Αγορα οικοπέδου Ιπποκράτειος Πολιτεία ή αλλού

[Βασίλης_29]

9 λεπτά πριν, qwertyuiop2 είπε

Έχεις στρεβλή εντύπωση για το πώς ζουν σήμερα τα παιδιά.

Όσο έμενα κέντρο έβλεπα 8χρονα και 10χρονα να πηγαινοέρχονται βόλτες στα πάρκα και να μιλάνε με τους φίλους τους. Για όσους μεγαλώσαμε στην Κηφισιά, αυτό ήταν χαοτικό και επικίνδυνο ώσπου να γίνουμε 15. Εσύ συγκεκριμένα, για να πας τα παιδιά οπουδήποτε αλλού πέρα από τα 2-3 κοντινότερα τετράγωνα, θα κάνεις τον ταξιτζή να τα πας, να γυρίσεις, να πας να τα πάρεις και να γυρίσεις πάλι. 2 πηγαινε και 2 έλα για να κάνει το παιδί ό,τι σε μία οικιστική περιοχή όπως το κάτω χαλάνδρι ή το γηροκομείο θα έκανε με 5 λεπτά περπάτημα και μόνο του.

Στο κέντρο (ή τελοσπάντων, κοντά σε αυτό) θα βρεις καλό και οικονομικό δάσκαλο Γαλλικών για τα παιδιά. Στα ΒΠ θα χρυσοπληρώσεις ή  θα τα πας σε ένα φροντιστήριο με κακοπληρωμένα 22χρονα που δε θα νοιάζονται για τίποτα πέρα από το να φύγουν από αυτή τη δουλειά. Το ίδιο είναι και το δίλημμα για κιθάρα, πιάνο κλπ.

Κι εμείς γονείς ορεξάτους είχαμε, και μάλιστα πολύ νέους. Μας πηγαινόφεραν και ασχολήθηκαν με την όρεξή τους μέχρι που γίναμε 15 και 10. Μόλις πέρασαν τα 42-43, άρχισαν να κουράζονται βαριούνται. Μη βλέπεις όλη σου τη μελλοντική ζωή από την προβολή ενός ενεργητικού κι ορεξάτου 30άρη.

Μεγάλωσα Κηφισιά μέχρι από τα 7 μέχρι τα 11-12, σχολείο ιδιωτικό, δεν είχα ούτε έναν φίλο από την περιοχή εκτός από άτομα στην πολυκατοικία μου μεγαλύτερα η μικρότερα, υπήρχαν κάποιοι κοντά που ήμασταν από το ίδιο σχολείο αλλά επειδή στα ιδιωτικά μιλαμε για ενα αποστειρωμενο περιβάλλον του στυλ έρχεται το λεωφορείο σε πάει σε φέρνει και τέλος μετά κλείσιμο στο σπίτι διάβασμα καθηγητής ιδιαίτερο κτλ δεν είχα φιλίες με κανέναν και ούτε μπορείς να γνωρίσεις καλύτερα, από τους άλλους στην πολυκατοικία ένας πήγαινε σε δημόσιο με τα πόδια πολύ μακριά και άλλοι σε ιδιωτικα, εγώ επειδή δεν είχα τι να κάνω με πηγαινοφερναν οι γονείς με το αμάξι τα ΣΚ και τρώγαμε σε εστιατόρια. Όλα άλλαξαν και βελτιώθηκαν όταν ήρθα στο κέντρο σε δημόσιο σχολείο. Δεν μου αρέσουν οι γενικεύσεις αλλά για εμένα, παιδί που μεγαλώνει σε τέτοιες περιοχές η άλλες πιο ερημικές και ακόμα χειρότερα σε ιδιωτικό σχόλειο, χάνει και στερείται πολλά πράγματα στον τομέα της κοινωνικοτητας, θέμα που άμεσα η έμμεσα επηρεάζει και την ψυχολογία του. 

[xgol]

3 ώρες πριν, leoy είπε

Επαρχία τί εννοείς? Πχ να πας σε καποια άλλη πολη πλην αθηνας-θεσσαλονικης? 
Με την λογική οτι το πάω για full remote εργασια τα επόμενα χρόνια , θα το σκεφτόμουν καποια στιγμή η αλήθεια ειναι.

Λάρισα

[qwertyuiop2]

2 λεπτά πριν, Βασίλης_29 είπε

Μεγάλωσα Κηφισιά μέχρι από τα 7 μέχρι τα 11-12, σχολείο ιδιωτικό, δεν είχα ούτε έναν φίλο από την περιοχή εκτός από άτομα στην πολυκατοικία μου μεγαλύτερα η μικρότερα, υπήρχαν κάποιοι κοντά που ήμασταν από το ίδιο σχολείο αλλά επειδή στα ιδιωτικά μιλαμε για ενα αποστειρωμενο περιβάλλον του στυλ έρχεται το λεωφορείο σε πάει σε φέρνει και τέλος μετά κλείσιμο στο σπίτι διάβασμα καθηγητής ιδιαίτερο κτλ δεν είχα φιλίες με κανέναν και ούτε μπορείς να γνωρίσεις καλύτερα, από τους άλλους στην πολυκατοικία ένας πήγαινε σε δημόσιο με τα πόδια πολύ μακριά και άλλοι σε ιδιωτικα, εγώ επειδή δεν είχα τι να κάνω με πηγαινοφερναν οι γονείς με το αμάξι τα ΣΚ και τρώγαμε σε εστιατόρια. Όλα άλλαξαν και βελτιώθηκαν όταν ήρθα στο κέντρο σε δημόσιο σχολείο. Δεν μου αρέσουν οι γενικεύσεις αλλά για εμένα, παιδί που μεγαλώνει σε τέτοιες περιοχές η άλλες πιο ερημικές και ακόμα χειρότερα σε ιδιωτικό σχόλειο, χάνει και στερείται πολλά πράγματα στον τομέα της κοινωνικοτητας, θέμα που άμεσα η έμμεσα επηρεάζει και την ψυχολογία του. 

Ισχύει ότι υπάρχει ζήτημα κοινωνικότητας! Εγώ που πήγα στο καλύτερο δημόσιο της Ελλάδας ίσως, μετά τα πρότυπα-πειραματικά, νεόδμητο, με αμφιθέατρο, σκάμμα για άλματα, σύγχρονα εργαστήρια πληροφορικής και φυσικοχημείας, είχα ακριβώς το ίδιο πρόβλημα: Οι κοινωνικοί κύκλοι ήταν βάσει των παιδιών που πήγαιναν σε κάποια δραστηριότητα και συναντιούνταν εκεί. Το "έλα σπίτι μου να αράξουμε-παίξουμε" ή το "πάμε πάρκο" το έκαναν τα 5-6 αλβανάκια που είχαμε στους 350 περίπου μαθητές. Και η δική μου σχολική παρέα εν αρχή στο μπάσκετ διαμορφώθηκε και μετά προσετέθη κόσμος από θεατρική ομάδα και debating.

Εδώ στο κέντρο βλέπω παιδάκια να κάνουν ανενόχλητα βόλτες σε ήπιας κυκλοφορίας δρόμους, να αράζουν στα παρκάκια - παγκάκια της γειτονιάς και πάει λέγοντας. Δεν έχουν ανάγκη από εξωσχολικές ξιπασιές για να κάνουν φίλους.

[phanispal]

1 ώρα πριν, l337 είπε

Μόνο που την ώρα που μιλούσαν κάποιοι (και εγώ επίσης) για κατάθλιψη, ο TS αναφερόταν στο αυθαίρετο (και συγκεκριμένα εκεί). Τα άλλα μέρη μπήκαν μετά στο αφήγημα, κάτι το οποίο είναι τελείως διαφορετικό (όπως και η επαρχία φυσικά) από το παραπάνω μέρος που γράφει ο τίτλος του thread. Και ο ίδιος λες ότι κάτι που φέρνει σε πλήρη απομόνωση δεν είναι για παιδιά και σε αυτόν αναφερόμασταν πριν (εγώ τουλάχιστον). Αν την βρίσκει όμως με επαρχία ή Ορωπό ή κάτι τέτοιο τέλοσπάντως, δεν βρίσκω πρόβλημα με παιδιά, γατιά κλπ ούτε το θεωρώ τόσο καταθλιπτικό (παρόλο που δεν θα το επέλεγα για μένα).

Βέβαια δεν είδα πουθενά τον άνθρωπο να λέει ότι σκοπεύει να πάει στην Ιπποκράτειο Πολιτεία για να απομονωθεί σαν την οικογένεια στον Κυνόδοντα.

Αντίθετα, στο αρχικό post του έγραψε ξεκάθαρα: «ήσυχη οικιστική περιοχή, όχι στη μέση του πουθενά».

Παρόλ' αυτά όμως έφαγε πέσιμο και ξεκίνησαν γραφικότητες με καταθλίψεις. Και μετά εγώ συνεχίζω τα straw man.

Για μένα καλά κάνει και την ψάχνει να φύγει απ' το κωλοχανείο, όλο και περισσότεροι θα έπρεπε να σκέφτονταν κατ' αυτόν τον τρόπο imo. Δυστυχώς όμως συμβαίνει το αντίθετο, συνεχίζουν κι έρχονται κι άλλοι και βλέπουμε τι ωραία που είναι.

[Ukforthemoment]

1 ώρα πριν, Βασίλης_29 είπε

Το έχω πει ήδη ότι δεν έχουμε όλοι τα ίδια κριτήρια και τα ίδια θέλω για το περιβάλλον στο οποίο θα ζήσουμε και τον τρόπο ζωής μας, άλλο πράγμα αυτό και άλλο το αν υπάρχει ποιότητα. Μερικά από αυτά που περιγράφεις, τα ειχα είτε στην πολυκατοικία που εμενα παλιά στα ΒΠ είτε στο κέντρο και τα βλέπω και σε άλλους σε άλλα διαμερίσματα κυρίως σε ΒΠ. Δεν ανάγκη να μας να μείνεις στην ερημιά για μερικά από τα παραπάνω. Στο μόνο που συμφωνώ είναι το θεμα του σκύλου στον κήπο. 

Δεν ακούγεσαι σε όλες τις πολυκατοικιες αν δεν είσαι φασαριοζος και φωνακλας και ούτε ακούς τους άλλους αν δεν κάνουν το ίδιο, δεν είναι όλες οι πολυκατοικιες τόσο χάλια όσο νομίζουμε από θεμα θορύβων η όσο λένε κάποιοι επειδή αυτή η άποψη τους μπήκε στο μυαλό. 

Και οχι οι θορυβοι δεν μου αρέσουν αλλά τους θεωρώ κάτι φυσιολογικό στην ζωή μου το οποίο δεν επηρεάζει τον τρόπο που ζω. Σε όποιο μέρος και να πας θορύβους θα ακούς, αυτό που αλλάζει είναι η ένταση και η διάρκεια τους, θόρυβο παράγεις και εσύ ο ίδιος από τις δραστηριότητες μέσα στο σπίτι σου. Θόρυβο θα ακούσεις και από την φύση, σκυλιά δικά σου ή άλλων, μήπως τα τζιτζικια που ακούγονται παντού μέχρι τώρα εδώ στα δέντρα 24/24 δεν θα ενοχλούν και στην ερημιά ; Η εκεί το θεωρούμε φυσιολογικό και κάτι που δεν μπορείς να αλλάξεις ενώ αν ακούσεις ανθρωπογενη θόρυβο θα νευριάσεις;

Υπάρχουν δρόμοι σε ορισμένα χωριά και επαρχιακά μέρη που λόγω χωροθέτησης δόμησης και συνθηκών ο παραγόμενος θόρυβος προς τα σπίτια μπορεί να είναι ίδιος ή δυνατότερος από ότι ένας μέσος δρόμος στο κέντρο.

Απλα έχουμε μπερδέψει την εννοια της ποιότητας με την παραξενιά και την ευαισθησία. Ποιότητα δεν υπάρχει μόνο σε ερημικα και απομονωμένα μέρη υπάρχει και αλλού. Αν βέβαια δεν σου αρέσουν τα υπόλοιπα μέρη εκτός της ερημιας αυτό είναι άλλο θέμα και δεν έχει  να κάνει με "ποιότητα". 

Δεν είναι απαραίτητο να αρεσει σε όλους το ίδιο πραγμα.Εσενα σου αρεσει να εισαι με άλλους,εγω είμαι μονόχνωτος και θέλω την ησυχία μου.Ευτυχως για όλους υπάρχουν λύσεις.

[26ska]

1 ώρα πριν, qwertyuiop2 είπε

Ισχύει ότι υπάρχει ζήτημα κοινωνικότητας! Εγώ που πήγα στο καλύτερο δημόσιο της Ελλάδας ίσως, μετά τα πρότυπα-πειραματικά, νεόδμητο, με αμφιθέατρο, σκάμμα για άλματα, σύγχρονα εργαστήρια πληροφορικής και φυσικοχημείας, είχα ακριβώς το ίδιο πρόβλημα: Οι κοινωνικοί κύκλοι ήταν βάσει των παιδιών που πήγαιναν σε κάποια δραστηριότητα και συναντιούνταν εκεί. Το "έλα σπίτι μου να αράξουμε-παίξουμε" ή το "πάμε πάρκο" το έκαναν τα 5-6 αλβανάκια που είχαμε στους 350 περίπου μαθητές. Και η δική μου σχολική παρέα εν αρχή στο μπάσκετ διαμορφώθηκε και μετά προσετέθη κόσμος από θεατρική ομάδα και debating.

Εδώ στο κέντρο βλέπω παιδάκια να κάνουν ανενόχλητα βόλτες σε ήπιας κυκλοφορίας δρόμους, να αράζουν στα παρκάκια - παγκάκια της γειτονιάς και πάει λέγοντας. Δεν έχουν ανάγκη από εξωσχολικές ξιπασιές για να κάνουν φίλους.

Το καλύτερο δημόσιο της Ελλάδας ποιο είναι;

[qwertyuiop2]

3 λεπτά πριν, 26ska είπε

Το καλύτερο δημόσιο της Ελλάδας ποιο είναι;

Θα έλεγα η Βαρβάκειος ή η Ευαγγελική της Νέας Σμύρνης.

Βέβαια μιλάω με δεδομένα 2013, άντε μερικώς 2017 που αποφοίτησε ο αδερφός μου.

 

[Dante80]

Φίλε leoy,  με το budget που έχεις αλλά και την ευελιξία που δίνει η εργασία σου, θα ήταν πραγματικά κρίμα να μην κοιτάξετε για το οικόπεδο των ονείρων σας στην επαρχία. Δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος - όπως καταλαβαίνω την περίπτωσή σας - να μείνετε Αθήνα και να πληρώσετε κερατιάτικα για χειρότερο αποτέλεσμα. 

Επεξ/σία 25 Σεπτεμβρίου 2020 από Dante80

[fingolfingr]

Μια από τα ίδια και από εμένα. Έμενα Γιάννενα περίπου 10 χρόνια και ήρθα Αθήνα (πίσω στην περιοχή που μεγάλωσα) για δουλειά. Μακάρι να μπορούσα να είχα μια μόνιμη δουλειά εκεί για να γύριζα πίσω.

Ναι η αθήνα εχει λύσεις για τα πάντα και καποιοι δεν μπορούν να ζήσουν μακριά της. Για καποιους όμως που θέλουν καπως πιο αργούς και ήρεμους ρυθμούς χωρίς να είναι στην μεση του πουθενά η επαρχεία είναι μια πολύ καλή λύση.

Επεξ/σία 25 Σεπτεμβρίου 2020 από fingolfingr

[leoy]

53 λεπτά πριν, Dante80 είπε

Φίλε leoy,  με το budget που έχεις αλλά και την ευελιξία που δίνει η εργασία σου, θα ήταν πραγματικά κρίμα να μην κοιτάξετε για το οικόπεδο των ονείρων σας στην επαρχία. Δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος - όπως καταλαβαίνω την περίπτωσή σας - να μείνετε Αθήνα και να πληρώσετε κερατιάτικα για χειρότερο αποτέλεσμα. 

Ποσο αλήθεια λές, μεγάλη αποφαση ομως, κυρίως γιατι θα φύγεις απο τις οικογένειες και τους φίλους που ήδη έχεις.
Εχω και προτάσεις για relocation σε ευρώπη ανα καιρούς σκέψου, αλλα φεύγεις?

[giorgoskouro]

Έχω μείνει σε διάφορα μέρη στο παρελθόν, το βασικο κριτήριο για εμένα είναι να έχω δίπλα μου όσο περισσότερα πράγματα γίνεται, ΜΜΜ μαγαζιά καταστήματα φαρμακεία τράπεζες νοσοκομεία και άλλους επαγγελματίες γιατί δεν μου αρέσει καθόλου να περπατάω πολύ ούτε να αναγκάζομαι να χρησιμοποιώ αμάξι εκτός της δουλειάς. 

Φασαρίες κτλ υπάρχουν σχεδόν παντού, απλά συνηθίζεις και προσαρμόζεσαι, παλαιότερα σε μέρος των βορείων προαστίων υπήρχε σοβαρό θέμα με την φασαρία των σκυλων σε αυλες και μπαλκονια, στο κέντρο έχεις τα αυτοκίνητα και άλλα θέματα, έχω μπει σε γραφείο δικηγόρου στο κέντρο και σε διαμερίσματα με φάτσα στον ακάλυπτο, δεν ακούγεται και τίποτα, αν βέβαια έχουν φάτσα στην λεωφόρο εκεί είναι χειρότερα τα πράγματα, κανείς ηχομόνωση και κρατάς κλειστά τα τζάμια για να μην έχεις θόρυβο. 

Επαρχία εμενα όταν ήμουν φοιτητής σε κεντρικό μέρος και είχε φασαρία από καφετεριες και διάφορα, το μόνο που έκανα ήταν να έχω κλειστά τα τζάμια και ημουν κομπλέ. 

Αμα έχεις λεφτά όλα γίνονται, αγοράζεις κάτι ή χτίζεις ότι θέλεις σε μέρος που σου αρέσει, αν δεν έχεις τίποτα κάθεσαι στα αυγά σου και λες πάλι καλά που έχω κεραμίδι πάνω από το κεφάλι. 

[papoys1]

7 ώρες πριν, leoy είπε

Ποσο αλήθεια λές, μεγάλη αποφαση ομως, κυρίως γιατι θα φύγεις απο τις οικογένειες και τους φίλους που ήδη έχεις.
Εχω και προτάσεις για relocation σε ευρώπη ανα καιρούς σκέψου, αλλα φεύγεις?

Ενώ φεύγοντας τώρα από ένα διαμέρισμα στην Αθήνα και πηγαίνοντας στην απομόνωση της φύσης (και στο maps που τη βλέπω με τρομάζει η μόνιμη εγκατάσταση) θα μπορείς να βλέπεις φίλους συγγενείς ή θα έχουν τη δυνατότητα αυτοί να σε επισκέπτονται συχνά πληρώνοντας και 7 ευρώ διόδια για πήγαινε έλα.Για ξανασκέψου το πριν κάνεις κάτι και μετά μετανοιώνεις για όλη σου τη ζωή.

[Snoob]

Ιπποκράτειο Πολιτεία δεν θα πήγαινα. Τα χιόνια -που δεν είναι και τελείως σπάνια, στις δύο τελευταίες χιονοπτώσεις είχαν ισάριθμους, ολιγοήμερους, αποκλεισμούς- δεν είναι τόσο τεράστιο θέμα, εφόσον είσαι προετοιμασμένος, αλλά το κρύο είναι θέμα, εκτοξεύει το κόστος θέρμανσης. Έχω συγγενείς στις Αφίδνες, χαμηλότερα, που συγκριτικά με την ΙΠ είναι Καραϊβική από θέμα ζέστης, και πάλι είναι ζήτημα.

Στη Νορβηγία που ήταν ένα φεγγάρι ο αδερφός μου (τι συγκρίνω κι εγώ, αλλά ας λέμε και κανένα αστείο καμιά φορά) ελέγχεσαι από το δήμο αν έχεις χειμερινά λάστιχα και αλυσίδες όταν το ημερολόγιο δείχνει μια φιξ ημερομηνία. Στην Ιπποκράτειο, πάνω στο βουνό, δεν υπάρχει κανένας έλεγχος και μετά φωνάζουν για το ανίκανο κράτος που δεν τους προστατεύει. Ήξεραν για τα χιόνια πέρυσι από μία εβδομάδα τουλάχιστον, έπεσε η άλλη στο χαντάκι γιατί ενώ είχε αρχίσει να χιονίζει άγρια εκείνη κατέβαινε στο Σ/Μ στις Αφίδνες χωρίς αλυσίδες, χωρίς τίποτε, της έφταιγε το κράτος. Τέλος πάντων.

Βασικό για μένα είναι η πρόσβαση σε αυτά που θα θελήσουν τα παιδιά, όχι τώρα, που είναι μικρά, αλλά σε καμιά πενταετία και λίγο περισσότερο. Καλά, για να πεις έφηβος στην ΙΠ, δεν θέλω καν να το σκέφτομαι, εδώ στα νότια είμαι και έχω ξεσκιστεί στα δρομολόγια, όχι να θέλω να βγω εθνική για να πάω μέχρι την Κηφισιά...

Υπάρχουν παράδρομοι που παρακάμπτουν τα διόδια (δεν ξέρω τι έγινε με τις εκπτώσεις που αιτήθηκαν οι κάτοικοι της περιοχής) αλλά πρώτον κυκλοφορούν καγκούρια (ω, ναι, Αγιοστεφανιώτικα καγκούρια που το έχουν δει ράλι Ακρόπολης, ειδικά κάτω από τις γέφυρες έχω δει χειρόφρενα απίστευτα) και δεύτερον δεν υπάρχει κανένας φωτισμός αν θες να κινηθείς νύχτα. Οπότε, εφόσον το αποφασίσει κανείς για εκεί, πολύ προσοχή στους παράδρομους. Αλλιώς, διόδια.

Για επαρχία που αναφέρθηκε από κάποια μέλη, προσωπικά είμαι υπέρ, κατ' αρχήν, εφόσον μιλάμε για εγκατάσταση σε πόλη που έχει τα βασικά, κι αυτό για εμένα συμπυκνώνεται στο εξής: κανονικό, άρτιο, λειτουργικό νοσοκομείο.

Επιλογές του στυλ "θα πάω να μείνω σε νησί" κτλ. θέλουν πάρα πολύ σκέψη, κυρίως γι' αυτό το λόγο. Έχει τύχει σοβαρός τραυματισμός συγγενή στην Τήνο (ημί-μόνιμος κάτοικος) σε άγρια κακοκαιρία και δεν έφτανε όχι το Augusta Bell του ΕΚΑΒ, ούτε Super Puma. Κατέληξε ο άνθρωπος. Όχι Αθήνα, ούτε μέχρι απέναντι στην Σύρο δεν κατάφεραν να τον μεταφέρουν. Οπότε, ωραία τα "θέλω να βλέπω τα κύμματα να σκάνε στο ακρωτήρι το χειμώνα", και όλα αυτά -κι εγώ τα σκεφτόμουν κάποτε- αλλά αν έχεις παιδιά (ή ηλικιωμένους) και συζητάς επαρχία, ξεκινάς από το να έχεις νοσοκομείο σε λογική απόσταση και να μη θες πεντακόσια δρομολόγια στα σκοτάδια για σχολεία-φροντιστήρια-γιατρούς. Τα υπόλοιπα βρίσκονται, ανάλογα και με την προσαρμοστικότητα του καθενός.

[topaz]

H Ιπποκράτειος Πολιτεία δεν είναι φύση φίλε, είναι... παραφύσιν! 

Υπάρχουν και άλλες περιοχές πιο κοντά στο πολιτισμό που μπορούν να σου παρέχουν το στυλ ζωής που ζητάς...

[karaLRS]

10 ώρες πριν, giorgoskouro είπε

Έχω μείνει σε διάφορα μέρη στο παρελθόν, το βασικο κριτήριο για εμένα είναι να έχω δίπλα μου όσο περισσότερα πράγματα γίνεται, ΜΜΜ μαγαζιά καταστήματα φαρμακεία τράπεζες νοσοκομεία και άλλους επαγγελματίες γιατί δεν μου αρέσει καθόλου να περπατάω πολύ ούτε να αναγκάζομαι να χρησιμοποιώ αμάξι εκτός της δουλειάς. 

Φασαρίες κτλ υπάρχουν σχεδόν παντού, απλά συνηθίζεις και προσαρμόζεσαι, παλαιότερα σε μέρος των βορείων προαστίων υπήρχε σοβαρό θέμα με την φασαρία των σκυλων σε αυλες και μπαλκονια, στο κέντρο έχεις τα αυτοκίνητα και άλλα θέματα, έχω μπει σε γραφείο δικηγόρου στο κέντρο και σε διαμερίσματα με φάτσα στον ακάλυπτο, δεν ακούγεται και τίποτα, αν βέβαια έχουν φάτσα στην λεωφόρο εκεί είναι χειρότερα τα πράγματα, κανείς ηχομόνωση και κρατάς κλειστά τα τζάμια για να μην έχεις θόρυβο. 

Επαρχία εμενα όταν ήμουν φοιτητής σε κεντρικό μέρος και είχε φασαρία από καφετεριες και διάφορα, το μόνο που έκανα ήταν να έχω κλειστά τα τζάμια και ημουν κομπλέ. 

Αμα έχεις λεφτά όλα γίνονται, αγοράζεις κάτι ή χτίζεις ότι θέλεις σε μέρος που σου αρέσει, αν δεν έχεις τίποτα κάθεσαι στα αυγά σου και λες πάλι καλά που έχω κεραμίδι πάνω από το κεφάλι. 

Οι ανάγκες μας και τα κριτήρια ποτέ δεν μένουν ίδια. Αλλάζουν με την ηλικία, με τα τεχνολογικά επιτεύγματα με την οικογενειακή κατάσταση. 

Δηλαδή το 2030 θα έχω φουλ αυτόνομο όχημα και θα με νοιαζουν τα μέσα μεταφοράς; 

Ή την εποχή του Web banking είναι κριτήριο να έχεις τράπεζα κοντά;