Προτάσεις βιβλίων

[Conan2046]

Βρέθηκα στα Public πριν λίγο καιρό και είπα να βρω κανά βιβλίο να πάρω, Όσο έψαχνα δεν έβρισκα κάτι να με συγκινεί και τελικά κατέληξα στον Μαθητευόμενο Αρχιτέκτονα μια που μ' αρέσουν και τα ιστορικά βιβλία:

https://www.politeianet.gr/books/9786180130485-shafak-elif-psuchogios-o-mathiteuomenos-architektonas-307223

Διαβαζόταν ευχάριστα μεν αλλά προς το τέλος με κούρασε λίγο, βιαζόμουν να ξεκινήσω και το καινούριο βιβλίο του Nesbo.

Μέτριο βιβλίο, τελικά, δεν ασχολείται ιδιαίτερα με κάτι. Ούτε με την ιστορία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ούτε με την αρχιτεκτονική πέραν της αναφοράς στα κτίσματα που έκτιζαν, ούτε τελικά με τις συνθήκες ζωής του λαού ή όσων έμεναν στο παλάτι. έχει και λίγο ανεκπλήρωτους έρωτες, λίγο την ιστορία του πρωταγωνιστή μας. Δεν θα το σύστηνα (παρ' όλο που είναι το θέμα...προτάσεις βιβλίων).

Όμως το Βασίλειο του Nesbo είναι καλό αν και (ευτυχώς) είναι εκτός σειράς του Χόλε που πιστεύω να μην τον ξαναδούμε.

Επεξ/σία 20 Οκτωβρίου 2020 από Conan2046

[MastroGiannis]

Πρόσφατα διάβασα το "Οι τεμπέλικες σκέψεις ενός τεμπέλη" του JEROME Κ. JEROME.

Όταν το τελείωσα (δε μου πήρε και πολύ) αναφώνησα: JEROME και πάλι JEROME!!!

Ένα ευχάριστο και διασκεδαστικό ανάγνωσμα, κυρίως λόγω της ειλικρίνειας του συγγραφέα, τόσο προς τον αναγνώστη του όσο και προς τον εαυτό του. Διορατικότατο παλικάρι ο Jerom με βαθειά γνώση της ανθρώπινης υπόθεσης αλλά και των υποθέσεων της κοινωνίας του που, αμφότερες, μοιάζει να είναι υποθέσεις απελπιστικά διαχρονικές και αμετάβλητες.

[e-tic]

2 ώρες πριν, MastroGiannis είπε

Ευτυχώς, μαζί μ’ αυτό είχα πάρει και το "Το ασήμαντο αιώνια επαινούν" του Arthur Schopenhauer, το οποίο αντιστάθμισε με το παραπάνω την απογοήτευση από το πρώτο.

Τώρα διαβάζω το "Η τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο" (The Art of Being Right) του ιδίου και παρότι γράφτηκε πριν 190 χρόνια είναι απίστευτα ενδιαφέρον, ιδιαίτερα για οσους στον εργασιακό τους χώρο έχουν επαφή με κόσμο.

[firewalker]

Διάβασα το Why Does E=mc²? (And Why Should We Care?) των  Brian Cox, Jeffrey R. Forshaw.  Πολύ πολύ καλό. Με πείραξε λίγο που δεν αναφέρουν τον Oliver Heaviside και η "λανθασμένη" εξήγηση στο παράδοξο των δίδυμων αδερφών.

https://www.goodreads.com/book/show/5958783-why-does-e-mc

Επεξ/σία 20 Οκτωβρίου 2020 από firewalker

[wizzy]

Στις 14/10/2020 στις 9:30 ΜΜ, wizzy είπε

Διαβάζω το "Οι πύλες της αντίληψης" (The doors of perception) του Aldous Huxley. Είναι μία έκδοση του 1981, σε πολυτονικό σύστημα και στο ίδιο βιβλίο, συμπεριλαμβάνεται και το "Παράδεισος και Κόλαση" (Heaven and Hell) του ιδίου. Πρόσθεσα στη συλλογή μου το συγκεκριμένο βιβλίο κυρίως από περιέργεια. Ήξερα ότι είναι το βιβλίο που διάβασε ο Jim Morrison κι ονόμασε το συγκρότημά του "The Doors" κι ήθελα να διαπιστώσω ο ίδιος τι το τόσο ενδιαφέρον είχε το βιβλίο αυτό. Η προηγούμενη εμπειρία μου με τον Huxley ήταν το "Θαυμαστός καινούριος κόσμος" το οποίο με ενθουσίασε. 

Λοιπόν, δυσκολεύτηκα να (παρ)ακολουθήσω το πρώτο κείμενο. Είναι αποτέλεσμα των πειραματισμών του συγγραφέα με το ναρκωτικό μεσκαλίνη. Πολλά από όσα γράφει μου φάνηκαν ακατανόητα και χωρίς λογική συνέχεια - πιθανολογώ ότι εάν ήμουν στην ίδια κατάσταση με τον συγγραφέα (!!!) - όταν το έγραφε - θα καταλάβαινα περισσότερα. Το δεύτερο, αν κι είναι ξεκάθαρα φιλοσοφικό με αφορμή κι εφαλτήριο συγγραφής το έργο του William Blake "The marriage of Heaven and Hell", δεν με δυσκολεύει τόσο όσο το πρώτο - αν κι η φιλοσοφία δεν είναι το forte μου.

Τελείωσα και το "Παράδεισος και κόλαση". "Κύλισε" πιο εύκολα από το "Οι πύλες της αντίληψης". Δεν μου "άφησε" κάτι. ΟΚ, η φιλοσοφία δεν με ελκύει ιδιαίτερα - έως καθόλου, θα μπορούσα να πω - αν κι έχω διαβάσει κάποια βιβλία του είδους. Θα το συνέστηνα μόνο σε έμπειρους αναγνώστες του είδους/φίλους της φιλοσοφίας.

Στις 14/10/2020 στις 9:30 ΜΜ, wizzy είπε

Θα το τελειώσω έχοντας σε αναμονή το "Confess" - την αυτοβιογραφία του Rob Halford. Ανυπομονώ!

Είπα να παρατείνω λίγο την ανυπομονησία μου (!!!) και να διαβάσω το "Δωμάτιο της Ναόμι" του Jonathan Aycliffe, από τις εκδόσεις ΟΞΥ.

15 ώρες πριν, MastroGiannis είπε

Πριν καμιά δεκαετία είχα πέσει κι εγώ θύμα του τίτλου του. Ευτυχώς, μαζί μ’ αυτό είχα πάρει και το "Το ασήμαντο αιώνια επαινούν" του Arthur Schopenhauer, το οποίο αντιστάθμισε με το παραπάνω την απογοήτευση από το πρώτο. Τότε δεν γνώριζα τον Aldous Huxley, ούτε και τη σχέση των "The Doors" με το συγκεκριμένο βιβλίο του. Νόμιζα ότι επρόκειτο για κάποιο γνωσιολογικό σύγγραμμα (του τύπου "Το Εγώ της νόησης"), κι αν θυμάμαι καλά, το παράτησα νωρίς και το αντάλλαξα με μια φίλη με το "Demian" του Hermann Hesse. Θα συμφωνήσω στο ότι θα πρέπει να είσαι στην ίδια κατάσταση με το συγγραφέα - όταν το έγραφε - για να αντιληφθείς τις "Πύλες της αντίληψης".

Πρόθεσή μου όμως δεν είναι να θάψω το βιβλίο. Ίσως για εκείνη την εποχή και τη συγκεκριμένη μου φάση να μην ήταν το κατάλληλο. Πιθανότατα σήμερα να του έδινα μια δεύτερη ευκαιρία.

Όπως είδες, είμαστε στο ίδιο "μήκος κύματος" για το "Οι πύλες της αντίληψης". Ούτε το "Παράδεισος και κόλαση" μου έκανε κάποια εντύπωση.

Αντιθέτως, το "Demian" του Hermann Hesse, όταν το διάβασα (20+ χρόνια πριν, είχα πάθει κοκομπλόκο με τον Hesse, διάβασα "καπάκι" το "Σιντάρτα", "Ο λύκος της στέπας" και το "Ντέμιαν"), μου άρεσε πολύ - ακόμα το θυμάμαι!

14 ώρες πριν, MastroGiannis είπε

Πρόσφατα διάβασα το "Οι τεμπέλικες σκέψεις ενός τεμπέλη" του JEROME Κ. JEROME.

Όταν το τελείωσα (δε μου πήρε και πολύ) αναφώνησα: JEROME και πάλι JEROME!!!

Ένα ευχάριστο και διασκεδαστικό ανάγνωσμα, κυρίως λόγω της ειλικρίνειας του συγγραφέα, τόσο προς τον αναγνώστη του όσο και προς τον εαυτό του. Διορατικότατο παλικάρι ο Jerom με βαθειά γνώση της ανθρώπινης υπόθεσης αλλά και των υποθέσεων της κοινωνίας του που, αμφότερες, μοιάζει να είναι υποθέσεις απελπιστικά διαχρονικές και αμετάβλητες.

Μπήκε στο wish list! 👍

12 ώρες πριν, e-tic είπε

Τώρα διαβάζω το "Η τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο" (The Art of Being Right) του ιδίου και παρότι γράφτηκε πριν 190 χρόνια είναι απίστευτα ενδιαφέρον, ιδιαίτερα για οσους στον εργασιακό τους χώρο έχουν επαφή με κόσμο.

Όταν το τελειώσεις, θα ήθελα να γράψεις δυο λόγια παραπάνω - μπήκε κι αυτό στο wish list. Επίσης, ποια έκδοση διαβάζεις; Στο διαδίκτυο βρήκα τέσσερις (4) από διαφορετικούς εκδοτικούς οίκους και κάθε μία έχει διαφορετικό αριθμό σελίδων από την άλλη - δύο περιπτώσεις έχουν μεγάλη απόκλιση, 96 σελίδες η μία και 168 η άλλη.

[e-tic]

Στις 21/10/2020 στις 8:38 ΠΜ, wizzy είπε

Όταν το τελειώσεις, θα ήθελα να γράψεις δυο λόγια παραπάνω - μπήκε κι αυτό στο wish list. Επίσης, ποια έκδοση διαβάζεις; Στο διαδίκτυο βρήκα τέσσερις (4) από διαφορετικούς εκδοτικούς οίκους και κάθε μία έχει διαφορετικό αριθμό σελίδων από την άλλη - δύο περιπτώσεις έχουν μεγάλη απόκλιση, 96 σελίδες η μία και 168 η άλλη.

Διάβασα την έκδοση του Πατάκη που λέει οτι είναι 166 σελίδες. Βέβαια αυτός που επιμελήθηκε την έκδοση έχει αφήσει μεγάλα κενά, ολόκληρες κενές σελίδες, με αποτέλεσμα το αναγνώσιμο περιεχόμενο να είναι γύρω στις 100 σελίδες.

Το βιβλίο αναλύει την τέχνη της επικοινωνίας, της πειθούς και κυρίως τους τρόπους με τους οποίους μπορεί κάποιος να επικοινωνήσει ορθά ή/και να επιβάλει την αποψή του.
Αναγνώρισα πολλές πρακτικές που χρησιμοποιώ, είτε εκούσια είτε ακούσια, καθώς και πολλές τεχνικές που αναγκάζομαι να υπομένω ή να αντικρούω όταν έρχομαι σε επαφή και αντιπαράθεση με κάποιον άλλον στη δουλειά μου.

Δεν θεωρώ οτι είναι το υπέρτατο βιβλίο για τις διαπραγματευτικές τεχνικές, την τέχνη της πειθούς και τις επικοινωνιακές πρακτικές, αλλά είναι αρκετά περιεκτικό και νομίζω οτι αξίζει μια ανάγνωση.

[wizzy]

1 ώρα πριν, e-tic είπε

Διάβασα την έκδοση του Πατάκη που λέει οτι είναι 166 σελίδες. Βέβαια αυτός που επιμελήθηκε την έκδοση έχει αφήσει μεγάλα κενά, ολόκληρες κενές σελίδες, με αποτέλεσμα το αναγνώσιμο περιεχόμενο να είναι γύρω στις 100 σελίδες.

Το βιβλίο αναλύει την τέχνη της επικοινωνίας, της πειθούς και κυρίως τους τρόπους με τους οποίους μπορεί κάποιος να επικοινωνήσει ορθά ή/και να επιβάλει την αποψή του.
Αναγνώρισα πολλές πρακτικές που χρησιμοποιώ, είτε εκούσια είτε ακούσια, καθώς και πολλές τεχνικές που αναγκάζομαι να υπομένω ή να αντικρούω όταν έρχομαι σε επαφή και αντιπαράθεση με κάποιον άλλον στη δουλειά μου.

Δεν θεωρώ οτι είναι το υπέρτατο βιβλίο για τις διαπραγματευτικές τεχνικές, την τέχνη της πειθούς και τις επικοινωνιακές πρακτικές, αλλά είναι αρκετά περιεκτικό και νομίζω οτι αξίζει μια ανάγνωση.

Σε ευχαριστώ για όσα έγραψες. Την έκδοση του Πατάκη πήρα κι εγώ και, ναι, πρόσεξα αυτό που αναφέρεις για τις κενές σελίδες. Oh, well...

Θα το διαβάσω - στην ώρα του - και θα επανέλθω.

[Fosf0ros]

αυτές τις μέρες διαβάζω το WALDEN Ή Η ΖΩΗ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ

[SOADNICK]

1 ώρα πριν, Fosf0ros είπε

αυτές τις μέρες διαβάζω το WALDEN Ή Η ΖΩΗ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ

Πολύ ενδιαφέρον του ίδιου συγγραφέα (Thoreau - Θορώ) είναι και η "πολιτική ανυπακοή".

[DrFreeman]

On 20/10/2020 at 17:13, MastroGiannis said:

Ευτυχώς, μαζί μ’ αυτό είχα πάρει και το "Το ασήμαντο αιώνια επαινούν" του Arthur Schopenhauer, το οποίο αντιστάθμισε με το παραπάνω την απογοήτευση από το πρώτο.

Ο Σοπενχάουερ είναι πάντα εγγύηση. Σαφής και με βαθύ (αλλά ποτέ δυσνόητο) λόγο.

Επεξ/σία 30 Οκτωβρίου 2020 από DrFreeman

[firewalker]

Τελείωσα το Only Forward του  Michael Marshall Smith. Ωραίο και περίεργο Sci-Fi. Είναι μικρούλη (270 σελίδες) και φεύγει εύκολα.

https://www.goodreads.com/book/show/280803.Only_Forward

Επεξ/σία 31 Οκτωβρίου 2020 από firewalker

[firewalker]

Κυκλοφόρησε προχθές και το τρίτο μέρος της σειράς Salvation του Peter F. Hamilton, The saints of Salvation. Αν το βρω σε καλή τιμή...

https://www.goodreads.com/book/show/50154683-the-saints-of-salvation

[stratigos24]

Θέλω να κάνω δώρο 1-2 βίβλία φαντασίας σε 2 μικρά κορίτσια 9 ετών το ένα και 10 το άλλο, που να είναι επικής φαντασίας, αλλά χωρίς πολλά περίεργα για την ηλικία τους.
Σκέφτηκα το ένα να είναι το ''Ο δράκος του Πάγου'' του George RR martin που έχει και εικόνες, αλλά αν και λέει από 10 ετών, λένε στο goodreads (επιλέξτε να δείτε όσοι θέλετε, αυτές τις κριτικές που είναι στα Ελληνικά) ότι είναι λίγο γλυκόπικρο και ότι ίσως τρομάξει λίγο τα παιδιά και ότι από όσο λέει μια αναγνώστης, θα το πρότεινε από 12 ετών καλύτερα και άνω.

Έχετε καμιά πρόταση;

Επεξ/σία 31 Οκτωβρίου 2020 από stratigos24

[Skywalker333]

2 ώρες πριν, stratigos24 είπε

Θέλω να κάνω δώρο 1-2 βίβλία φαντασίας σε 2 μικρά κορίτσια 9 ετών το ένα και 10 το άλλο, που να είναι επικής φαντασίας, αλλά χωρίς πολλά περίεργα για την ηλικία τους.
Σκέφτηκα το ένα να είναι το ''Ο δράκος του Πάγου'' του George RR martin που έχει και εικόνες, αλλά αν και λέει από 10 ετών, λένε στο goodreads (επιλέξτε να δείτε όσοι θέλετε, αυτές τις κριτικές που είναι στα Ελληνικά) ότι είναι λίγο γλυκόπικρο και ότι ίσως τρομάξει λίγο τα παιδιά και ότι από όσο λέει μια αναγνώστης, θα το πρότεινε από 12 ετών καλύτερα και άνω.

Έχετε καμιά πρόταση;

γιατι οχι το Χομπιτ? ιδανικο για τετοια ηλικία, κ εγω τοτε το ειχα πρωτοδιαβασει κ λατρεψει  

επισης εφοσον λες ειναι κοριτσια, τα Χρονικα της Ναρνια ειναι διαχρονικη σειρα και πολυ αγαπητη στα παιδια. 

[MastroGiannis]

Στις 20/10/2020 στις 7:53 ΜΜ, e-tic είπε

Τώρα διαβάζω το "Η τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο" (The Art of Being Right) του ιδίου και παρότι γράφτηκε πριν 190 χρόνια είναι απίστευτα ενδιαφέρον, ιδιαίτερα για οσους στον εργασιακό τους χώρο έχουν επαφή με κόσμο.

Καλά, την εριστική διαλεκτική, εμείς οι Έλληνες δεν χρειάζεται να τη διαβάσουμε κάπου, τη διδασκόμαστε από παιδιά, μέσα από το ίδιο μας το σπίτι. Διαβάζοντάς το κανείς, αντιλαμβάνεται πως, μοιάζει να γνωρίζουμε τόσο καλά τις τεχνικές πειθούς και κυριαρχίας στο λόγο, όσο και την ίδια μας τη γλώσσα. Ένα πολύ δυνατό και διαφωτιστικό ανάγνωσμα είναι και το "Γλώσσα και Ιδεολογία" της Άννας Φραγκουδάκη, στο οποίο αναλύονται σε βάθος οι τεχνικές του λόγου αλλά και οι κοινωνικές διαστάσεις της ίδιας της γλώσσας.

Στις 30/10/2020 στις 7:38 ΠΜ, DrFreeman είπε

Ο Σοπενχάουερ είναι πάντα εγγύηση. Σαφής και με βαθύ (αλλά ποτέ δυσνόητο) λόγο.

Δεν ήταν όμως πάντα έτσι. Ευρέως κατανοητός και γνωστός έγινε σε μεγάλη ηλικία χάρις στο έργο του "Αφορισμοί για την πρακτική σοφία της ζωής" το οποίο ήταν αρκετά εκλαϊκευμένο σε σχέση με τα προηγούμενα φιλοσοφικά του έργα, σύνοψη του οποίου είναι και το "Το ασήμαντο αιώνια επαινούν". Το βασικό του έργο "Ο κόσμος ως Βούληση και ως Παράσταση" είχε τύχει μικρής αναγνώρισης και αποδοχής από τους συγχρόνους του. Σήμερα όμως, όντως, θεωρείται "εύκολος" και ιδανικός ώστε να σε εισάγει στον κόσμο της φιλοσοφίας.  Όπως όμως έλεγε και ο ίδιος: Κάθε αλήθεια περνάει από τρία στάδια: Πρώτα γελοιοποιείται. Μετά βρίσκει σφοδρή αντίθεση. Και στο τέλος θεωρείται αυτονόητη.