Τι ώρες σε ποιο δωμάτιο και σε τι ΤV παίζεται games?

[tsofras]

6 λεπτά πριν, evabb είπε

βαρια gamer δεν ειμαι αλλα οταν σκεφτομαι αυτα που ενδεχομενως χασω λογω παιδιων το ξανασκεφτομαι.

Εντάξει σίγουρα είναι υποκειμενικό αυτό που θα πω αλλά ο τρόπος που γεμίζει ενα παιδί την ζωή σου δεν περιγράφεται και δεν μπορώ να το συγκρίνω με τίποτα στον κόσμο.

Και εγώ στις αρχές κλαιγομουν αλλά τώρα αν κάτσω σπίτι πάνω απο 4 ώρες μόνος το νιώθω άδειο και δεν την παλεύω.

Και ειλικρινά δεν με ενδιαφέρει αν χάσω τα games , τις εξόδους , ποτά , ξενύχτια σινεμά κτλ γιατί απλά δεν υπάρχει σύγκριση.

Αλλά είπαμε είναι καθαρά υποκειμενικό, καταλαβαίνω όμως και κάποιον που δεν θέλει να χάσει ότι χάνει κάποιος που γίνεται γονιός

[kon1to]

ως ανήλικος δεν είχα καθόλου πρόσβαση σε κονσόλες, μόνο λίγο manager στο pc, οπότε μετα σαν φοιτητής πήρα PS3 και του έδωσα και κατάλαβε.. πολλές ώρες την ημέρα, κυρίως απόγευμα και βράδυ. Και σαν νέος εργαζόμενος, με το που γυριζα απο τη δουλεια άρχιζα να παίζω. Όταν βγήκε το PS4 και σταδιακά σταμάτησαν να βγαίνουν παιχνίδια για το PS3 άρχισα κι εγώ σιγά σιγά να το κόβω χωρίς να το καταλάβω..

Στην πορεία, κυρίως λόγω κόστους άλλα και έλλειψης χρόνου δεν ψήθηκα ποτέ να αγοράσω PS4, οπότε απλά έχω το PS3 να κάθεται σε μια άκρη και το χρησιμοποιώ μια στο τόσο για κανα Blue-ray.

Πλέον το χρόνο που αφιέρωνα σε gaming, συνήθως τον περνάω χαζεύοντας στο Netflix, μιας και απαιτεί λιγότερο commitment...

[evabb]

12 λεπτά πριν, tsofras είπε

Εντάξει σίγουρα είναι υποκειμενικό αυτό που θα πω αλλά ο τρόπος που γεμίζει ενα παιδί την ζωή σου δεν περιγράφεται και δεν μπορώ να το συγκρίνω με τίποτα στον κόσμο.

Και εγώ στις αρχές κλαιγομουν αλλά τώρα αν κάτσω σπίτι πάνω απο 4 ώρες μόνος το νιώθω άδειο και δεν την παλεύω.

Και ειλικρινά δεν με ενδιαφέρει αν χάσω τα games , τις εξόδους , ποτά , ξενύχτια σινεμά κτλ γιατί απλά δεν υπάρχει σύγκριση.

Αλλά είπαμε είναι καθαρά υποκειμενικό, καταλαβαίνω όμως και κάποιον που δεν θέλει να χάσει ότι χάνει κάποιος που γίνεται γονιός

Ειχα μια πολυ κακη εμπειρια προσφατα και με εχει πιασει πανικος. Ειχα παει να επισκεφτω φιλη με μικρο μωρο (4-5 μηνων) για 4 μερες στο σπιτι της (ο αντρας της ελειπε σε training) ε και κοντεψα να πεταξω τα μυαλα μου στον τοιχο. Ολη την ωρα τρεχαμε πισω απο το παιδι και βγηκαμε εξω δύο φορες για σουπερμαρκετ.  Γυρισα σπιτι και το πρωτο πραγμα που ειπα στον αντρα μου ηταν «παμε να τα πιουμε σαν ενηλικες» . Χρειαστηκα ενα ΣΚ στο λονδινο με μεταλ συναυλια για να ερθω στα ισια μου ψυχολογικα. (παλι καλα που το ειχα προβλεψει). Ε καλυτερα μος πιτ παρα τι ωρα θα φαει και τι ωρα θα χεσει ο μικρος (ο οποιος ηταν γλυκητατος δεν λεω). Ισως φταιει και η φιλη μου που θελει ολα να γινονται σωστα και by the book.  Οι ελπιδες μου ειναι σε αλλη παλαβιαρα εγκυο φιλη που δηλωνει οτι θα παιρνει το παιδι για ταξιδια απο 3 μηνων και οτι τα παιδια δεν πεθαινουν τοσο ευκολα οσο νομιζουμε ή οσο μας κανουν να πιστευουμε ολοι οσοι πουλανε μωρουδιακα πραγματα.

Επεξ/σία 14 Νοεμβρίου 2018 από evabb

[l337]

21 λεπτά πριν, evabb είπε

Οι ελπιδες μου ειναι σε αλλη παλαβιαρα εγκυο φιλη που δηλωνει οτι θα παιρνει το παιδι για ταξιδια απο 3 μηνων και οτι τα παιδια δεν πεθαινουν τοσο ευκολα οσο νομιζουμε ή οσο μας κανουν να πιστευουμε ολοι οσοι πουλανε μωρουδιακα πραγματα.

Δεν είναι παλαβιάρα αλλά επικίνδυνη.

[evabb]

24 λεπτά πριν, l337 είπε

Δεν είναι παλαβιάρα αλλά επικίνδυνη.

υπερβολες, ακομα και η προσεκτικη εβαλε το παιδι στο αεροπλανο 1,5 μηνων και το πηγε στην γιαγια του

[l337]

4 λεπτά πριν, evabb είπε

υπερβολες, ακομα και η προσεκτικη εβαλε το παιδι στο αεροπλανο 1,5 μηνων και το πηγε στην γιαγια του

Υπερβολές; Οκ

Επεξ/σία 14 Νοεμβρίου 2018 από l337

[qwertyuiop2]

Εδώ εγώ είμαι 23 και τρώω παντόφλα από κοπέλα όποτε πάρω παιχνίδι ή δώσω λεφτά σε pc κλπ - παρόλο που παίζουμε μαζί καμιά φορά κάνα AOE ή άλλο RTS.

Αυτό που δε θέλει βέβαια είναι να καίγομαι (πάνω από 1-2 ώρες τη μέρα).

Έχω καταλήξει να παίζω στη ζούλα, γιατί όπως προείπε και κάποιος από πάνω, αν δε μένετε στα πατρικά σας λες και είστε Λύκειο, φεύγει μεγάλο ποσοστό της μέρας στο να είναι έστω στοιχειωδώς συμμαζεμένο το σπίτι.

[Malthador]

8 hours ago, Kenichi said:

Malthador γιαυτο ακριβως εχω μια συνεχεία σε καθε κονσολα αναλογα με το τι βολεύει αλλα διαααολεε το βραδακυ με τραβαει να κατσω στην στροματαρα μεσα στο πάπλωμα να και να συνεχίσω το Νier στο ps3 που παιζω αυτο τον καιρο ή το lost oddysey στο Χ360 παρα να παω πετάμενος στο σαλόνι με την κουβερτα στον καναπέ χαχαχαχαχα.

Ρε φίλε τι console gaming στο κρεβάτι, εμένα με παίρνει ο ύπνος στην πολυθρόνα με το gamepad μαζί πλέον, στο κρεβάτι θα έχω κοιμηθεί πριν προλάβει καν να κάνει launch το game.

2 hours ago, tsofras said:

Λοιπόν εγώ έχω 2 κορίτσια 5 και 7 χρόνων. Πριν γεννηθούν το καθημερινό 5αωρο λιώσιμο ήταν στάνταρ.

Όταν γεννήθηκε η πρώτη το PC πήγε από το δωμάτιο στην κρεβατοκάμαρα , όταν γεννήθηκε η δεύτερη το PC το πούλησα.

Όταν η μεγάλη έγινε 4 αγόρασα Xbox αλλά δεν με άφηνε να παίζω ήθελε να παίζει εκείνη , οπότε πήρα και ενα Wii για να παίζω εγώ στο χειριστήριο. Μεγάλωσε όμως και η μικρή οπότε έχασα και το Wii.

Οπότε ξανά έφτιαξα PC αλλά επειδή αλλάξαμε τα δωμάτια για να χωράνε τα παιδιά έβαλα το γραφείο στο σαλόνι.

Μάντεψτε ήθελαν να παίζουν και οι 2 wow.

Οπότε τώρα εχωυ 2 κονσόλες και ένα pc για τα παιδιά 🤣

Για τους απογοητευμένους τα πρώτα 5 χρόνια είναι δύσκολα για το gaming, μετά βρίσκεται χρόνος.

Εγώ παίζω κάθε βράδυ 8 - 9.30 που τα παιδιά βλέπουν τηλεόραση και πάνε για ύπνο. Τις κονσόλες όμως δεν τις ανοίγω παρά μόνο για Netflix και το ΣΚ για να παίξουν τα παιδιά γιατί πέραν της πλάκας δεν θέλω να καουνε, μέσα στην εβδομάδα έχουμε διάβασμα, βόλλευ, ενόργανη οπότε γυρνάμε όλοι πτώματα το βράδυ, το ΣΚ τις αφήνω ενα διωρακι να το ευχαριστηθουν.

Όσο για την γυναίκα με ξέρει απο το σχολείο οπότε το έχει αποδεχθεί χεχε

Καλή δύναμη σε όλους τους γονείς , ωραίο το gaming αλλά σαν τα παιδιά δεν υπάρχει κάτι.

Εγώ τα ξυπνάω , τα ντύνω, τα πάω σχολείο , στις δραστηριότητες επειδή η γυναίκα μου δουλεύει ποιο μακρυά και δεν προλαβαίνει και την αφήνω να πάει το απόγευμα γυμναστήριο να ξεδωσει.

Οπότε το βραδινό 2ωρακι είναι δικό μου χωρίς γκρίνιες και χωρίς να έχω χάσει χρόνο από τα παιδιά μου.

Έτσι είμαστε όλοι ευτυχισμένοι.

Υ.Γ. σόρρυ για το μεγάλο ποστ πιστεύω είμαι στο βόλλευ, έχω ξεπαγιασει και είπα να ζεστάνω τα δάχτυλα μου 😂

Εμένα είναι 2 και 4 και παίζω καμιά φορά μαζί τους κανά Mario, Rayman κλπ ή αφήνω τον μεγάλο να παίξει στο 3DS, αλλά ρε φίλε τι WoW 7 χρονών, σοβαρά τώρα; Εξαιρετικά εντυπωσιακό και τουλάχιστον ευοίωνο το ότι δεν σου ζήτησαν κανά Fortnite (το-σημαντικότερο-game-της-γενιάς-του™).

Ενθαρρυντικό αυτό που λες για μέχρι 5 χρονών, το κρατάω για την ελπίδα και μόνο!

2 hours ago, evabb said:

βαρια gamer δεν ειμαι αλλα οταν σκεφτομαι αυτα που ενδεχομενως χασω λογω παιδιων το ξανασκεφτομαι.

Θα χάσεις τον ύπνο σου, την γαλήνη σου, τα νεύρα σου, θα «σπάσεις» πολλές φορές και γενικά θα μετατραπείς σε αποκαΐδι του παλιού σου εαυτού.

Τα συναισθήματα και τα αποτελέσματα της ανατροφής που θα προσφέρεις όμως, θα σε αποζημιώσουν στο ακέραιο και ακόμα παραπάνω.

[DrFreeman]

Mε 2 παιδιά πλέον (6 χρονών και 7 μηνών). Προσωπικά μετά τη γέννηση των παιδιών μείωσα σημαντικά το gaming εξαιτίας της έλλειψης διαθέσιμου χρόνου. Λόγω ευρυχωρίας στο σπίτι, κατάφερα κι έφτιαξα μια ωραία γωνιά για τον υπολογιστή και για το retro σύστημα μου. Εχω παρατηρήσει όμως και μια σημαντική αλλαγή στις αναλογίες χρόνου που δαπανώ για τα hobby μου. Ενω παλαιότερα το gaming είχε τη μερίδα του λέοντος, πλέον το έχουν ξεπεράσει τα παρακάτω:

1) Ανάγνωση βιβλίων (κάθε είδους, από whodunnit της Agatha Christie και νουβέλες Sci-Fi μέχρι non-fiction σύγχρονα αναγνώσματα, π.χ. Factfulness) - ας είναι καλά το iPad Pro 9.7 που αποτελεί τρομερό εργαλείο ανάγνωσης

2) Ταινίες με τη σύζυγο στην μεγάλη TV του σαλονιού (δικές μου επιλογές συνήθως)

3) Σειρές και ταινίες (live action και anime) που ενδεχομένως δεν ενδιαφέρεται να δει η σύζυγος τις βλέπω στο PC

Δεν βλέπω τα πράγματα για το gaming να αλλάζουν προς το καλύτερο. Ακόμη και η διάθεση μου για gaming είναι μειωμένη. Αποτελεί ένα hobby που απαιτεί σημαντική δαπάνη χρόνου σε σχέση με την ανάγνωση (μπορεί να έχω διαθέσιμα 10 λεπτά: θα διαβάσω 2-3 σελίδες, no problem) ή με τις σειρές όπου μπορώ να δώ, π.χ. ένα 18λεπτο επεισόδιο anime.

Δεν ξέρω αν με συσκευές τύπου switch αλλάζει κάτι, αλλά δεν ελπίζω σε πολλά.

 

Επεξ/σία 14 Νοεμβρίου 2018 από DrFreeman
damn typos

[Malthador]

12 hours ago, DrFreeman said:

1) Ανάγνωση βιβλίων (κάθε είδους, από whodunnit της Agatha Christie και νουβέλες Sci-Fi μέχρι non-fiction σύγχρονα αναγνώσματα, π.χ. Factfulness) - ας είναι καλά το iPad Pro 9.7 που αποτελεί τρομερό εργαλείο ανάγνωσης

2) Ταινίες με τη σύζυγο στην μεγάλη TV του σαλονιού (δικές μου επιλογές συνήθως)

3) Σειρές και ταινίες (live action και anime) που ενδεχομένως δεν ενδιαφέρεται να δει η σύζυγος τις βλέπω στο PC

Δεν βλέπω τα πράγματα για το gaming να αλλάζουν προς το καλύτερο. Ακόμη και η διάθεση μου για gaming είναι μειωμένη. Αποτελεί ένα hobby που απαιτεί σημαντική δαπάνη χρόνου σε σχέση με την ανάγνωση (μπορεί να έχω διαθέσιμα 10 λεπτά: θα διαβάσω 2-3 σελίδες, no problem) ή με τις σειρές όπου μπορώ να δώ, π.χ. ένα 18λεπτο επεισόδιο anime.

Δεν ξέρω αν με συσκευές τύπου switch αλλάζει κάτι, αλλά δεν ελπίζω σε πολλά.

1) Έχω kindle και ανάθεμα κι αν μπορώ να διαβάσω 2-3 σελίδες όπως λες. Το διάβασμα βιβλίου θέλει ξεκούραση και ησυχία και -στην περίπτωσή μου- με δύο ταλιμπάν στο σπίτι δεν μπορεί να διαβάσεις συγκεντρωμένος.

2) Ταινία πρέπει να έχουμε να δούμε πάνω από εξάμηνο. Συνήθως βλέπουμε σειρές για να μπορούμε να διακόψουμε ανά πάσα στιγμή και να συνεχίσουμε την επόμενη μέρα. Μια ταινία δεν λέει να τη δεις σε 2-3 δόσεις, χάνεται το νόημα έτσι.

3) Τα anime τα έχω κόψει, λόγω έλλειψης χρόνου. Το έχω γυρίσει στα manga, στο 20λεπτο που θα έβλεπες ένα episode, έχεις διαβάσει τη διπλάσια ποσότητα πλοκής σε manga.

Πάντως, ισχύει αυτό που λες με το gaming. Εγώ δεν είναι τόσο ότι χάνω το ενδιαφέρον μου (δεν νομίζω να το χάσω ποτέ το ενδιαφέρον μου για να παίζω), αλλά ξέρω 'γω θέλω να ξεκινήσω αυτό τον καιρό να παίζω Tyranny ή Pathfinder: Kingmaker και όταν σκέφτομαι εκ των προτέρων ότι είναι games που θα χρειαστούν καμιά 60αρια ώρες το καθένα για να ολοκληρωθούν (πράγμα που σημαίνει ότι το καθένα θα θέλει 4ωρα sessions για να βγει σε ένα λογικό χρονικό διάστημα) ξενερώνω γιατί δεν μου βγαίνουν τα νούμερα και το αφήνω για κάποια άλλη στιγμή.

Oh well, τα πρώτα είκοσι χρόνια είναι δύσκολα, μετά ευελπιστώ να ανεξαρτητοποιηθούν.

Επεξ/σία 15 Νοεμβρίου 2018 από Malthador

[v-tidus]

Ως νέος πατέρας, η λύση που έχω βρει για να μπορώ επιτέλους να παίξω λίγο, είναι να βάλω την tv και το ps4 στην κουζίνα καθώς το μωρό κοιμάται αρκετή ώρα μόνο όταν ακούει τον απορροφητήρα! Έτσι, τα βράδια που δεν κοιμάμαι, μπορώ τουλάχιστον να προχωρήσω κανένα παιχνίδι

[Stamer]

20 ώρες πριν, *nenya* είπε

Μα δεν έχεις καταλάβει ότι αυτό το θρεντ είναι προειδοποίηση για τους gamers να μην κάνουμε παιδιά; XD κάθομαι και διαβάζω έντρομη αυτά που γράφονται!

Το thread το άνοιξε προφανώς κάποιος που έχει ακόμα ΜΙΚΡΑ παιδιά και βεβαίως χρειάζονται πολύ περισσότερο χρόνο απ'ότι όταν θα μεγαλώσουν. Πάντα χρειάζονται χρόνο αλλά με την ίδια έννοια χρειάζεται πάντα χρόνο και ο άντρας/γυναίκα σου/φίλος/φίλη κ.λ.π. κ.λ.π. 

15 ώρες πριν, evabb είπε

βαρια gamer δεν ειμαι αλλα οταν σκεφτομαι αυτα που ενδεχομενως χασω λογω παιδιων το ξανασκεφτομαι.

Σε καταλαβαίνω. Βασικά, και εσένα και την Νένυα, οφείλω να σας καταλαβαίνω καθώς έχω περάσει από την ίδια φάση/ηλικία. Κάποιοι είναι περισσότερο και τραγικά εμφατικά αντίθετοι και γκρινιάρηδες με τα παιδιά και άλλοι λιγότερο και πιο συγκρατημένοι. Εγώ ήμουν απο μικρός βαρύς (να το θέσω με τον όρο που χρησιμποίησες) gamer και ακόμα είμαι. Βρίσκω χρόνο και για games ακόμα (ναι, λιγότερο απ'οσο όταν κοπροσκύλιαζα μικρότερος) αλλά και για τα υπόλοιπα.

Καταρχήν πρέπει να κατανοήσετε κάποια πράγματα. Με ή χωρίς παιδιά, όσο μεγαλώνουμε, όσο αναλαμβάνουμε περισσότερα καθήκοντα (οι νεότεροι να ζήσουν μόνοι τους, περισσότερη δουλειά κ.λ.π.) τόσο λιγότερος χρόνος θα μένει για ψυχαγωγία. Έτσι είναι η ζωή αναπόφευκτα. 

Θέλω να καταλάβετε οτι δεν σας την πέφτω κορίτσια για να σας την πω, απλά να τονίσω οτι ποτέ και για κανέναν λόγο δεν πρέπει να είμαστε απόλυτοι. "Φρικάρετε" με τα παραπάνω ποστ αλλά για ρωτήστε όλους μα όλους που έκαναν αυτά τα ποστ αν για παράδειγμα θα αντάλλαζαν τη ζωή με τα παιδιά τους με μια ζωή γεμάτη gaming, ταξίδια (πριν τα παιδιά ταξίδευα μόνο για αναψυχή τουλάχιστον 3 φορές το χρόνο - κάποτε θα τα καταφέρω πάλι γιατί είναι μικρά ακόμα), άπειρες βόλτες κ.λ.π. Νομίζω την απάντησή τους την ξέρετε έτσι κι αλλιώς και υπάρχει λόγος γι'αυτό! Δεν θα ακούσεις ποτέ κανένα γονιό να σου λέει πόσο όμορφα νιώθει, πόσο άλλαξε η ζωή του, πως απέκτησε όλα τα πλούτη του κόσμου κ.λ.π. γιατί πολύ απλά δεν ενδιαφέρει κανέναν άλλον ώστε να συζητηθεί. Προφανώς και θα ακούσεις μόνο για "δύσκολες" καταστάσεις γιατί ο άνθρωπος έχει την φυσιολογική τάση να κουβεντιάζει (και να ζητάει συμβουλές) για τα προβλήματά του.

Είμαι ο τελευταίος άνθρωπος που θα πει σε κάποιον "όταν κάνεις παιδί θα καταλάβεις" (όπως σπαστικά μου έκαναν και μένα άπειρες φορές) γιατί πολύ απλά δεν έχει νόημα. Μέχρι και εγώ να κάνω, η θεωρία απέχει έτη φωτός από την πραγματικότητα.

Θα τελειώσω λέγοντας οτι προσωπικά, κατηγορούμαι πολλές φορές από συγγενείς και φίλους οτι είμαι ακόμα μικρό παιδάκι (καθώς έχω κρατήσει πολλές άλλες συνήθειες πέραν του video gaming απο μικρό παιδί). Παρόλα αυτά, μεγαλώνοντας ένιωθα όλο και λιγότερη έλξη για πράγματα που μου άρεσαν μικρότερο (αναπόφευκτα - είναι στην φύση μας). Όμως με τα παιδια, με κάνουν και νιώθω (γνήσια) πάλι μικρός, ευχαριστιέμαι πάλι το παιχνίδι και ξαναζώ όμορφες στιγμές.

Περιμένω την στιγμή (όταν μεγαλώσουν όσο πρέπει δηλαδή) που θα παίζουμε παρέα αγαπημένα video games.

[Wayward]

Και εγώ στο club παντρεμένων με παιδί. 

Προφανώς οι ώρες του gaming έχουν μειωθεί στο 10% αλλά δε γίνεται αλλιώς.

Πολύ σπάνια γυρίζω σπίτι πριν τις 19:30 οπότε μέχρι να κοιμηθώ (που είναι συνήθως κατά τις 02:00) πρέπει να γίνουν όλα, χρόνος με τη μικρή, χρόνος με τη γυναίκα η οποία ποτέ δεν έχει πει οτιδήποτε για τα χόμπι μου (αλλιώς δε θα ήμασταν παντρεμένοι), καμιά δουλειά στο σπίτι, φαγητό, ταινία, σειρά, να παίξω λίγο μπάσο, κλπ και gaming.

Αναγκαστικά λοιπόν το gaming έχει πάει κάποιες μέρες μετά τις 23:00 (η μικρή κοιμάται, η γυναίκα ασχολείται με δικά της δηλαδή διάβασμα κυρίως) και όσο προλάβω το ΣΚ καθώς και εκεί συνήθως παίζει βόλτα τη μικρή, φαγητό η σινεμά με τη γυναίκα, να δούμε φίλους, κλπ

 

Από φίλους όμως gamers είδα πως όταν το παιδί πάει 6+ είναι πιο εύκολα τα πράγματα λίγο, οπότε ελπίζουμε

[gokuthelegend]

Εγώ δεν έχω κονσόλες. Κάνω ότι κάνω μόνο στον υπολογιστή. Είτε βλέπω ταινίες, είτε παίζω παιχνίδια, είτε σερφάρω στο ίντερνετ, είτε οτιδήποτε άλλο, το κάνω αποκλειστικά στον υπολογιστή. Στο σπίτι έχω δικό μου δωμάτιο το οποίο χρησιμοποιώ σαν γραφείο, και το χρησιμοποιώ αποκλειστικά εγώ, οπότε ούτε ενοχλώ κανέναν ούτε με ενοχλεί κανείς. Οικογένεια δεν έχω οπότε δεν έχω πολλές υποχρεώσεις, και οπότε έχω κάποιο χρόνο για να ασχοληθώ. Έχω μια οθόνη 22άρα την οποία αν πάνε καλά τα οικονομικά μου τότε σκοπεύω να την αναβαθμίσω τους επόμενους μήνες σε τουλάχιστον 27άρα ή και παραπάνω και σε τουλάχιστον 1440p (για 4k δυστυχώς ξεφεύγουν λιγάκι οι τιμές). Παλιότερα είχα (και υπάρχει ακόμη) ένα media player το οποίο το είχα συνδέσει στην κύρια τηλεόραση που έχουμε στο σαλόνι για να βλέπω ταινίες. Η συγκεκριμένη τηλεόραση όμως είναι από τις παλιές με την κοιλιά από πίσω, δεν είναι ούτε καν high definition, οπότε δεν είχα και τις καλύτερες εμπειρίες παρακολούθησης ταινιών, οπότε κάποια στιγμή το παράτησα το "άθλημα" στην συγκεκριμένη τηλεόραση. Εξάλλου την έχει πιασμένη και η μάνα μου για να βλέπει πρωινές, μεσημεριανές και βραδινές εκπομπές.

[*nenya*]

@Stamer Καλά όλ'αυτά....αλλά το ότι δεν μπορούμε/δεν θέλουμε όλοι οι άνθρωποι να γίνουμε γονείς το δέχεσαι ή όχι;
Τα έχω ξαναγράψει και αλλού, είναι κάτι που πηγάζει από μέσα μου και είναι απόφαση συνειδητή. Απλά ελπίζω να είναι εξίσου συνειδητή και η απόφαση όσων τελικά κάνουν παιδιά. 
Και δεν χρειάζεται καμία απ'τις 2 μεριές να προσπαθήσει να πείσει την άλλη ν'αλλάξει βέβαια.

Χαίρομαι να βλέπω ευτυχισμένες οικογένειες, όπου και οι γονείς και τα παιδιά περνάνε καλά. Όμως δεν είναι κάτι που αναζητώ σαν στόχο στην δική μου προσωπική ζωή. Οι στόχοι μου είναι πολύ διαφορετικοί [όπως και οι παράγοντες που διαμορφώνουν την ευτυχία μου] και τα παιδιά δεν ανήκουν καθόλου σ'αυτά τα πλάνα. Δεν θα ήθελα να γίνω μια δυστυχισμένη μάνα που θα έχει πραγματοποιήσει τις επιθυμίες άλλων, και ούτε θά'θελα να πάρω στον λαιμό μου ένα παιδί.

Μπράβο λοιπόν σε όσους πήραν την απόφαση να αποκτήσουν παιδιά, ΑΛΛΑ μπράβο και σε όσους πήραν την απόφαση να πορευτούν μόνοι τους [ή με τον/την σύντροφό τους]. Και τα δύο σενάρια είναι δύσκολα στην κοινωνία που ζούμε. [αν και προσωπικά διαπιστώνω με θλίψη ότι το 2ο σενάριο είναι πιο κατακριτέο τελικά σε σχέση με το 1ο...] 

Γενικά, σεβασμός στην προσωπική απόφαση του καθενός  να χαίρεστε τα παιδάκια σας, να κάνετε ό,τι καλύτερο γι'αυτά και παράλληλα να μην βάζετε σε δεύτερη μοίρα τους συντρόφους σας. Δύσκολο πράμα η ισορροπία στις ανθρώπινες σχέσεις.