζεις το στυλ σου συνέχεια. Ακόμα και builds υπάρχουν ανάλογα τον συνδυασμό armor και charms. Είναι το μοναδικό παιχνίδι μέχρι σήμερα που θα έλεγα έχω σχεδόν ανεβάσει ολόκληρο το πρώτο walkthrough μου στο yt.😁 Είναι τόσο μαγευτικό αν είσαι fan των 60s samurai movies, που μπορώ να το βλέπω συνέχεια που παίζουν και άλλοι χωρίς να βαριέμαι ποτέ. Συν ότι έρχεται free coop mode σε λίγο καιρό και θα αυξηθεί κατακόρυφα το replayability του.

Με λίγα λόγια περισσότερο gameplay και περισσότερο fun factor αυτά θέλει ο gamer. Δε θέλει ούτε controversy, ούτε ανούσιο δράμα, ούτε κρυφές ατζέντες και προφανώς πάνω από όλα απατηλό marketing. Έδωσα τα ωραία μου ευρώ για να παίξω The Last Of Us 2, όχι They Lied to Us 2.

 

Επεξ/σία 27 Σεπτεμβρίου 2020 από ilos

[ADHD]

10 λεπτά πριν, ilos είπε

Έδωσα τα ωραία μου ευρώ για να παίξω The Last Of Us 2, όχι They Lied to Us 2.

Λευκή επιταγη μόνο στον Miyazaki.. 🙃